Back to Manila.

370 16 13
                                    

We reached our floor and headed to our own rooms.

Meanwhile me and Sandro entered our room, actually we bought room's that have twin beds. But surprisingly it just have a.. king bed. And shutek wala pang sofa, meron pero yung maliit lang na tipong iisang tao lang ang pwedeng umupo. Pano na to ngayon? After that incident na nangyari kina Sandro, I really feel awkward and uncomfortable Sandro sleeping with me. I'm not that "maarte" pero like? We're different genders, hindi naman sa nilagyan ko ng malisya pero it really feels off.

"Oh no." I whispered. But then of course Sandro still heard it.

"Why? What's wrong with our room?" He asked.

"W-wala." I answered, and quickly entered.
Pagkapasok na pagkapasok ko ay ibiniagsak ko agad ang aking sarili sa kama. But just for few minutes, kailangan ko pang ayusin muna ang mga gamit ko bago ako matulog. Pero that's the problem nga. Pano. Ako. Matutulog!?

"Ako sa left side." Biglang pagsasalita ni Sandro, nakakagulat talaga itong lalaking ito. Sarap batukan e. Bigla naman akong napa balikwas ng bangon.

"Anong left side?" I asked.

"Left side of the bed" he answered.

Natulala ako for few seconds and boom.

"Anong sa left side ka ng bed? Hindi ka matutulog sa kama, sa.. sahig ka, or baka gusto mo ako sa sahig, kasi diba hindi ka naman sanay. Ako na lang sa sahig sayong sayo na yung kama." Bigla kong sabi, Sandro just burst out laughing.

"What are you saying?" Sandro said still while laughing.

2nd embarrassment! I really just want to cry!! Like first that incident happened earlier, not even a day! Tapos ngayon ito? OhmyGod I just want to disappear!

"W-wala wala, umm antok nalang kasi talaga ako eh.. sorry sorry." I explained.

He nodded and walk towards me. And after that he gives me a warm kiss on the forehead and said. "Good night, sleep well."

Namula si ate niyo girl, hoho na kiss lang naman kasi ako ng isang Sandro Marcos, for the.. ewan hindi ko na alam kung pang ilang beses na to, na nakiss nya ko hahaha.

I quickly pulled my head back para maputol ang pagkahalik niya sa akin.
He just giggled and went to sleep. Hindi ako agad nakatulog, thinking what have I just done. Like, napaka tanga ko naman na nasabi ko yun kay Sandro at the first place.
Pero nevermind ano pa bang magahawa ko eh nadabi ko na? Hays.

TIME PASSED

IN THE MORNING.

I woke up by a good smell that make my mouth watering. I followed the smell and saw Sandro cooking in the small kitchen in our condominium. Naks naman marunong pala to mag luto, ang akala ko eh buhay prinsipe lang to sa bahay nila.

"What's that?" I asked.

"Champae? C-champoraydow? I don't know what this is called pero masarap to, favorite ko to eh." Sandro answered.

I was confused for what he is saying with his cute tone, kaya naman nilapitan ko siya at tiningnan ang niluluto nya.

"Anong champoraydow?" I asked and copied the accent of him saying that word. "Champorado yan!" I added with an "antok" voice.

Sandro then laugh and just scratch his head.

"Sorry sorry, i don't know what this is called e.." sandro said.

I nodded and headed to the bathroom.
I washed my face, brush my teeth, and combed my hair.

Pagka labas ko sa banyo, ay naka handa na ang pagkain at nandon narin si Vinny at Simon.

"Breakfast is ready" Sandro said. Sabay inisod ang upuan na uupuan ko, wow such a gentleman.

While we're eating, Simon breaks the silent.

"Zaira. Ano palang plano mo for today?" Simon asked. Muntikan naman akong mapaso ng champorado dahil sa tanong niya.

"Umm, pupunta ako ng hospital.. tapos.. hindi ko pa alam.." I answered.

He nodded and continued eating.

Natatawa lang ako kay Vincent, aba kasi hindi na kami pinansin, at kala mo'y nakikipag away sa plato, sunod sunod ang subo nya sa champorado na para bang wala nang bukas. Tinapik sya ni Sandro para naman mag hinay hinay siya sa pagkain, mamaya raw kasi ay mabulunan pa siya, si Sandro pa ang managot. Tarantado talaga tong magkakapatid na to! Napaka ano ng mga biruan! Samantalang itong si Simon ay tahimik lang na kumakain.

Time skip

It's time to go to the hospital.

I dressed up and headed to the lobby. Tinawagan ko na rin si kuya Zeus at sabi nya na nasabi na raw niya sa hospital na papasukin kami at may iffill up lang kaming form.

Nang makasakay na kami sa sasakyan nalagyan nanaman ng lungkot ang muka ko. Naalala ko nanaman ang kondisyon ni mommy.

"Hey, don't be sad. It's okay." Sandro said while looking at me and the road at the same time.
I gave him a smile and just stare at the road.

HOSPITAL.

Eto na, makikita ko na si mommy at ang kondisyon niya. Nasa lobby palang ako pero naiiyak na ako.

"Umm sir, what's the room of Corazon Mulingbuhay po?" I asked kuya boy na nasa lobby.

"Kayo po ba ang kapatid ni sir Zeus?" Kuya boy asked.

I nodded and then he gave me the fill-up form. I fill it up and gave it to him again.
The three musketeers are just in my back waiting.

"Ma'am, the room number po is 483, 8th floor po."

"Thankyou po." I said. And went through the elevator. Again nakasunod lang sila saking tatlo.

We reached the 8th floor at agad agad ko namang hinanap ang kwarto ni mommy.

"483, 483, asan yung 483!" I said. I'm being frustrated i badly want to see my mom tapos ayaw pa magpakita ng room.

"Zaira, relax." Sandro said. Hindi ko na sya masyadong napansin dahil naka tutok ako sa paghahanap ng room.

"Finally!" I said, sabay binuksan ang room, 483.

But when the time i opened the door, i saw allot of doctors gathering around at natataranta. Ni miski si kuya Zeus nakikita ko nang umiiyak. Nanghina nalang bigla ang tuhod ko, napatingin ako kay kuya Zeus at napatingin rin siya sa akin. Nilapitan niya ako at niyakap ng mahigpit, habang tuluyang umiiyak. Niyakap ko siyang pabalik, at tinanong.

"Kuya, w-what's happening?" I asked while trying myself not to cry.

"Si mommy.." he said.

"A-anong si mommy? A-anjan si mommy oh.. kuya naman..!" I answered sabay tanggal sa pagka yakap nya, at tiningnan siya sa kanyang mga mata.

"Malabong maka survive na si mommy, Zaira.." kuya Zeus said. I was so shock na halos mag wala na ako sa galit at lungkot.

"Hindi!! Kuya hindi! Hindi pwede! Marami pa kaming plano ni mommy! Hindi sya pwedeng bumitaw! Kuya! Joke ba to? Kuya naman please tell me you're just joking, or if this is just a dream! Gigising ako kung kailangann!!" I said and burst out crying.

"Hey Zaira Zaira, calm down. Please? Malabo lang maka survive si mommy pero hindi tayo susuko, okay?" Kuya Zeus said and hugged me tight. Sa pagkayakap niya sakin, doon ko nilabas lahat. Umiyak ako ng umiyak, siya lang ang tipo ng tao na mapaglalabasan ko ng sama ng loob. Kahit gano pang sakit ang nararamdaman ko isang yakap lang niya ay nawawala at gumagaling ito.

For how many hours I've been crying don ko napagtanto na kailangan kong maging malakas. Dahil kami nalang ang inaasahan nila sa lahat, maraming plano si mommy samin, at titiyakin ko na kung maka survive siya ay kakamitin ko ito lahat.

I WISH I'M 27Where stories live. Discover now