Operasyon: Abiler

Bölüm 33

Keyifli okumalar!

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. <3

Bana alayla bakan Arda'yı umursamadım.
"Şuan ağzından çıkan her kelime önemli." dedim açıklamaya girişerek.

Hâlâ tam karşımızda oturuyor bizde bir sanat eseri gibi onu inceliyorduk. Özellikle ağzına bakıyor olmamız rahatsız edici olabilir tabi.

Önümdeki deftere çevirdim bakışlarımı.

1. Arya
2. Gerizekalı
3. Darlandım
4. Sizi seviyorum
5. Barış
6. Tamam yeter
7. Abartmayın
8. Ne defteri
9. Salak mısın
10. Boş işlerle uğraşıyorsun.

Neşeyle baktım yüzüne. "İlk on kelimeyi tamamladık." dedim. "Hatıra olarak saklayacağım." Yanımdaki abimlere uzattım.

Barış eline alıp saymaya başladı. "On altı kelime yalnız burası." dedi.

Ters ters baktım ona. "Ağzından çıkan her cümle o zaman her neyse."

"Şimdi abi şöyle bir şey daha var ki. İlk Egemen abimi diyecek, Koray abimi." dedi Egemen.

"En büyük ben olduğum için Koray diyecek tabi ki." dedi Koray abim.

"Ne önemi var ki sizde abartmayın." dedim. Hepsi bana 'ciddi misin?' der gibi baktı.

"Artık odama gidebilir miyim?" dedi Arda.
Arda dedi falan çok garip değil mi? Hepimiz yine ona şaşkınlıkla baktık. Evet her ağzından çıkan kelimeden sonra bir afallıyorduk.

"Her seferinde aynı tepkiyi mi vereceksiniz?" Baya baya uzun cümleler falan da kuruyordu.

"İnanılmazsınız." Hatta sesini alaylı falan çıkarıyordu.

"Bence bize kendinden bahset." dedim.

"Neden?" Üstelik sorguluyor bir şeyleri sesiyle.

"Sesini duymak için." dedim.

"Odama gideceğim." Ayağa kalktı. Egemen abim kollarından tutarak tekrar oturmasını sağladı.

"Böyle hemen gidemezsin. Uzun uzun konuş."

Arda Koray abime baktı. "Rahat bırakın gitsin." dedi istemeyerek abim.

Arda ayağa kalktığında bende peşinden gitmek için yürüdüm. Bana baktı. "Biraz yalnız kalmak istiyorum." Bu bir parça üzdü. Neyse.

"Ben Bahar'ların yanına gideceğim?" dedim. "Gelmeyecek misin?"

Omuz silkti ve odasına doğru yürüdü. Gelmeyecekti sanırım.

Abimlere baktım. "Ben bırakayım." dedi Egemen abim.

"Tek gitsem. Arda'nın konuşmasını falan hazmederim hem." Ne alakaysa.

Bana şüpheyle baktılar. Çemkirerek, "Ne sanıyorsunuz artık hiç dışarı çıkmayacağımı falan mı? Valla gelemem ben öyle şeylere. Sürekli peşimde de olamazsınız." dedim.
Ne bu şiddet bu celal. Sakin.

"Tamam git ama dikkat et. Telefonun sürekli açık olsun." dedi Koray abim. Yanına yaklaşıp yanağından öptüm ve odama yürüdüm. Üzerimde eşofman ve tişört vardı. Değiştirmeye gerek duymayarak yanıma para ve telefonumu alıp çıktım.

Sitenin dışına doğru giderken bir taraftan da Alp'i aradım. "Sitenin önündeyim."

"Tamam geliyorum." dedi.

Sitenin önüne, -bana araba çarpıyormuş gibi numara yaptığımız yolun kenarında bekledim. Artık bu yolun ve karşıdaki marketin bir anısı vardı.