*ေတာင္*
ဝင္လာေသာမက္ေဆ့ခ်္ကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ပို႔သူကUnknown Number..။ထိုသူပို႔လိုက္သၫ့္ပံုမ်ားမွာကားကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကိုအစိတ္စိတ္ကဲြေၾကေစရန္လံုေလာက္၏။
ေမာင္ႏွင့္မိန္းမတစ္ေယာက္၏အိပ္ရာေပၚမွပံုရိပ္မ်ားမွာကၽြန္ေတာ့္အားေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္။ရုတ္တရက္ကားဆိုက္သံၾကား၍မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ကာၿခံထဲၾကၫ့္မိေတာ့ေမာင္ျပန္လာၿပီပဲ။ေမာင္ဘယ္လိုျဖစ္ေနပါေစ..အလုပ္ကျပန္လာသည္ဆိုေတာ့ေမာင္ေမာလာလိမ့္မည္။ထို႔ေၾကာင့္မ်က္ႏွာတြင္အႃပံုးတစ္ခုဟန္လုပ္ယူလိုက္ကာေရခြက္ကေလးကိုင္၍ေမာင့္အားဆီးႀကိဳလိုက္သည္။
"ေမာင္..ျပန္လာၿပီလား"
"ျပန္လာတာျမင္ရဲ့သားနဲ႔ျပန္လာၿပီလားေမးေတာ့ငါကဘာေျဖရမွာလဲ"
"အာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္ေမာင္..ဒီမွာ ေရ"
"မလိုဘူး"
ဟုဆိုကာလက္ကိုဖယ္ထုတ္လိုက္ေသာေမာင့္ေၾကာင့္ဖန္ေရခြက္ကေလးက်ကဲြကာၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ေရမ်ားစိုရႊဲကုန္၏။
သူေမာင့္ကိုစိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မိျပန္ၿပီထင္ပါရဲ့..။ေမာင္ကလက္ကိုပုတ္ထုတ္သြားသည္ကိုေတြးရင္းသူမ်က္ရည္တို႔ဝဲတက္လာသည္။ဟိုမိန္းကေလးနဲ႔က်အိပ္ရာေပၚမွာထိျဖစ္ပ်က္ေနၿပီးေတာ့သူေရတိုက္ရံုေလးက်ေမာင္ကမေသာက္သၫ့္အျပင္တြန္းပါထုတ္သည္တဲ့လား။
ေမာင္ကသူ႔မ်က္ရည္မ်ားကိုျမင္သြားသည္ထင္ရဲ့။
"က်စ္!ငါမင္းကိုဘာလုပ္ရေသးလို႔မ်က္ရည္ကစမ္းတမ္းစမ္းတမ္းျဖစ္ေနရတာလဲ!စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ.."
သူေမာင့္ကိုစိတ္ပ်က္ေအာင္လုပ္မိၿပီတဲ့လား..။
ရုတ္တရက္အျပင္ျပန္ထြက္ဖို႔လုပ္ေနေသာေမာင့္ေၾကာင့္သူလွမ္းဆဲြထားလိုက္မိသည္။ဖိုအခါေမာင္ကဆဲြထားေသာသူ႔လက္မ်ားအားအၫွာအတာမဲ့စြာဖယ္ခ်လာခဲ့၏။
"ေမာင္ ဘယ္သြားမလို႔လဲ ထမင္းမစားသြားေတာ့ဘူးလားဟင္"
"ထမင္းစားခ်င္စိတ္လည္းမရိွဘူး။ၿပီးေတာ့ငါဟာငါဘယ္သြားသြား မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ"
YOU ARE READING
လွင့်ပြယ်ခဲ့လေသော..(Short story)
Contoအတိတ်များဟာလွင့်ပြယ်ခြင်းဆီသို့ဦးတည်လျက်... ပစ္စုပ္ပန်နှင့်အနာဂတ်ဟာပိုမိုကောင်းမွန်လာဖို့ရည်ရွယ်ရင်း... Short Story
