លេខាម៉ាហ្វៀ - Season 2

ភាគ ១៨.

#លេខាម៉ាហ្វៀ [Season II]
ជុងហ្គុក មេដឌីសាន់ X ស្កាយឡាណា រ៉ាឡូស្ទេ
#ភាគ១៨.

///

« មិនបាច់យំទេ! គ្មានអ្នកណាអាចជួយនាងបានទេឡាណា...មើលតែបងមីនមុននេះទៅក៏គាត់នៅតែបង្ខំចិត្តចាកចេញ » ប៉ុន្មាននាទីក្រោយបន្ទាប់ពីជីមីនចេញទៅបាត់ ជុងហ្គុកក៏បោះសម្តីនិយាយឡើងកាលបើឃើញថារាងស្តើងជ្រប់មុខយំយូរពេក នាងស្ងាត់បាត់មាត់ឈឹងបែបនេះគេក៏ឆាប់ធុញគួរសមដែរ។
« នែ! ស្កាយឡាណា រ៉ាឡូស្ទេ! មិនឮយើងនិយាយទេហេស? » ឃើញនាងពិតជាមិនរវីរវល់ មិនឮសម្តីរបស់គេនោះរាងក្រាស់ក៏ងើបឈរអស់កម្ពស់ ដើរទៅទាញកន្រ្តាក់នាងអោយងើបឡើង កាយវិការនេះមើលពីចម្ងាយមកគឺព្រៃផ្សៃសុទ្ធសាធតែម្តងហើយ គេគ្មានភាពជាមនុស្សឬន់ភ្លន់ទេឬ?
« ដល់ម៉ោងអាហារថ្ងៃត្រង់ហើយ! អញ្ជើញខាងនេះលោកប្រធាន! » ឡាណាលើកដៃជូតទឹកភ្នែកអោយស្អាតបន្តិចមុននឹងនាំគេទៅរកអាហារថ្ងៃត្រង់ បំពេញការងារជាលេខារបស់នាង ជ្រើសចាកប្រធានបទរបស់គេទាំងស្រុងព្រោះនេះក៏ជាវិធីដែលនាងអាចស្រួលខ្លួនខ្លះដូចគ្នា។
« នាងឆ្កួតអើយ » រាងក្រាស់សង្រ្គឺតធ្មេញសម្លឹងផែនខ្នងរបស់នាងបន្តិច មុននឹងសម្រេចចិត្តដើរទៅតាមនាង ព្រោះមិនចង់នាំរឿងក្តៅក្រហាយច្រើនក្នុងថ្ងៃនេះដូចគ្នា។

-អាហារដ្ឋាន

« យប់នេះបើខ្ញុំហៅមនុស្សស្រី 2 នាក់មកកំដរខ្ញុំហើយលេងឈុតឆាកល្ខោនអោយនាងមើលគិតយ៉ាងម៉េចដែរ? » កំពុងអង្គុយញុាំសុខៗ ជុងហ្គុកក៏សួរសំណួរគួរអោយស្អប់ខ្ពើមឡើង សួរឡើងមកបំបាក់នាង ឌឺដងនាងទាំងស្រុងទាំងដឹងហើយថានាងក៏មានចិត្តចេះឈឺ តែមើលទៅនាងកាន់តែឈឺគេក៏កាន់តែសប្បាយមិនខុសពីមនុស្សឡប់សតិរោគចិត្ត។
« រឿងខ្លះមិនចាំបាច់លោកប្រាប់ខ្ញុំ សួរនាំខ្ញុំក៏បានដែរ! លោកបិទមាត់របស់លោកវាអាចនឹងធហចើអោយខ្ញុំសប្បាយចិត្តជាង ស្តាប់ពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍របស់លោក! » ឡាណាងើបមុខសម្លឹងមុខគេដោយស្នាមញញឹម ឌឺដងមិនចាញ់គេទេ ពេលដែលនាងអា់ការអត់ធ្មត់នាងតបតទៅវិញ កុំថានាងអាក្រក់អោយសោះ ព្រោះគ្រប់យ៉ាងគេជាអ្នកធ្វើអោយនាងទៅជាបែបនេះគ្រប់ពេល។
« នាង... » ជុងហ្គុកចាប់សង្កត់កដៃរបស់នាងជាប់ គេសឹងតែច្របាច់ឆ្អឹងនាងអោយប្រេះបែកដោយសារតែភាពខឹងសម្បារនេះទៅហើយ។
« លែងខ្ញុំ! »
« យើងមិនលែងដរាបណានាងមិនសុំទោសយើង! »
« សុំទោសហេស? ហឹស »

ប្រាវ

ថាសអាហារត្រូវហោះខ្ចាយទៅលើខ្លួនរបស់រាងក្រាស់ដោយស្នាដៃរបស់រាងកាយតូចច្រមិចខាងនេះផ្ទាល់ បង្កភាពចលាចលអោយគេមើលមកជុងហ្គុកគ្រប់គ្នា នាងបង្ករហើយនាងក៏ដើរចេញទៅបាត់ធ្វើដូចមិនខ្វល់សោះ ទាំងដែលចិត្តភ័យរួចជាស្រេចថាគេនឹងមិនលើកលែងអោយនាងទេ។

« នាងស្លាប់មិនខាន! ពូកែរកទុក្ខដាក់ខ្លួនសម្បើមណាស់ហេស? » រាងក្រាស់សម្អាតអាវរបស់គេ បន្តិចមុននឹងងើបខ្លួនចេញទៅតាមឡាណា គ្មានបំណងអ្វីក្រៅពីទៅចាត់ការនាងអោយដឹងគ្នានោះទេ។
...

ផាំង

សម្លេងបិទទ្វារលាន់គ្រាំងរង្គើក្រុមហ៊ុនទាំងមូល បង្កដោយរាងសង្ហារខាងនេះផ្ទាល់ នាំអោយអ្នកដែលនៅខាងក្នុងនោះងាកសម្លក់មកកាន់គេ ដោយភាពស្អប់ខ្ពើមពេញទំហឹង។

« អាយយ » រាងកាយតូចស្តើងត្រូវរាងក្រាស់ផ្តួលទៅលើសាឡុងហើយក៏ចាប់សម្រាតខោអាវរបស់នាងយ៉ាងព្រៃផ្សៃ , បានឃើញនាងអាក្រាតកាយហើយនាយក៏ចាប់ញែកជើងនាង ប្រើម្រាមដៃមកផ្តិតទឹកមាត់បន្តិចមុននឹងសូកវាចូលទៅនឹងភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងមួយទំហឹង នាំភាពអួលណែនដល់ថ្នាក់នាងសឹងតែច្រាលទឹកភ្នែកចេញមក...
« នាងតែងតែពេញចិត្តខ្លាំងៗបែបនេះ! មិនខុសពីស្រីលក់ខ្លួនប៉ុន្មានទេ! » និយាយត្រឹមពិននេះ ជុងហ្គុកក៏សូកបញ្ចូលភាពរឹងមាំរបស់គេចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងហើយក៏ធ្វើចលនាខ្លាំងៗ មិនខុសពីលើកមុន លំអងឈាមក៏ចាប់ផ្តើមហូរចេញរឹមៗជាថ្មីដែលនាំអោយនាងទទួលដឹងការឈឺចាប់ទ្វេរដងទៅទៀត។
(គេលេងខ្លាំងៗទៀតហើយ កូនរបស់ខ្ញុំនឹងទៅជាយ៉ាងណាទៅ? អ្ហឹក ម៉ាក់សុំទោសណាកូនម៉ាក់)

To be continued...

តែបាត់បង់កូនអីស'ហ្គុកដឹងតែរបូតកហើយ