YABAN

37. Söz

Merhabalar efendim biz geldik.  📣
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Dünya telaşı kalbinizi, ruhunuzu çok incitmiyordur.
Umarım, çiçekleriniz daima tomurcuktadır. 🌼

Uzatmadan, sizi bölüme alayım ama başlamadan yıldıza dokunmanızı rica edeceğim. 🌟💫

Bir de fikirleriniz benim için önemli. Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyiniz. Ben satır aralarında güzel insanların güzel kelimelerine denk gelmek istiyorum.🌸

Keyifli okumalar sevgili okur. ❤️

                                         *

     " Akşam gidelim işte. Ne inat adamsın be oğlum!"

Abimin askerden döndüğünün haftasıydı bugün. Sabah hep beraber kahvaltı yapılmış, ardından da salonda kahveler içilmişti. Annemle Serpil teyze mutfakta mahalledeki son dedikodular hakkında konuşurlarken Kenan amca ile babam balkona çıkmış, güneşli havayı fırsat bilip tavla oynuyorlardı. Taş sesleri ve ara ara keyifli kahkahaları içeriye kadar ulaşıyor, yeniden hep bir arada olmanın sevincini içimize taşıyordu.

Ağustos sıcağı iyiden iyiye kendini hissettirdiğinden bunalmaya başladığımız günlerden bir gündü. Bir ay kadar önce doğum günümüz vardı Taylan ile ama ne yazık ki abim bulunamamış, Adem de beni şaşırtarak doğum günümüze yetişemese de yakın bir zamanında askerden dönüvermişti.
Elim gayriihtiyari üzerimdeki sıfır kol, yarım boğaz badinin altındaki cam bir yunustan yapılma kolyeye değdi.

Abim, sabahtan beri Adem'i akşam erkek erkeğe eğlenmek için ikna etmeye çalışsa da nedense Adem bir türlü gitmek istemiyordu.

" Adem abi gidelim işte. "

Taylan'ın istekli sesiyle Adem, durgun bakışlarını Taylan'ın hevesle bakan gözlerine çevirdi. Ama cevap vermedi.

" Biz niye gelemiyoruz acaba?"

Nur, kahve bulaşıklarını halledip içeriye girerken bir yandan da nemli ellerini pantolonuna kısa bir an dokundurup kurutmaya çalışırken sitemli bir sesle sormuştu bunu.

" Gideceğimiz yer size uygun değil abisi."

Abim, yatıştırıcı bir sesle soruyu cevapladıktan sonra göz kırparken ekledi " Bir akşam sizinle de uygun bir mekana gideriz."

Kollarımı göğsümde kavuşturup arkama iyice yaslanınca Adem'in Taylan'daki algısı birden benim üzerime kaydı. Gözlerinde ifadesiz bir bakışla kısa bir an bana bakarken Taylan'a cevap verdi.
" Pey keyfim yok Taylan. Başka zaman gideriz koçum."

Keyifsizdi demek bizim Yaban Efendi? Bu keyifsizliğin Gülcihan ile alakasını merak etmiştim bir an ama içime düşen ateş topunu yutkunarak geri gönderdim.
Bana neydi?

" Nur..." dedim birden Yaban'ın gözlerinden gözlerimi çekerken " Açelya'nın dayısının oğlunun bir mekanı vardı ya hani anlata anlata bitirememişti bizimki."

Sözün nereye varacağını bilemeyen Nur, çatık kaşlarının altından merakla bana bakıp " Eee?" dedi hevesle.

" Manuş Baba gelecekmiş yarın akşam. Biz de kız kıza ona gidelim mi?"

Nur'un gözlerindeki bulutlu ifade anında dağılırken yüzü de aydınlanmıştı.
" Gidelim!"

Hevesle gözlerinin içi parlarken aniden Adem " Olmaz!" dedi. Sesi sert ya da katı değildi ama itiraza mahal vermeyecek ölçüde kesindi.