Prologue

1K 18 1
                                    

tw: mishandeling door ouder, zelfbeschadiging

Lente 2014
Sophie POV:

Ik ben 16 nu. Ik zit in 4VWO. Ik ben net jarig geweest! Mijn moeder had me een kettinkje gegeven, een hele mooie zilveren ketting.

Ik vind mijn leven op het moment niet leuk. Thuis vooral niet.

Ik schrijf veel, ik heb een dagboek. Dat helpt me. En muziek. Dat helpt me ook. Alles om maar niet het geschreeuw tussen mijn ouders te horen.

Ik heb ook nog een broertje, Guus, hij is 5 jaar oud nu. Hij zit in groep 2.

Ik heb 1 vriendin, Rosa. Ik ken haar al zo ontzettend lang.

Ik heb EM gekozen op school, economie en maatschappij. Mijn favoriete vak is geschiedenis, ik zou er alles voor over hebben om dat te gaan studeren.

"Sophie?! Kom je eten?"

Het is mijn moeder die roept.

"Ja mam! Ik kom!"

Ik ga naar beneden.

"Waar is vader?"
"Op zijn werk, hij stuurde net een berichtje dat hij heel lang moet overwerken"
"Oh"

Ik weet dat dat niet zo is, hij zit gewoon in de kroeg.

"Hwaloo Sopie!"
"Hallo Guus!"

Ik til hem op en zet hem op mijn schoot. Een klein broertje hebben is echt het beste wat er is. Hij is het enige goede wat mijn vader ons heeft gebracht.

Ik eet de pasta leftovers op.

En dan hoor ik de deur open gaan. Snel trek ik mijn mouwen naar beneden. Mijn moeder weet al dat het mentaal niet goed met me gaat en ik mezelf snij, mijn vader heeft geen idee. En het boeit hem vast ook niet.

Ik pak mijn oortjes en geef er een aan Guus, zodat hij ook niet hoeft te luisteren naar deze ruzies.

"Wat wil je luisteren?"
"Mag kinderen voor kinderen?"
"Natuurlijk! Bewegen is gezond?"
"Ja!!! Die alsjebwieft!"

Ik zet hem op. Though ik dit soort muziek erg haat, ga ik er altijd mee akkoord.

Mijn vader komt dan binnen lopen. Hij heeft duidelijk weer gedronken.

"Jezus varken eet jij nou weer?"
"Dit is mijn avondeten vader"

Altijd dit weer.

"Hallo Anna"
"Anne"

Mijn moeder is ook klaar met hem. Ik weet het gewoon. Als ze hem nou gewoon even durfde te dumpen.

"En daar is mijn jongen!"

Hij pakte Guus ruw van mijn schoot.

Guus begon te huilen.

"Ik neem hem wel vader"

Ik pakte Guus af van hem en haastte mezelf naar boven.

Those beautiful eyes - Matthy fanfiction Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu