"အဲ့ေတာ့မင္းဘယ္လိုဆက္လုပ္မွာလဲသစ္ခက္"
အတိတ္မွအရာအားလံုးကိုအႂကြင္းအားေျပာျပလိုက္ၿပီးေနာက္ထြက္ေပၚလာပါေသာအေမးစကား။
"မင္းေျပာ..ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"
"ငါေမးမယ္..မင္း...ယိုးဖဲြ႔ေမာင္ကိုခ်စ္ေသးလား"
သစ္ခက္ခဏတာတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ....
"ငါ..မသိဘူး"
"ဘာ!"
"က်စ္!ေနဦးကြ။ငါေလဒီငါးႏွစ္အတြင္းမွာ...ပထမတစ္ႏွစ္မွာကြာ..ငါအသိစိတ္မွာေမာင့္ကိုမမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္မသိစိတ္မွာေတာ့သူ႔ကိုမွတ္မိေနေသးတယ္။အိမ္မက္ထဲေတြမွာလည္းတစ္ခါတစ္ခါသူ႔ကိုမက္တယ္"
"အဲ့ေတာ့..?"
"ေနာက္ဒုတိယႏွစ္..တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ငါေမာင့္ကိုမသိစိတ္ကပါအရမ္းႀကီးစဲြမေနေတာ့ဘူး။ကိုကိုေၾကာင့္...ကိုကိုကငါ့ကိုအရမ္းဂရုစိုက္တာ။ငါ့ကိုလည္းခ်စ္တယ္။..ေနာက္တတိယႏွစ္...ငါ့မသိစိတ္မွာပါေမာင့္ကိုလံုးဝေမ့သြားခဲ့ၿပီးၿပီ၊သိပ္မၾကာခင္မွာကိုကိုကငါ့ကိုproposeလုပ္တယ္၊ငါလက္ခံလိုက္တယ္။ဒါေတြမင္းသိပါတယ္။ေနာက္တျမန္ႏွစ္ကနဲ႔မႏွစ္တုန္းကငါနဲ႔ကိုကိုရဲ့ဘဝကပံုမွန္ပဲ..သူမ်ားေတြရဲ့marriage lifeအတိုင္းပါပဲ။ဒါေပမယ့္ကိုကိုကငါ့ကိုတျခားအရာေတြထက္ပိုဦးစားေပးတယ္။ပိုခ်စ္တယ္။ပိုဂရုစိုက္တယ္။ေမာင့္ကိုလံုးလံုးလ်ားလ်ားငါေမ့သြားခဲ့ၿပီ။လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္ကေနၿပီးခဲ့တဲ့အက္ဆီးဒင့္မျဖစ္ခင္အခ်ိန္ထိေမာင္ကငါ့အတြက္သူစိမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့တာ.."
"မင္းကေရာကိုဇိုင္းကိုခ်စ္ရဲ့လား"
သစ္ခက္ အႂကြင္းကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ၿပီးေခါင္းကိုျပန္ငံု႔လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္အသံတိုးတိုးေလးထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
"ခ်စ္တယ္"
"ယိုးဖဲြ႔ေမာင္ကိုေရာ?"
"သူကငါ့အခ်စ္ဦး...ျဖစ္ခဲ့ရံု။ငါသူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္။ဟင့္အင္း..သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာ။အတိတ္တခ်ိန္တုန္းကသူ႔ကိုငါခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။"
"မင္းကကြာ!အဲ့လိုဆိုကိုဇိုင္းကိုခ်စ္ရဲ့သားနဲ႔ဘာလို႔ႏွင္ရတာလဲ၊သူ႔ခမ်ာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာမွာ"
YOU ARE READING
လွင့်ပြယ်ခဲ့လေသော..(Short story)
Short Storyအတိတ်များဟာလွင့်ပြယ်ခြင်းဆီသို့ဦးတည်လျက်... ပစ္စုပ္ပန်နှင့်အနာဂတ်ဟာပိုမိုကောင်းမွန်လာဖို့ရည်ရွယ်ရင်း... Short Story
