１９８４|ＴＫ [ДУУССАН]

[18]

.:Black.D:.

~~

"Намайг таниж байна уу?"

Түүний уянгалаг хоолой шуугиж буй чихийг минь нэвт сүлбэн нэвтэрч ороод жааз хөгжим эгшиглүүлэх шиг болоход би түүний нүд рүү чимээ аниргүй тосон ширтлээ.

"Таниж байна... Чи буцаад иржээ"

Би түүний энэ л дулаанхан харц, болор шигтгээ мэт нүдийг дөрвөн жилийн өмнө дахин харахыг хүсэхдээ өөрийн амин сүнсээ үл хайрлан чөтгөрт зарахад бэлэн байсан сан.

Юу юунаас илүү чихэнд минь зөөлхнөөр шивнэн очдог түүний энэ уянгалаг хоолойг сонсголдоо мэдрэхийг хүсэхдээ уйлан гуйн нисэх буудлын шалан дээр сууж байсан цаг энүүхэнд сэн.

Санагалзаж эртхэн л сэтгэлээ илчлээд хажуудаа уяад авах минь яавдаа гэж хар тархиа зүхэн суусан хоёр жилийн минь хүсэл урд минь ирээд суучихжээ.

Мэдээж өөдгүй миний тархи сүүлийн хоёр жил нь түүнийг мартаж орхисон байсан юм.

Author's POV:

"Санаж байгаад чинь баяртай байна. Чамд хэлэх зүйл гараад яалтчгүй түр хугацаагаар буцаад ирсэн юм. Хэлэхгүй л бол болохгүй санагдаад тэгээд л тэсэлгүй солонгост хүрээд ирлээ"

Жонгүг сүүлийн өгүүлбэрээ хэлж дуусмагцаа зөөлхөн хэдий ч худлаа инээж дагзаа маажих ажээ. Яг л өсвөр насны хөвгүүн хайртай охиндоо сэтгэлээ илчлэх гээд чадахгүй байгаа мэт л.

"Юу хэлэх гэж тэр холоос энэ хүртэл чамайг чирээд хүрээд ирэв?"

Сониучхан харц, гайхсан төрхийг нь харахдаа Жонгүг өөрийн зүрхэндээ царцалт мэдэрлээ.