Zagubiony Kalendarz Adwentowy

Okienko 24 - Niespodzianka

Ten fragment zostanie zamieszczony w Jak studiować i nie zwariować – College AU
Nie wykluczam drobnych zmian w ostatecznej wersji, która wejdzie do książki
Jak sama nazwa wskazuje jest to alternatywna rzeczywistość, w której postaci znane ze świata MCU są studentami
Zapraszam do w/w książki na Wprowadzenie i czekanie na oficjalny start

*** – rozmowa odbywa się po polsku

Przez nocne zmiany i krótkie drzemki po nich rozstroił sobie zegar biologiczny. Nawet w czasie wolnym wstawał między piątą, a szóstą. Tak było też w czasie Świąt, na które został zaproszony przez May Parker za odwiezienie jej spitego (przez dwójkę patafianów) do akademika w jednym kawałku.

O szóstej rano dwudziestego czwartego dnia grudnia już stał na balkonie otulony kocem, wpatrując się w coraz jaśniejsze niebo.

– W wolne też się tak szybko zrywasz? – w przejściu na balkon stanął Peter.

Szatyn zarzucił na siebie jedynie grubą bluzę.

– Normalnie byłbym właśnie w drodze do pracy.

– Wspólna rzecz, twoja i cioci May, pracoholizm.

– May wyszła?

– Z kwadrans temu. Ma dzisiaj krótszą zmianę bo zaledwie do czternastej, ale jednak. W każdym bądź razie już nie zasnę, więc kawy?

– Z miłą chęcią.

– Byle słodka. Wanda nauczy tego niedługo cały kampus.

Loki uśmiechnął się szczerze rozbawiony.

– I nie wiem kim jest Liv, ale dobija się do ciebie już od jakiegoś czasu.

Laufeyson jeszcze nigdy nie dopadł do swojego telefonu tak szybko. Odblokował urządzenie i oddzwonił pod ostatni numer.

Oliwia odebrała od razu. Musiała siedzieć z telefonem w ręce.

***– Dzwonię od piętnastu minut – dziewczyna mówiła powoli, aby umożliwić mu zrozumienie.

– Przepraszam, nie miałem przy sobie telefonu – odpowiedział płynną polszczyzną.

– Chciałam ci przekazać życzenia od wszystkich. Wiesz wesołych i tak dalej.

– Dziękuję, przekaż też ode mnie.

– Nie ma problemu brat. W każdym razie, czy jak wy to mówicie anyway chciałam się czymś pochwalić.

– Dawaj.

– Brakowało mi ostatnio tych kilku punktów, pamiętasz?

– Zafiksowałaś się na chemii i ucierpiała biologia – powtórzył słowa z dawnej rozmowy z siostrą. – Pamiętam.

– Podchodzę jeszcze raz do matury z biolki. Tym razem przygotowałam się na sto procent. Brałam korki od jednej studentki z UJ-otu. Pomogły. Znowu będę składać papiery do aliantów. May the odds be ever in my favor – strawestowała cytat z książki.

– Będę trzymać kciuki.

– Dzięki brat. Jeszcze raz wesołych.

– Wesołych Liv – rozłączył się i odłożył komórkę. ***

– Nie chciałem przeszkadzać – odezwał się Peter, który jakoś od połowy rozmowy stał we własnym salonie jak kołek z dwoma kubkami kawy.

– Prędzej to ja przeszkadzałem.

– Nie, skąd. Tylko jakaś lampka mi się włączyła, że skoro mówisz w innym języku, to jest to coś prywatnego, no i sam rozumiesz.

– Rozmawiałem z siostrą.

– Z profesor Olegsen? – podał czarny kubek starszemu koledze.

– Z jedną z moich biologicznych sióstr. Mam ich pięć. I dwóch braci. Gabriela jest starsza ode mnie o dziesięć lat, a Lucy młodsza o dziesięć. Zawsze podkreślam, że mnie adoptowano. Miałem szesnaście lat gdy odnalazłem swoją prawdziwą rodzinę i od tego czasu utrzymujemy stały kontakt. Nauczyłem się nawet rodzinnego polskiego. Tylko nie mów Wandzie, że rozumiem jej prywatne rozmówki z Pietro.

– Nie wydam cię. Masz to jak w banku.

Biorę przykład z Liv i życzę wam Wesołych i tak dalej

Biologiczna rodzinka Lokiego została wymyślona całkowicie przeze mnie, jeśli ktoś jest chętny do poczytania jakich spoilerów do JSiNZ jestem chętna do dzielenia się nimi na priv