Operasyon: Abiler

Bölüm 18

"Aleyna. Hadi uyan artık." Dedi başımda dikilen Egemen abim.

Yorganı iyice kafama çekerek, "Neden erkenden kalkıyoruz ki?" Dedim.

"Saat onbir buçuk erken değil."
Bence erkendi. Yaz ayında uyku düzenim fazlasıyla bozulmuştu. Gece çok geç yatıyor öğlene doğru kalkıyordum.

"Hadi kalk alışverişe çıkacağız. Yarın düğün var biliyorsun değil mi?"

"Akif beyi sevmediğimizi sanıyordum. Düğününe neden gidiyoruz ki?" Diye sordum.

"Sevdiğimizden gitmiyoruz zaten." Dedi.

"Peki neden gidiyoruz?" Diye sordum. Hâlâ yatakta uzanıyordum.

"Sorgulamada kalk."

"Alışverişe neden çıkıyoruz peki? İnternetten alabiliriz. Yada dur zengin değil miyiz biz? Eve kıyafetleri getirsinler biz arasından beğendiğimizi seçelim." Dedim.

"Ne çok konuştun? Konuşmak için harcadığın bu eforla yataktan kalkabilirdin." Dedi.

Şu saatten sonra uykum açılmıştı zaten, yatakta doğrularak, sırtımı yatak başlığına verdim. Uyku sersemi bir şekilde esnedim. Egemen abime baktım, kalkmamı işaret ediyordu.

"Biraz uykum açılsın, git gelirim ben." Dedim. Elimle gözlerim kapalı bir şekilde gitmesini işaret ettim. Yanıma yaklaştı ve anlımdan öptü. "Kaç yıldır ayrıyız? Ben uyuduğumuz zamanı bile azaltalım, sürekli dip dibe olalım diyorum sen yan gel yat." Dedi.
Yüzümü elinin arasına alarak, "Hâlâ inanamıyorum burada olduğuna. Seni çok seviyoruz biliyorsun değil mi?" Dedi sevimli bir şekilde.

Gülerek, "Ne diyorsun ya çık sabah sabah." Dedim esneyerek. Ağzımı bir karış açmış olabilirim.
"Her halinle çok sevimlisin." Dedi.

"Şu an hiç o kafada değilim biliyor musun?" Dedim.

"Farkettim."
Çabuk gelmemi söyleyerek odadan çıktı.

Burada ilk gecemi de geçirmiş bulunmaktayım. Çokta sıkıntı olmamıştı. Akif beyi hiç görmemiştim mesela. Banyoda işlerimi halledip, üzerime düz beyaz bir tişört ve siyah dar paça pantolon giydim.

Odamdan çıktığımda yan odadan gelen yüksek sesli konuşmalar dikkatimi çekmişti. Alp ve Tülay hanım olmalıydı seslerinden anladığım kadarıyla. Ne dedikleri tam olarak anlaşılmasa da, büyük bir tartışma olduğu açıktı. Beni ilgilendirmezdi. Arkamı dönüp gidecekken kapının açılma sesiyle arkama döndüm, Tülay hanım çıkmıştı. Benim baktığımı görünce, yüzündeki sinirli ifadeyi silerek gülümsedi. "Günaydın."

"Günaydın." Diyerek karşılık verdim.

Gülümseyerek yanımdan geçti ve aşağı indi. Alp bana yakın olmaya çalışıyordu, ona bir adım atabilirdim. Tülay hanımın aşağı indiğinden emin olduktan sonra Alp'in odasının kapısını önüne gelerek yavaşça açtım. "Müsait misin?" Diyerek içeri doğru bir kaç adım attım.

Yatakta uzanıyordu, benim girdiğimi görünce kafasını kaldırmış kısa bir an bakarak tekrar başını yastığa koymuştu. Sinirli duruyordu. "Değilim. Git." Dedi soğuk bir şekilde.

"Şey biz alışveriş yapmaya gideceğiz belki sende gelmek istersin." Dedim.

"İstemem."

"Neden?" Diye sordum.

Yataktan kalkarak oturur pozisyona geçti ve sinirle bana baktı. "Uzatmasana istemiyorum. Rahatsız etme beni." Dedi.

"İyi misin?" Diye sordum. Sorduğum soruyla bir an afallasada, aynı hızla yüzündeki ifade kayboldu.