Count to 10 (posponed)

Chapter 4

[this hurts.. more than I thought..]

The next days, di na talaga kami nagpansinan ni Mike.. Ewan ko.. Wala na rin naman akong masasabi sakanya kundi.. “ah..eh..kasi..ano..”

So what’s the point?

Everyday: Me and Bret na lang.. Hindi na Me and Mike:/

“ui! Okey ka lang?”

“opo. Okey lang po ako..”

Hai.. sana nga..

“HAHAHA.. Hindi pwedeng mangyari yun no?!”

“bakit naman? May kakompitensya ba ‘ko? wala naman ‘di ba?”

“bahala ka nga!”

Tapos napatigil siya nung nakita niya ‘ko.. He’s just staring..

“ui! Ano? Tara na!”

“ah.. oo.. sige..”

Tapos umals na sila..

Buti pa sya masaya..

Well, hindi naman ako nagsasabi na hindi ako masaya.. Andito si Bret, yung mahal ko.. kaya masaya ako.. but, it’s just not the same..

“ui! Nganga ka nanaman dyan. ‘pag nakikita mo siya, basta ka na lang natutulala.. Lalo na ‘pag sila ang magkasama..”

“hindi pa rin talaga kasi ako sanay na may kasama siyang iba.. ‘di ba kasi, kami lang lagi ang magkasama?”

“ano kaba! Naiintindihan naman kira eh.. Alam ko nami-miss mo na siya..”

“sobra..”

Nung natahimik siya, napatingin ako… Nakasimangot siya..

Hai nako.. Nagdadrama nanaman..

“Asus! Ang drama nito! Tara na nga! Male-late na tayo.”

Tapos.. nagtapos ang school year nag anon..

SAD..

=(

Summer na, kaya.. Enjoy?

Siguro curious kayo kung anong nangyari sa amin ni Bret.. ‘no?

Gan’to kasi yon.. ‘di ba nga siya yung laging:”I Love You”; ”Good Night”; ”Miss you”??

Mga one month after.. Nagtanong siya kung girlfriend niya na ‘ko.. Weird ‘no? Pero, oo.. Ganon siya ka-assuming.. AHAHAHA..

“AHAHAHAHA”

“ui. Wait..”

“bakit?”

“girlfriend na ba kita?”

“hmm.. Ang alam ko.. MU ang tawag sa’tin..”

“ahh.. Ganun ba?”