"İnsan istese görünmez olur mu Efşan?"
Genç kız tepeden bağladığı saçının iki ucunu çekiştirip başını arkadaşı Feza'ya çevirdi. Arkadaşının son zamanlar durgun hâli dikkatini çekiyordu. Erkekler bu kadar düşünür müydü ya!
"Bir dene istersen." dedi alayla. Feza, çatılmış kaşlarıyla Efşan'a döndüğünde arkadaşının dikkatle ona baktığını gördü. Saçları yine süpürge gibiydi. Gülmeye başladı, genç adam. Bu hareketine genç kızın cevabı şimdilik göz devirmekle sınırlı kalmıştı. Kendi kendine ciddi ciddi dinliyorum, diye düşündü.
"Neden kuaföre gitmiyorsun? Saçların süpürge gibi-"
Feza yüzüne gelen kitapla sözünü tamamlayamamıştı. Düşen kitapla birlikte yüzünü buruşturup gözlerini araladı. Yanağında sert gelen kitabın izi kalmıştı.
Feza, yerdeki kitabı alıp Efşan'ın yanına doğru ilerledi.
"İnsanlar konuşarak da anlaşabilir, Efşan."
Genç adam, arkadaşının yanına oturduğunda başını arkadaşına çevirdi. Şaşkın gözlerle Feza'ya bakıyordu.
"Ciddi misin?"
Feza, keyifle elindeki kitabı okur gibi yapıp konuştu.
"Elbette. Bu soruyu sorduğundan emin misin?"
Efşan göz devirip arkadaşının kafasına geçirdi.
"Tabii ki de hayır. Görünmezlik hakkında ciddi misin, dedim."
Feza hızla yerinden kalkıp üzerini çırptı. Yerdeki el fenerini alıp yürümeye başladı.
"Ben gidiyorum. Seninle uğraşamam."
Kaçamak cevabı genç kızı heyecanlandırmaya yetmişti. Efşan alel acele yerinden kalkarken bir taraftan da konuşuyordu.
"Feza! Bak ben ciddiyim. Birlikte yaparız! Hey, sana diyorum!"
Genç adamın adımları yavaşlarken Efşan hızını kontrol edemeyip arkadaşının sırtına çarptı. Eli hızla burnuna giderken eline dağılan kanla nefes almakta zorlandı.
"F-feza dönme arkana!"
Genç adam sabırsızca yerinde kıpırdandı.
"Efşan iyi misin!"
Efşan, Feza'nın omzuna yumruk atıp bağırdı.
"Bu ıssız mağarada yalnız başıma kalmak istemiyorum!"
"O ne demek şimdi. Ben burdayım-"
Feza arkasını döndüğünde gördüğü kanla başı dönmüş, birden yere yığılmıştı. Efşan yerde tepinirken sesi mağarada yankılanıyordu.
"Bedenen değil ruhen yanımda olman lazımdı şaşkın kafa!"
