Karanlık Gerçekler

Bölüm 14: Dönüş

Önceki bölümden "Gözlerimi açtığımda ormanda ASTRAL SEYAHETE çıktığım yerde uzanıyordum..."

Her yer karanlıktı.Göz gözü göremeyecek kadar.

Sonunda geri dönmüştüm.Sonunda başarmıştım.Sonunda...Sonunda.

Ayağa kalkıp etrafıma baktım.Etrafdan canavar,baykuş ve başka hayvanların sesi geliyordu.Biraz korkuyo değildim.Hatta çok korkuyordum.Kim başına bu kadar şey geldikden sonra bu ormanda yalnız uyanmak isterki?Bence de hiç kim.

Evimin yolunu nasıl bulacağımı düşünürken aklıma Berk'in sözleri gelmişti."Doğuya koş!"Evet şimdide doğuya doru gidersem evimin yolunu bula bilirim.Ay'a baktım.Çok güzel parlıyordu.Sanki bana göz kırpıyordu.^^

Ay'ın ters tarafına koşmaya başladım.Ayağım bir taşa deydiği an ben kendimi yerde buldum.Çokta acımamıştı ama gecenin bir yarısında ormanda evime gitmek çokta mantıklı değildi.Neyse...Mecburdum.Evime ulaşmalıydım.Gece olsada.Ayağa kalktım.Yine koşmaya başladım.1-2saatdir koşuyorum ama evimi bulamıyorum.Tüm umudumu kayb ettim.Ama yinede içimde bir ateş kıvılcımı kadar olsada umudum kalmıştı.Ve yürümeye başladım.Yürürken kurtulduğumu sanıyordum ama...öyle değildi.Lanet hala bizim üzerimizdeydi.Ve bu lanet olası LANET ne zaman biter onuda bilmiyoruz.Yada hiç bitmez.İnşallah cabuk biter.Neyse...20-25 dakikada yürüdükten sonra uzaktan bir ışık gördüm.Evet bu bir evdi.Ama benim evim değildi."Neyse nede olsa yemek yeyeceğim.Zaten çok açım"dedim kendi kendime.Çok mutluydum.Her şeyden habersiz eve doğru gitmeye başladım.Artık ayaklarım gitmiyordu.Zorla sürünüyordum.Aç,susuz ormanda hayati tehlikesi ola-ola sürünüyordum.

Evin karşısına geldim.Evin kapısını çalmaya başladım.İçeriden tanıdık bir ses bana "Gel.Bende seni bekliyordum."dedi.Ne?Benimi bekliyordu.

Eve girmesem açlıktan öleceğim.Mecbu içeriye girdim.Arkamdan hemen kapı kendi kendine kapandı.Evde kimse yoktu.Arkama baktım kimse yoktu.Kapıyı tekrar açmaya çalıştı olmadı.Bunu kim yapmıştı?Kapıyı açmaya çalışmayı bırakıp arkama döndüğümde onu gördüm.

Hani babası tarafından ağzı yırtılan kız var ya o şuan karşımda bana bakıyordu...

Kuchisake şuan gözlerimin içine baka-baka gülüyordu.

Artık kaçmağım mümkün değildi.Ya ölecektim,yada ağzımı kesecekti...

Bana bakmaya devam ederek"Güzelmiyim?" dedi.

"Cevap vermek istemiyorum"dedim.

Yeniden "Güzelmiyim?"dedi.

Öyle bir cümle kurmalıydım ki aklını başından alsın...

Hiç korkmadan(yada korkarak

"O kadar güzelsin ki, manzaralar seni seyr ediyor.O kadar güzelsin ki,gözlerimi senden alamıyorum.O kadar güzelsin ki,sana bakınca etrafımdakı insanların benim için bir önemi kalmıyor.O kadar güzelsin ki, Güneş seni seyr etmek için doğuyor..."dedim.

Ben hiç önceki sevgilime böyle cümle kurmamıştım.Bana bakıp gülümsedi.
"Teşekkür ederim.İlk defa birisi benim için böyle güzel sözler söyledi.Beni çok mutlu ettin...Bu iyiliğini unutmayacağım.Her iyiliğin mutlaka bir karşılığı olacak..."dedi.

Başarmıştım.Gerçekten başarmıştım.Ona bakarak gülümsedim.Gözümü kırpıp açtığım an kayb oldu.Gitmişti.Hala olayın etkisindeydim.Nasıl?Nasıl başara bilmiştim?

Mutfağı armaya başladım.Masanın üzerisi yemeklerle doluydu.Masada bir not vardı "Teşekkür ederim" yazıyordu.Bunun Kuchisake nin yazdığını biliyordum...

Yemekleri yemeğe başladım.Masada her şey vardı.Öyle açgözlükle yiyordum ki...

Yemeğimi bitirdikden sonra oda aramaya başladım.Üst kata çıktım.Ev gerçekten çok ürkütücüydü.Evin duvarları kirli ve yanıktı.Yatak odası buldum sonunda.Odada sadece bir tablo ve bir yatak vardı.Tüm duvarların yanmasına rağmen tablo yanmamıştı.Şaşırtıcı gerçekten.Neyse.Yatağa uzandım ve uzandığım an gözlerim kapanmış.

Gözlerimievin kapısının önünde açtım.Bu nasıl ola bilir?Beni buraya kim getirdi?
Her yerim ağrıyordu.Mecbur zar-zor ayağa kalktım.Sırtım fena halde.Eve gidince ilk işim duş almak.Her yerim çamur.

Yinede Doğuya doğru yürümeye başladım.Artık daha hızlı yürüyordum.Normalde sabah yürümek insana iyi gelir ama bende pek öyle olmadı.1 saattir yürüyorum ama evimi bulamıyorum.
•

•

•
"Çatımı o?Yes be sonunda evim.Evine ulaşmıştım.Şükürler olsun Ya Rabbim" Evimi görer görmez söyledim.

Eve girdim.Ev normaldi.Her şey sapa sağlam duruyordu.Hemen odama gittim.Telefonumu görür görmez elime alıp onu kucaklamaya başladım.Canım telefonum...

Hemen duş alıp yatağıma girdim.Yatağımda telefonla oynamaya başladım.1-2 saattir durmadan telefonla oynuyordum.Gerçekten çok mutluydum.Yatağımın tam önünde bir ayna var.Arada kendime bakıp kendi-kendime konuşuyordum.

Artık akşam olmuştu.Telefonuma bildirim geldi."Şarjınız bitmek üzere." Başımı şarj aletini almak için kaldırdığımda bir karartının beni izlediyini fark ettim...