Önünüzde tamamen çıplak, bir sandalyeye zincirlenmiş olurdu. Uzun tırnaklarınız uyluğunun içini çiziyor. Dudaklarını ısırır ve nefesi düzensizleşir. "Hiçbir şey yapmamama rağmen böyle tepki veriyorsun. Acınası." Aşağılanmış hissederek aşağı bakar. Tırnaklarınla bir sonraki saldırıya geç. Bu sefer gerçekten dokunmadan onun horoz tabanını dolaşın. Nefesi giderek hızlanıyor. Fazla tepki vermemek için yumruklarını sıktı. Durdurmayacaksın, sadece uyarmanı istediği alanı hafifçe kaşıyacaksın. Siki hala seğiriyor, elinin dokunacağını umarak. "Ts ts ts... O küçük şeyi hareketsiz tutamıyorum bile." Tekrar yere bakar. "Ben konuşurken yüzüme bak." Gözleri seninkilerle buluşuyor. Gözyaşları yanaklarından süzülmekten çok uzakta değildi. "Ağlamak üzere misin? Ne küçük bir bebek. Ne istiyorsun? Ha?" Sana cevap vermekten çekiniyor. "Uhh....... sikimi emebilir misin?" Sana böyle cevap verme cesaretini nereden aldığını bilmiyorsun. "Aslında planım buydu. Ama siz küçük pislikler benimle kibarca konuşamıyorsunuz, bu yüzden elimden mutlu olmanız gerekecek." Hemen horozuna dokunun ve yukarı ve aşağı hareket ettirin, sıkıca sıkarak. Sıkıştırılmış iniltiler ağzından çıkıyor. "Babe, seni duymama izin ver." Daha hızlı hareket etmeye başlarsınız, ancak daha büyük bir baskıyla. Ve tam kontrolünü kaybetmesinin nedeni de bu. Başını geriye atıyor ve ağzından yoğun inlemeler ve tıslamalar çıkıyor. Parmakları kolçakları sıkıca sıkıyor. Ve daha hızlı ve daha hızlı olursunuz. Bu noktada neredeyse çığlık atıyor, gözlerinden yaşlar akıyor. O anda onun üzerinde bu yoğun gücü hissedersiniz. Onunla istediğin kadar oynayabileceğini bilmek seni azgın yapar. Gerçekten konuşamadan gelmek istediğini inlemeyi başarıyor ve tamamen bitkin olduğunu görüyorsun ve onu serbest bırakıyorsun. Ardından nefesini düzenlemeye çalışıyor, dağınık saçları, kırmızı gözleri, ıslak yanakları. "Böyle çok tatlı görünüyorsun. Sen gerçekten benim bebeğimsin." Yanağını öpüyorsun ve o sadece sana utangaç bir şekilde sırıtıyor.
~~~
ilk kez sub namjoon okuyan tayfa ✋🏼
~~~
