Sandra jest pół Polką i pół koreanką, po rozwodzie jej rodziców Sandra postanowiła zamieszkać w Korei. Bardzo lubi taniec i śpiew oraz często słucha znanego zespołu BTS. Pracowała również kiedyś jako choreograf. Czy Sandrze uda się spotkać swojego b...
Ogólnie to zrobiłam większego time skipa ale po krótce opowiem wam co się przez ten czas działo. Ogólnie to tak przyjaźń Namjoona i Sandry cały czas rosła, Sandra zamieszkała z bangtanami w dormie ponieważ jej dom krótko mówiąc spłonął a Sandra nie miała pieniędzy żeby go odbudować, a reszty dowiecie się później. ----------------------------------------------------------- Time skip (miesiąc później) Sandra pov: Ogółem to mieszkam sobie z bangtanami w dormie ponieważ mój dom spłonął, do dziś nie wiem co było tego przyczyną, ale wiem jedno, mam najlepszych przyjaciół pod słońcem. Dali mi dach nad głową i wspierają mnie całym swoim serduszkiem. Dzisiaj jest środa więc jak to mam w zwyczaju, wstałam o godzinie 6:00 pokierowalam się do mojej i Nama szafy ( tak mamy razem pokój) i wyciągnęłam z niej takie ubrania:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zrobiłam sobie lekki makijaż i pokierowalam się do kuchni w której był Jin. - Dzień dobry Jin - przywitałam się - No dzień doberek jak się spało? - zapytał - No powiem Ci, że Nam jest całkiem wygodną poduszką, a tak a propo czy mógłbyś mi zrobić coś do jedzenia bo za chwilę muszę wychodzić do pracy? - Pewnie, ale powiem ci że mamy do pogadania później. - Emm czemu ? - Powiedziałaś że Nam jest wygodną poduszką - ... - Dobra nie ważne pogadamy później a teraz jedz. Jin podał mi moje śniadanko które zjadłam. Pożegnałam się z chłopakiem przytulasem i wyszłam do pracy. W pracy nie było tak źle sami mili klienci prócz jednego któremu wiecznie coś nie pasowało. Skończyłam swoją pracę około 14:00, przebrałam się i udałam do domu. Ciągle mam w głowie słowa Jina, że mamy do pogadania. Trochę boje się mu przyznać, że zakochałam się w Namim ale w końcu muszę to komuś powiedzieć. Doszłam do domu. Przywitałam się ze wszystkimi oprócz Jina. - Chłopaki gdzie jest Jin? - zapytałam. - Powinien być w swoim pokoju - powiedział Kook. - Dzięki - powiedziałam i pokierowalam się do pokoju Jina. Zapukałam po czym usłyszałam ciche proszę. - O Hej Sandra siadaj, pogadamy. - Hej, ohh no okej. - powiedziałam. - Więc powiesz mi co czujesz do Namjoona? - No co mam ci powiedzieć kocham go ale tak naprawdę to nie wiem czy to nie jest przypadkiem zauroczenie. - A co czujesz gdy jest obok ciebie? - Nooo zawsze gdy jest obok to czuję się swobodnie tak jak by nic innego nie istniało, czuję motylki w brzuchu i mam rumieńce na twarzy. - No to powiem ci Sandra, że to nie jest zauroczenie. Ty go naprawdę kochasz. - Okej, ale skąd mam wiedzieć czy on kocha mnie? - Spokojnie zostaw to mnie, ja to załatwię. - Okej, dziękuję Jin czuję się teraz lepiej. - powiedziałam i przytuliłam przyjaciela. - Spoczko, jak coś to wiesz gdzie mnie szukać. Wyszłam z pokoju Jina i udałam się do salonu gdzie siedzieli wszyscy i oglądali TV.
Jin pov:
Siedziałem sobie w pokoju i czekałem aż Sandra wróci do domu. muszę z nią pogadać o tym co czuję do Namjoona, widzę jak ona na niego patrzy ale nie chce mu powiedzieć o swoich uczuciach. Usłyszałem pukanie do drzwi:
- Proszę - powiedziałem, a do pokoju weszła Sandra.
- O Hej Sandra siadaj, pogadamy.
- Hej, ohh no okej. - powiedziała.
- Więc powiesz mi co czujesz do Namjoona?
- No co mam ci powiedzieć kocham go, ale tak naprawdę to nie wiem czy to nie jest przypadkiem zauroczenie.
- A co czujesz gdy jest obok ciebie? - zapytałem
- Nooo zawsze gdy jest obok to czuję się swobodnie tak jak by nic innego nie istniało, czuję motylki w brzuchu i mam rumieńce na twarzy. - powiedziała trochę zakłopotana.
- No to powiem ci Sandra, że to nie jest zauroczenie. Ty go naprawdę kochasz.
- Okej, ale skąd mam wiedzieć czy on kocha mnie? - zapytała
- Spokojnie zostaw to mnie, ja to załatwię.
- Okej, dziękuję Jin czuję się teraz lepiej. - powiedziała i przytuliła mnie. - Spoczko, jak coś to wiesz gdzie mnie szukać.
Dziewczyna przytuliła mnie jeszcze raz i udała sie do salonu w którym byli chłopcy, tylko Nam siedział w swoim i Sandry pokoju. Postanowiłem pójść do Nama i trochę go wypytać o dziewczynę. Zapukałem raz, drugi, ale nikt nie odpowiadał. Wszedłem do środka i zobaczyłem Nama ze słuchawkami na uszach wpatrującego się w okno.
- Hej Namjoon- powiedziałem szturchając go lekko w ramię
- No hej Jin co tam? - zapytał ściągając słuchawki.
- Chciałem trochę pogadać,
- No to chodź o co chodzi? - zapytał
- Powiedz mi, co tak właściwie czujesz do Sandry? - zapytałem
- Ohh już wiem co masz na myśli Jin.
- Namjoon widzę jak na nią patrzysz jak przytula jakiegoś chłopaka nawet jeżeli jest to któryś z bangtanów. Widzę że wtedy robisz się zazdrosny.
- No dobra okej, kocham ją czyję się przy niej swobodnie tak jakby nic innego nie istniało.
- To dlaczego jej nie powiesz co do niej czujesz? - zapytałem pewny wiedząc że Sandra też go kocha.
- Jak mam jej to powiedzieć skoro nie wiem czy ona czuje do mnie to samo. Prawda chciałbym jej o tym powiedzieć, zabrać na jej wymarzoną randkę, ale nie wiem jak ma wyglądać. Proszę Cię Jin pomóż mi - powiedział a po jego policzkach zaczeły lecieć łzy.
- Ej Nam, spokojnie pomogę Ci. Po pierwsze to jestem pewien że Sandra też Cię kocha, a po drugie wiem też jak wygląda jej idealna randra.
- Jak? - zapytał ścierając łzy.
- Jej idealna randka wygląda dokładnie tak jak twoja, tak jak w liceum. Sandra chciałaby aby ktoś zabrał ją na jakąś dobrą kolację później kino i długi wieczorny spacer pełen rozmów i śmiechu. Dokładnie tak jak ty lubisz, wiec chyba już wiesz co robić. - powiedziałem zadowolony z siebie.
- Okej, już wiem. Dziekuję Ci Jin jesteś wspaniałym przyjacielem. - powiedział i mnie przytulił po czym wyszedłem z jego pokoju i udałem się do kuchni.
CDN (aut. hehe ja zła)
----------------------------------------------------------- Hejka kochani jak wam mija dzionek? Rozdział mam nadzieję, że się podoba. Możecie obstawiać jak będzie wyglądać randka Sandry i Namjoona i co dalej się wydarzy. Narazie zostawiam was w niepewności moje kochane alienki.
