EFŞAN'
Salatayı masadaki yerine koyduğumda her şey hazırdı. Bugün Fezagil gelecekti. Annem pek heyecanlı. Tuhaf şeyler hissediyorum. Feza ile beşik kertmesi olma ihtimalimiz?
Aklımdaki düşüncelerle gülmeye başladım. O sırada annemin sesi geldi kulağıma.
"Kızım masa hazır mı?"
Boğazımı hafifçe temizleyip bağırdım. Sesimin salondan mutfağa ulaşması gerekti.
"Her şey hazır anne!"
Ve zil sesi...
Koşar adım kapıya doğru ilerledim. Üzerime kısa bir çeki düzen verdikten sonra kapıyı araladım.
"Hoş geldiniz..." dedim sesime bütün sevecenliğimi katarak. Aziz babam ile Gülbin annem gülümsüyordu. Defne sevgi yumağı gibi tatlı tatlı bana bakarken gözlerim Feza'ya gitti. E gülüyor bu.
"Hoş bulduk kızım."
Gözlerimi kırpıştırıp önüme döndüm. Sırasıyla Aziz babam ile Gülbin annemin elini öptüm. Defne'ye de sarılıp içeriye geçirdiğimde Feza'ya döndüm. Beklemediğim bir anda kollarını bana sardı.
"Feza bilerek mi yapıyorsun?"
"Evet."
Benden ayrıldığında kaşlarımı çattım. Sonra burnumu sıkıp gülerek salona geçti. Burnumu çektim. Hı?
Salona geçtiğimde herkes masaya geçmişti. Ne hikmetse Feza'nın yanı boştu. Ben sana yapacağımı biliyorum. İçten içe gülerek yerimi aldım.
"Efşan abla bugün dersin kaçta bitiyordu?"
Çorbamdan bir kaşık alıp dudağımı araladım.
"Bugün dersim yoktu fıstığım-"
"Yaa..."
Defne'nin şaşırması tuhafıma giderken Feza'nın sesini duydum.
"Bugün Efşan'la bisiklet sürmeye gittiğimizi söyledim ya sana, Defne. Neden bu kadar şaşırdın?"
Yüzünde beliren küçük gülümseme ile gözlerini kaçırdı.
"Elvan Teyze çorba çok güzel olmuş. Eline sağlık."
Kaçamak cevabı ile gözlerimi kıstım. Fıstık iş başında...
Başımı Feza'ya çevirdiğimde başını sallamıştı. Önüme dönüp yemeğimi yemeye devam ettim.
"Efşan hazır herkes toplanmışken sana bir şey söyleyeceğim kızım."
Aziz babamın sözleri üzerine başımı kaldırdım. Yerinde dikleşip boğazını temizledi.
"Benim bir arkadaşım var. Çok severim. Bir oğlu var. Seni görmüşler. Seni kızım gibi bildikleri için söylediler. Ben şimdi olmaz dedim, onlar da biz bekleriz dedi. Görüşmek ister misin?"
Ne diyeceğimi bilemez halde kalakalırken Feza'nın sesiyle sıçradım.
"Ne görüşmesi baba! Efşan kimseyle evlenmeyecek!"
Bütün bakışlar bize döndüğünde sertçe yutkundum.
"Sana ne oluyor oğlum? Efşan istediğiyle evlenir-"
"Evlenemez falan. Evlenmek istemiyor hem."
Aziz babam çatılı kaşlarıyla Feza'ya bakmayı sürdürürken zorlukla dudağımı araladım.
"Aziz baba, ben evlenmeyi düşünmüyorum-"
"İstemiyorsun." dedi Feza ciddiyetle. Devam etti.
"Yani düşüncesinde yok."
Üzerimde hissettiğim yoğunlukla stres olurken Feza'ya döndüm.
"Feza tamam yeter, evlenmeyeceğim işte!"
"Evlenmeyeceksin tabii! Kim alacakmış kızım seni! Seni görecek ve alacak, kolaydı!"
Masanın altından Feza'nın ayağına bastım. Çatılmış kaşlarıyla bana döndü.
"Sakin ol!" dedim fısıltıyla. Ruhumu darladın Feza!
"Bir görüş istersen kızım."
Aziz babamın sesiyle başımı kaldırdım. Yok Aziz baba, ben almayım.
"Ben-"
"Ben Efşan'ı seviyorum, size söylemedim. Biz birbirimizi seviyoruz."
Feza'nın sözleri üzerine hızla ona döndüm. Hı?
