Those beautiful eyes - Matthy fanfiction

VII

Matthy POV:

Het is 02:14. Gelukkig hoef ik morgen niet te werken. Dat had ik niet overleeft.

Alleen ik, Sophie, Milo en Frank zaten er nog. De rest was al naar bed, of in ieder geval naar hun kamer.

"Truth or dare doen?"
"Nou opzich ken ik jullie net 8 uur, ik sla ff over"
"Des te beter, dan komen we meer over je te weten"

Ik grijns. Mijn voorstel was prima. Ik weet alleen niet of de alcohol dat zegt, of dat het echt zo is.

"Oke. Dare"
"Oehoehoho. Gelijk hardcore"
"Oke, oke, niet te heftig. Doe 20 squats"
"Oooh joh, als we zo gaan spelen overleef ik dit wel"

Ze staat op en doet de squats met gemak.

"Oke nu ik. Milo."
"Truth"
"Heb je ooit iemand bedrogen?"
"Poeeeh, ja"
"Daar hoefde je niet lang over na te denken"
"Wel lullig Milo"
"Sorry sorry"

"Matthy"

Sophie zegt mijn naam. Ik ben bang.

"Truth, or dare?"

Oh god. Wat moet ik doen. Totale chaos in mijn hersenen.

"Dare"
"Reageer op de eerste 5 inkomende insta dm's die je hebt"
"Oh, oke"

Ik pak mijn telefoon.

"Hahahahaha. Het zijn wat jongetjes die fifa punten willen"
"Tss, saai"
"Oh wacht, de 5e"
"Oeh, wat is het?"
"EEN DM VAN ROBBIE HAHA"
"Jammer dit weeeer"

We spelen door. Er gebeurt niet echt iets spannends. Totdat;

"Sophie, truth or dare?"

Frank is het. Die het zegt.

"Dare"
"Oke"

Frank werd even stil.

"I dare you. To kiss the prettiest person in this room"

Ik zie Sophie nadenken. Ergens hoop ik dat ze mij zal kiezen.

"Heh. Oke."

Godver.

Milo en Frank zitten naast elkaar. Ze loopt naar hen toe. Kutzooi.

Sophie POV:

"Heh. Oke."

Natuurlijk weet ik naar wie ik ga lopen. Instant. Maar we houden het spannend.

"Zijn naam begint alvast met een M"

"Shit man"

Frank kijkt me teleurgesteld aan. Ik voel me net een hoer.

Ik loop naar Matthy. Trek hem omhoog uit zijn stoel. En kus hem. Volle overtuiging. Ik ken deze man net 8 uur, maar ik had me al lang niet meer zo gevoeld. Nooit meer sinds Finn.

"Zo. Overtuigend"

Milo zegt het. We zijn nog steeds bezig. Matthy is goed.

We ronden het af.

"Lekker"
"Fucking lekker"

"Nou. Oke. Top. Ik ben er klaar mee jongens, ik ga naar boven. Frank, jij het logeerbed?"

Milo knipoogt naar me en Frank en Milo lopen samen naar boven.

Leaving Matthy en mij.

"Dus, je kan niet naar huis rijden"
"Nee, maar ik heb een oom dichtbij wonen, dus als je wilt dat ik ga-"
"Nee nee nee, absoluut niet"
"Aha"

Ik grijs. Het was aandoenlijk.

"Ik heb alleen geen logeerbed over"
"Hoe groot is jouw bed?"
"Groot genoeg, in principe"

Ik was dronken. Maar niet zo dronken. Ik wil niets liever dan bij Matthy zijn. Hij is de enige bij wie ik me op het moment fijn voel. Maar. Sinds Finn heb ik nooit meer iets met een jongen gedaan. Ik kan dit niet. Grenzen aangeven.

"Prima. Kan ik je dan even iets vertellen?"
"Ja, natuurlijk, altijd"

Ik ga op de bank zitten. Mijn enige doel is om niet huilen. Niet. Huilen.

"Ik heb je verteld over Finn. Het is nu bijna 3 jaar geleden. Ik wil 'het' nog niet doen. Niet nu"

Ugh. Wat kut dit.

"Prima, als jij het nog niet wilt is dat helemaal goed"

Oh. Wow. Wat een reactie.

Ik geef hem een knuffel.

"Thanks" fluister ik. Terwijl er een traan over mijn wang stroomt.

A/N:
eeeeeeeeek