Karanlık Gerçekler

Bölüm 9: LANET

Önceki bölümden:Arkamdan kimse böyle dedi:

"Durma gel ö!dür seni bekliyorum"

Arkama yavaşca bakmak istedim.Başımı çevirmek isterken kapı çaldı.Bu saatde kim kapıyı çala bilirdiki? Telefonumda saata baktım.

3:33

Kapıyı açmak için kalktım.Hemen arkama baktım kimse yoktu.Kapıya doğru yürümeğe başladım.Yavaş-yavaş ilerledim.Kapını açtım.Kimse yoktu.Bu olay bir defa başıma gelmişti.Onun için hemen yere baktım.Yerde bir kağıt vardı.Alıp okumaya başladım.

"Ondan korkma merak etme ben yanındayım kanka"

Bunu Berkin ruhu yada her neyiyse yazmış ola bilirdi.Bütün bu olanları kanıtlamak için sadece Berkle benim yaşadığımız olaylardan birini sormak istedim.

Eve geçtim ve: "Hey.Berk eğer bu mektubu sen yazdıysan söyle bana.Bir gün ikimizde bir korku evinde kalmıştık.Ben orada sana en korktuğuk an ne demiştim" diye bağırdım.

Kapı yine çaldı.Yine bir mektup vardı.Alıp okudum:

"Eğer ben burada ölürsem onu bilki seni çok seviyorum canım arkadaşım" demiştin bana kanka.Bende seni çok seviyorum.

O an düyna başıma döndü gibi oldu.Bütün mektupları bana o yazıyordu,o bana yardım ediyordu.Yine boş duvarlara: Lütfen Berk, seni görmek istiyorum.Bana görün.Nolur.Seni çok özledim. Dedim.Kapı yine çalındı.Hemen kapıya koştum.Bu sefer mektup yoktu. O karşımdaydı.Bana bakarak gülüyordu.Sevinçten ağlamak istedim.Ağladımda.Ona sarılmak için öne bir adım attım.Bana "dur" dedi.Ben "neden" dedim."Ölüler ve insanlar arasında bir adım mesafe olmadı.Yoksa bize kötü ruhlar ve kötü kalpli yaratıklar musallat olur sonsuza kadar bizim peşimizi bırakmazlar ve ikimizde lanetleniriz ve bu lanet asla kalkmaz ve asla bozulmaz."dedi Berk.
Korkmuştum.Çünkü Berk bunları söylerken gözü alevleniyordu.Birden Berkin yüzünde kan ve kesikler ortaya çıktı.O yere baktı.Aramızda yarım adımlık yer kalmıştı.Hemen arkaya çekildim.Gözüm aynaya sataştı.Benimde yüzümde kesikler ve kanlar vardı.

Evet.Biz lanetlenmiştik.