Karanlık Gerçekler

Bölüm 13: Uçurum

Önceki bölümden: "Doruk olmuyor.Yapamıyorum.Bedenime geri dönemiyorsun.Sanırım sonsuza dek burada kalacaksın!!!"

Sanırım ölmek üzereydim.Dilimi yutmuştum.Öylece Berk'e bakıyordum.Nasıl yani? Sonsuzadek biradamı kalacaktım?Keşke hiç ASTRAL SEYAHETE çıkmasaydım.Keşke.Ama sonrakı pişmanlık fayda vermez...

Ama biraz umudum vardı.Çünkü Berk 'Sanırım sonsuza dek burada kalacaksın' demişti.Yani "Sanırım" demişti.O da tam emin değildi.

erk'e dönerek "Nasıl ya?Nolur bana yardım et.Ben burada kalamam.Ben evime dönmek istiyorum."

Berk(yada ruhu) bana bakarak
"Merak etme.Elimden geleni yapacağım.Söz veriyorum."dedi.

Ona inanmalımıydım?Beni sakinleştirmek için demiş olmasın?Ama mecburdum.Ona inanmalıydım.Çünkü o benim en yakın arkadaşım

Berke ağlar gözlerle bakıyordum.Arkasından birinin yada bir şeyin geçtiğini gördüm.
Hemen Berk'e söyledim.Arkasına baktı hiç bir şey yoktu.

Berk:Buradan uzaklaşmamız lazım.

Ben(Doruk):Tamam da.Nereye gideceğiz?

Berk:Senin evine gidelimmi?

Ben:Olur.Ama or-...

Berk sözümü ağzımda koyarak: Süper.

Ben:Tamam.

Onda bir gariplik vardı.Sanki Berk değil başkası gibi davranıyordu.

Eve korku içinde geldik.Tüm ev darma dağındı.Bir tanede olsun sağlam kapı,pencere kalmamıştı.Ya gerçekten böyleydi ya da Astral dünyada böyle gözüküyordu.

Benim odama geçmiştik.Yine manzara aynı.Her yer dağımış,bir tane sağlam yer yoktu.

Bütün bunları kim yapıyordu?Bizden ne istiyordular?Bizi neden rahat bırakmıyorlar?
Tabi ya biz Lanetlenmiştik.
Ama isteyerek olmadı ki.Neyse.Bunları düşüneceğime dönüş yolu aramalıyım.

Berk'e "Ne yapacağız şimdi?" dedim.

Hiç bir şey demeden öylece bana bakıyordu.Neden böyleydi?Ondan şüphelenmeye başlamıştım.Gözlerinde üzgünlük ve kızgınlık vardı.Bunların sebebi neydi?

Gözlerimin içerisine bir müddet bakarak...

"Bende bilmiyorum.Ama seni buradan kurtaracağım." dedi.

Tamamda bilmiyorsun nasıl olacak o iş?
Neyse.

Ondan korksamda ona güveniyordum.Biz kaç yıl beraber yedik,beraber içtik,beraber gezdik.Hep başımız derde girdiğinde bir birimizin yardımına koştuk.Hep sırlarımız bir-birimize derdik.Çünkü biz Kardeş gibiydik...

Salondan gülme sesi geldi.İkimizde bir-birimize baktık korku içerisinde.İkimizde doğrulduk kapıya doğru.Yavaş-yavaş ilerledik.Benim odamdan çıktık.Salonun kapısının köşesinden gizlice içeriye baktım.Ama kimse yoktu.İçeriye girdik.Evet kimse yoktu.Allah'ım neler oluyor?

Şimdide benim odamdan gülüşme sesleri geliyordu.Bu zaman koşarak gittik benim odama.Yine kimse yoktu.Ama bir not vardı.Berk(yada ruhu) bu kağızdsn kötü enerji aldığını söyledi.Onu okumama izin vermedi.Ama ben ısrarla onu okumak istiyordum.Kağıtı elime aldım tam okuyacaktım ki Berk aldı elimden.İş kavgaya dönmüştü.Sonunda kağıtı elinden ala bildim.Hemen okumaya başladım...

"Ondan uzak dur.O Berk değil."

Berkin sabahtan beri neden böyle davrandığını,kağıttan kötü enerji aldığı yalanını,kağıtı elimden almak isteyi çabalarını şimdi anlamıştım.

Hemen onun yanından koşup kapıya doğru koşmaya başladım.Kapıyı açmaya çalıştım olmadı.Kapı kilitlenmişti.O ise alev alan gözleriyle elinde b!çak bana doğru güle-güle geliyordu.Bu sahne tanıdık geliyordu.Evet o FELAKETİ başıma açtığım günkü sahneydi.Berkin kılığına girmiş varlık artık Berkin kılığında değildi.Çok ürkütücü bir yaratığa dönüşmüştü.Bana son 2 adım kalmış Arkadan Berk'i gördüm.Koşarak gelip bu yaratığı kılınç darbesiyle yere serdi.Beni hemen alıp benim odama geçti.

Yani biraz önce konuştuğum varlık Berk değilmiymiş...

Ben ne yaşamıştım?Hala şokunu atlatamıyordum.Berk'e dönerek:

"Nasıl oldu?Sen nereden bildin benim burada olduğumu?Nasıl buraya geldin?" dedim.

Bana bakarak: "Şimdi bunların sırası değil.Hemen seni dünyaya göndermeliyim."

Ben:Nasıl olacak?

Berk(yada ruhu):Senin gerçek dünyaya gitmen için bu dünyada ölmelisin?

Ben:Nasıl yani?Ben kendimi nasıl öldüreceğim?

Berk:Gözlerini kapat.

Ben:Tamam.

Gözlerimi açtığımda karşımda UÇURUM vardı.

Berk"Atla buradan."dedi.

Tamam dedim.

Tüm cesaretmi toplayıp bir-iki adım uçuruma yakınlaşmaya başladım.Durdum.Bir adım daha atarsam düşecektim.Kendimi toparladım ve 3 e kadar saydım.

1...
2...
3...
Kendimi aşağıya attım.Sadece karanlık görüyordum.Her yer karanlıktı ve ben aşağıya doğru süzülüyordum.

Gözlerimi açtığımda ormanda ASTRAL SEYAHETE çıktığım yerde uzanıyordum...