Her şey o gün başladı...
Hayatım Cehenneme döndü...
Onlardan kurtulamıyorum...
Beni rahat bırakmıyorlar...
Başımda büyük FELAKET var...
Ben onlardan kaçarken bana bir adım daha yaklaşırlar...
Bir anlık şok geçirdim.Neye yğramıştım Allah'ım.Çok korkuyorudum. Gözlerimi ovuşturup yeniden kendime baktım.Ama yine yoktum.Telefonumu çıkarıp bir fotoğrafımı çektim.Fotoğrafa bastım.Oradaydım.Fotoğrafta kendimi göre biliyordum ama aynaya baktığımda yoktum.Yorganın altına girdim.Çok korkuyordum.Allahım sen bana yardım et.Ben ne yapmalıydım.Uyuya kalmışım.Uyandığımda onları gördüm.Hepsini.Hepsi başımın üzerinde öylece bana bakıp sadece "Lanet" diyorlardı.Ve bunu bir kaç kez tekrar ediyorlardı.Öyle bir çığlık attım ki.Ama işe yaramadı. Saat --3:33-- Bağırarak "BENDEN NE İSTİYORSUNUZ?BENİ RAHAT BIRAKIN!!!"
Hepsi bana bakarak gülüyorlardı.İçeriden bir sesledi bir anda.Hepsi dönüp o tarafa baktı.Yavaş-yavaş ilerliyordu.Ayak sesleri git gide yaklaşıyordu.İçimde çok garip bir hiss vardı.Tüm hisslerim bir birine karışmıştı.En başlarında ise KORKU duruyordu.Tüylerim diken-diken olmuştu.
Odamın kapısı açıldı.Evet.Oydu.Gördüyüm manzara karşısında dilimi yutmuştum.Tenimin rengi brmbeyaz olmuştu.Bu nasıl mümkünleşe bilir?? Abim. Abimin silüeti karşımdaydı.Abimin ölmüştü.Ve gitmişti.Ama ruhu burada gözlerimin içine bakıyordu!
Gözlerini bile kırpmadan o ateşli gözleriyle bana bakıyordu.Cidden gözlerinden ateş çıkıyordu.Bana "Telefonunu aç ve çektiyin fotoğrafa bak hemen!" nefret dolu sesiyle dedi. Hemen telefonum açtım.O fotoğrafa baktım.Hiç kimse yoktu.Sadece boş oda.O zaman anladım... • • • • • Başımı kaldırdığımda hiçbiri yoktu.Hepsi gitmişti.Astral ruhum bedenime dönememişti.O yüzden aynada kendimi göremiyodum.
Puzzle-lar yerine oturmaya başladı yavaş-yavaş.
Hemen ormana doğru kaçtım.Hatta havalanmak istedim ve oldu. Çünkü Astral ruhunuz havalana biliyor.
Ormana girmiştim.Astral sehayat yaptığım yere geldim.Evet ordaydım.Öylece yatıyordum.Birden "Güzelmiyim?" sesiyle başımı kaldırıp arkama baktım.Evet oydu Kuchisake. Ama bu sefer farklıydı.Maskesi yoktu.Yırtılmış ağzını göre biliyordum.Çok derinden yırtılmıştı.Ağzı kapalı olsada,ağzının içi gözüküyordu.Ona cevap vermedim.Gitmek istedim ama birisi ayaklarımdan tutuyordu sanki.Yere baktığımda Jeff The Killer ayaklarımdan tutuyordu. Çok ürketücü yüzü vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet tamda böyleydi.Korkudan bağırmak isterken ağzımı ürkütücü elleriyle kapatan Jane The Killer.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
••• Sanki bütün ürkütücü ruhlar c!nler hepsi buradaydı•••.İnanması zor ama öyleydi.Tüm ruhlar buradaydı.Birden Berkin sesini duydum. "Onu rahat bırakınn!" Hiç biri kıpırdamadı.Berkin ruhu geldi ve beni onlardan kurtarmaya çalıştı.Bunun için İnglizce özel sözler diyordu.Hepsi bağırarak kayboldu.Sadece Berk ve ben kaldık.Ama onun bir kolu yoktu.Ne olduğunu sordum.Lanetlediği için Jeff onun kolunu kesmişti.Neden bütün kötü şeyler bizim başımıza gelmeliydi? Nedennn??
Berk bana bedenime geri dönmek için yardım ediyordu.Evet o gerçek arkadaştı.Zorunlu olmayacağı iyiliği kendi canını tehlikeye atarak yapıyordu.Ona bakıyordum.Evet o gerçekten çok iyi arkadaş.Berk seni çok seviyorum canım arkadaşımm!
Berk yine özel sözler demeye başladı.Bana bakarak.Şimdi daha da yüksekten diyordu.Bir anda sustu bana baktı.Ağzında çokan söz cümleyle yıkılmıştım.
"Doruk olmuyor.Yapamıyorum.Bedenine geri dönemiyorsun.Sanırım sonsuza dek burada kalacaksın!!!"
