İmanım'ın Yarısı

4.Bölüm: Zişan Eslem

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız 😉

" Ayrılık diye bir şey yok.Bu bizim yalanımız.Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var." -Ümit Yaşar Oğuzcan

_______

-9 Ekim-

Kollarını açmış,bana sesleniyordu babam." Kızım.."Öyle içten bir şekilde sesleniyordu ki..yüreğimde kelebekler uçuşuyordu.Koştum O'na doğru," Baba!"Ben koştukça git gide uzaklaşıyor ve silüeti kayboluyordu.Hızımı arttırdım,daha hızlı koştum,"Baba!"

" Kızım.." dedi gülümseyerek.El sallıyordu..Nefes nefese kalmıştım.Kalbim göğüs duvarımı delip geçecekmiş gibi atıyordu hızla." Baba bekle!"

" Kızım, güzel yavrum.Biriciğim.."Yanağımda yol çizmiş akıyordu gözyaşlarım.Bir kez..Bir kez babama sarılmak istiyordum.Elbisemin eteklerini tutarak koştum.Ayaklarım yere değmiyordu..

" Baba!bir kez sarılayım sana,bir kez kokunu içime çekeyim!Bekle, geliyorum!" Yavaş yavaş silüeti silinmeye başladı.Hayır,hayır!

" Baba!" Hıçkırıyordum.Etraf apaydınlıktı.Başımı sağa sola çeviriyordum hızla.Yok yok!

" Baba seni göremiyorum!Neredesin..."

"Ben seni görüyorum kızım..Seni ve anneni, her zaman,her yerde görüyorum..Üzülme,sil gözyaşlarını ve gülümse.Seni ve anneni çok seviyorum kızım.Allah'ın selamı üzerinize olsun.."

Baba,baba!

________

" Baba!Baba gitme!"

" Kızım,yavrum.."

"Baba.."

" Kızım kalk! Zişan..Yavrum uyan, rüya görüyorsun!"

Gözlerimi açtığımda nefes nefese kaldım.Alnımdan akan ter damlaları, yanaklarımdan çeneme doğru süzülüyordu.Elimi kaldırıp hızlı atan kalbimin üzerine koydum.Sakin ol..

Bakışlarımı kaldırdığımda yatağımın kenarında annemi gördüm.Yazmasının ucuyla göz yaşlarını siliyordu.Kollarımı sırtına dolayıp," Ağlama annem, ağlama.. Babamın selamı var.."dedim hıçkırıklarımın arasında.Hiçbir şey demedi.Sadece 'aleyküm selam' diye fısıldadı.Kollarımı geri çekip omzuna koydum," Anne.Sil gözyaşlarını,babam bizi görüyor.."Derin bir iç çektim.Elini yanağıma koyup gözyaşlarımı silmeye başladı.

Kızım demişti.. Güzel yavrum demişti,bana.Beni sevdiğini söylemişti..

Gözlerim tekrar dolup annemin avucuna akmaya başladı.

Gülümsedim.Babam gülümse demişti.Gözlerimi annemin gözlerine çevirdim.Gözyaşlarımız yerini iç çekişlere bıraktı."Anne,"dedim heyecanla."Babam bizi çok sevdiğini söyledi.."Yüzünde buruk bir gülümseme oluştu.

Kalkıp iki rekat namaz kıldım.Ardından Yasin-i Şerif okuyup babamın ruhuna hediye ettim.Canım babam..

Bazı anlar vardır, içimizdeki o boşluk ile baş başa kaldığımız.Hüzün dolu zamanlar..Bir sonbahar misali.Dallarımızdaki yaprakların tek tek dökülüşü, yanlız hissettirir.Ama huzur elimizde.Açalım ellerimizi semaya, Rabb'imize anlatalım yüreğimize batan dikeni.O'ndan isteyelim yardımı.Sadece O'na yalvaralım,yakaralım.Rabb'im! diyelim, gönlüme inşirah ferahlığı ver.Hasret mi çekiyoruz? Allah'tan hayırlı bir şekilde vuslata ermemizi isteyelim.Sevilmek mi istiyoruz?Zaten Âlemlerin Rabb'i bizleri seviyor.Ne olursa olsun, Rabb'imizden isteyelim hayrı ve hayırlı olanı..