Those beautiful eyes - Matthy fanfiction

XVI

Matthy POV:

"IM AT A PAAAAAAAYPHONE TRYING TO CALL HOMEEEEEEE"

Ik en Sophie zaten in mijn auto.

We moeten het gezellig maken. In het ziekenhuis zou de mood weer omslaan en iedereen weer verdrietig zijn.

Ik parkeer mijn auto voor de deur van het Spaarne ziekenhuis in Haarlem.

"Oke. Matthy, het komt goed hè. Dat weet je?"
"Ja, ja, ik weet het"

Ik blijf mijn bewondering voor Sophie houden, hoe kan ze altijd zo positief blijven?

Ik geef haar een kusje en we lopen door de ingang naar binnen.

Ik weet ondertussen uit mijn hoofd welke afdeling en welke kamer het is.

"Goedemiddag!"
"Goedemiddag."

De receptioniste lacht naar me. Bleg.

"DNPtjeeeee"

Ik kom Koens kamer altijd vrolijk binnen.

"Maaaarten!"

Altijd ik hem DNP noem, noemt hij mij Maarten. Mijn fantastische tweede naam.

Ik loop naar zijn bed en geef hem een knuffel.

Ook Sophie loopt naar zijn bed en geeft hem een knuffel.

"Gaat het beter?"
"Ja, ik wil graag naar huis voor kerst"
"Ja, nee snap ik"
"Die man zei dat ik in the best-case scenario morgen naar huis mag"

MORGEN? MORGEN?!!?!

"Morgen al?! Wow!"

Sophie lijkt net zo verbaasd als ik.

"Morgen is vet snel vriend, het voelt als gister dat je onder die auto lag"
"Haha, grappig weeeeer"
"iK kAn zO gOeD AuToriJden, joking natuurlijk"

Koen kijkt me met een boze blik aan.

"Geintjeeee, kom op"

Ik pak een plastic stoel en zet die naast die van Sophie.

"Misschien kan je kerst dan gewoon bij Jamie vieren, dat zou chill zijn"
"Ja, ik hoop het zo"
"Komt Jamie eigenlijk vaak?"
"Ja, ze is hier eigenlijk elke dag, maar ze studeert gewoon door dus meestal komt ze 's avonds"
"Aha, beter wel"
"Heb je wel gewoon eten enzo?"
"Jaja, ik flirt met de zusters, dus ze geven me steeds extra dingen"
"Hahahahhaah, wat een man"

"Stoor ik?"

Er staat een man in de deurpost. Wel dokter.

"Heeyy Peter! Natuurlijk niet, kom maar met dat goede nieuws"

Zo, Koen heeft zijn connecties.

"Oke, goedemiddag allen"
"Hai!"
"Hallo"

Ik reageer kort, geen zin in slecht nieuws.

"Ik heb goed nieuws,"

Oh. Oke.

"Je kan morgen naar huis, indien de bloedtesten een goed resultaat geven"
"Oh, daadwerkelijk positief"
"Thanks dokter!"
"Geen probleem, geniet van jullie middag"
"Fijne kerst!"
"Jullie ook!"

"KOEN! HOORDE JE DAT?! JE MAG NAAR HUIS!"

Sophie is echt heel blij. Ik ook.

"JA"

Wat fijn.

"Je kan kerst gewoon met ons komen vieren, samen met de andere bankzitters en iedereens vriendin"
"Ja, dat zou zo fijn zijn"
"Je mag vast wel naar huis"
"Ik bel Jamie even"
"Natuurlijk, wil je dat we weggaan?"
"Duh. Jullie hoeven niet alles af te luisteren"
"True."

Sophie en ik lopen de kamer uit.

Ik leun tegen de muur en Sophie geeft me onverwachts opeens een kus. Of nee, een zoen. Een heftige. Niet dat ik het erg vind natuurlijk.

Ze stopt en kijkt me aan. Ik zie tranen in haar ogen.

"Wat is er?"

Ik kijk haar bezorgd aan en geef haar een knuffel.

"Nou gewoon, ik ben blij"
"Ik ook"
"Het is zo fijn voor hem"
"Ja, ontzettend"
"Beloof me dat jij niet dom gaat doen en in een auto-ongeluk terecht komt"
"Nee, nee, niet expres althans"

Ze lacht. Door haar tranen heen.

"Dit had zo de verkeerde kant op kunnen gaan, Koen had dood kunnen zijn"
"Ja, ja, maar dat is niet gebeurd"
"Ik ken mensen bij wie het anders is afgelopen"

Jezus.

"Het komt goed, ik ben hier voor je, altijd"
"Ik weet het"

Ik laat haar los.

"Het komt echt goed"

Ik strijk door haar haren en kus haar.

"Ik hou van je"
"Ik ook van jou"

A/N:
en triest weer ditttt.

MAAR WEL HUTS YEET