Bölüm 32

10K 1K 107
                                    

Keyifli okumalar<3

Telaşla ayağa kalkmaya çalıştım. Ayağımın yatak örtüsüne takılmasıyla gürültülü bir şekilde yeri boylamıştım.  Arda bana yardım etmek için önüme gelmişti sırıtarak ona baktım ve son hız düştüğüm yerden kalktım. Tam ağzını acacekken elimle susmasını işaret ettim.

"DUR." diyerek bağırdım. "İkinci kez olduğuna göre üç de olur dört de." Hızla kollarımı boynuna doladım ve aynı hızla tekrar çektim. Heyecandan elim ayağım birbirine dolanmıştı. "Yani abimlere söyleyebiliriz."

"Abiiiii." Dizim acıdığı için seke seke odadan çıktım. Merdivenlerden son hız indim. "ABİİİ." Bağıra bağıra evin içinde turlamaya başlamıştım. "Arda bana gerizekalı dedi."

Egemen abim mutfaktan ağızındaki yemekle çıktı. "NE!"

"Arda gerizekalı dedi." dedim gülerek.

Abim ağzındaki ekmeği hızla yuttu. Boğazında kalmış olsa gerek öksürmeye başladı. Gürültülü bir şekilde öksürüyordu. Onu boşvererek salona doğru yürüdüm. "Korayyyyy. Barışş."

"Ne bu gürültü?" Arkamı döndüm. Uykulu gözlerle bakıyordu Koray abim.

"Arda gerizekalı dedi."

Yüzündeki uyku mahmurluğu ifadesi hızla gitti. Arkamdaki şaşkın ördek yavrusu gibi peşimden dolanan Arda'nın yanına gitti. "Gerçekten mi?" diye sordu.

Arda hızla kafasını salladı. Arda'yı kendine çekerek sımsıkı sarıldı. "Lan ne diyeceğimi bilmiyorum." dedi sevinçle. "Çok mutlu oldum."

Cebimdeki telefona uzanıp Barış'ı aradım. İlk çalışta açmıştı.

"Neredesin?" diye sordum telaşla.

"Setteyim çalışıyorum ne oldu?"

"Çabuk eve gel acil." dedim ve kapattım telefonu.

Egemen abim Arda'nın kafasını kolunun altına almış saçını dağıtıyordu. "Kerata büyümüşte konuşuyor."

Arda hızla kolunun altından çıktı. Kaşlarını çatıp sinirle ona baktı.
"Hadi bana da gerizekalı de." diyen Egemen abimle gülerek ona baktım.

Arda tam ağzını acacekken, "Dur." dedim. "Hepimiz bir aradayken konuş."

Koray abim Arda'nın omzuna kolunu attı ve içeri salona doğru yürüdüler. Bizde arkalarından devam ettik. "Hâlâ inanamıyorum." dedi Koray abim. "Nasıl konuştu?"

"Arda kendi anlatsın." dedim heyecanla. Artık bir şeyler anlatabilecekti yani aşırı heyecanlı.

Arda ortada olacak şekilde üçlü koltuğa oturduk. Egemen abimde sehpayı önümüze çekerek üzerine oturmuş Arda'ya bakıyordu. Hepimizin bakışları Arda'nın üzerindeydi. Utançla kafasını önüne eğdi. "Ayy bakmayın utandırmayın çocuğu." dedim. Arda kaşlarını çatarak bana baktı.

"Çocuk dememe alındın mı?" diye sordum. Tekrar ağzını acacekken, "Dur." dedim.

Kapı çalmaya başladı. "Barış geldi heralde."

Hiç birimizin kalkmaya niyeti yoktu. Arda kalkacekken oturması için çekiştirdim. "Egemen abi sen açsana." dedim.

"Anahtarı yok mu sanki?" dedi. Kapı alacaklı gibi çalmaya devam ediyordu.

Ayağa kalktım. Arda'ya bakarak, "Ben gelmeden tek kelime etme."

Koşa koşa neşeyle kapıyı açmaya gittim. Ayağım hâlâ sızlıyordu ama umursamadım. Kapıyı açtığımda nefes nefese kalmış Barış'ı gördüm. "Acil deyip öyle telefon mu kapatılır. Arıyorum açm..."

Operasyon: AbilerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin