High School Story

De allereerste schooldag

Daar sta ik dan. Voor de poort van het beroemde Clinton High. Hier begint een nieuw hoofdstuk van mijn leven, namelijk de middelbare school. "Dus..." mijn vriendin Zoey haalt me uit mijn gedachten. Ik kijk haar aan "wat?" vraag ik. "Ben jij ook zo zenuwachtig?". Ik knik "ja eigenlijk wel ja". Zoey begint te lachen "Kan je het geloven? acht weken geleden zaten we gewoon nog op de basisschool!". Zoey heeft gelijk, de gedachte dat ik twee maanden geleden afscheid heb moeten nemen van de basisschool en ook van een aantal goede vrienden komt ineens weer naar boven. Tot een week geleden had ik zelfs overwogen om gewoon weer terug te gaan en groep acht over te doen, ook al wist ik dat dat geen optie zou zijn. Ik kijk nog eens naar de poort en raap mijn moed bij elkaar. "Zullen we?" vraagt Zoey. Ik knik en we lopen het schoolplein op. "Waar moeten we naartoe?" vraag ik aan Zoey. Ze pakt een briefje uit haar rugtas. "Lokaal 23B op de derde verdieping" zegt ze. Ik knik, handig dat ze ook hebben opgeschreven naar welke verdieping we moeten, dan hoeven we tenminste niet uren naar het lokaal op zoek.

We nemen de lift. Daar regel ik mijn make-up en haar nog even, Zoey doet hetzelfde. We lopen de gang op naar lokaal 23B. We lopen het lokaal binnen en zoeken een tafel uit, er komen twee andere meisjes bij zitten. "Hoi, ik ben Iris " zegt het ene meisje. "Hoi" zeggen Zoey en ik enthausiast. Het andere meisje zegt niks. Ze is met haar telefoon bezig en gaat er zo te zien helemaal in op. "Sorry" zegt Iris een beetje beschaamd en ze pakt de telefoon uit de handen van het meisje. "Hey!" gilt het meisje "geef die telefoon terug!". "Nee!" zegt Iris tegen het meisje "stel je eerst even voor!". Het meisje kijkt onze kant op "Wie zijn jullie en waarom zitten jullie hier!". Zoey en ik kijken haar arrogant aan. Wie denkt dat kind wel niet dat ze is! "Geef is antwoord! Ik heb niet eeuwig de tijd!". "Oh sorry uwehoogheid, neem het ons niet kwalijk het was niet onze bedoeling om u te laten wachten!" zegt Zoey geïriteerd. "Ik ben Zoey en dit hier is Emilia". "Hoi" zeg ik. Het meisje geeft me een afkeurende blik. "Wat is Emilia nou voor een naam!". Zoey kijkt me aan. Ik weet wat ze denkt en sta op. We lopen naar een paar tafeltjes achter in het lokaal en gaan zitten. "Ik wist niet dat er psycho's op deze school zaten" zegt Zoey. "En die Iris dan "stel je eerst eens even voor!" wat een oma zeg!" lach ik. "Nou ja" zegt Zoey "nu weten we in ieder geval wie we moeten ontlopen". De bel gaat en er komt mollig oud vrouwtje met een zuur gezicht het lokaal inlopen. "Goedemorgen allemaal, ik ben mevrouw Winter en ik ben dit jaar jullie mentor en biologie lerares". De vrouw gat zitten en kijkt de klas rond. "Laten we begginnen met onzelf voor te stellen". De vrouw kijkt de klas rond en wijst naar een meisje helemaal voorin de klas. "Stel jij je maar eens even voor". Het meisje zucht en gaat staan. "Ik ben Leslie, ik ben 13 jaar en ik doe aan paardrijden, turnen en ballet. Thuis ben ik enig kind en ik vind het leuk om met vriendinnen stap te gaan". "Ugh, zeker zo'n prinsesje" fluistert Zoey. Ik moet lachen. Ze heeft gelijk, het meisje ziet er inderdaad een beetje verwend uit. Ze heeft heeft een roze T-shirt aan met daaronder een kort roze broekje aan, met daaroverheen een bodywarmer gemaakt van bond en uiteraard ook roze laarsjes. Als ze een tiara op haar hoofd zou hebben zou het plaatje compleet zijn. Ik moet lachen bij de gedachten. "Wat is er?" vraagt Zoey verbaast. "Niks" zeg ik "gewoon een binnenpretje.

Als iedereen zich heeft voorgesteld gaat Mevrouw Winter de klas rond met een aantal blaadjes. "Op deze blaadjes hebben we een aantal groepjes samengesteld met de namen van de kinderen waar jullie voor de rest van het jaar mee gaan samenwerken. Dit doen we omdat we iedereen de kans willen geven om elkaar te leren kennen en omdat de groepjes dan eerlijker verdeeld zijn. De groepjes veranderen twee keer per jaar, maar het is niet helemaal zeker of iedereen ook echt een ander groepje krijgt". Een paar kinderen begginen al gelijk te klagen, dit hadden ze duidelijk niet zien aankomen. Ik ook niet eerlijk gezegd maar het idee vind ik zelf best handig. Mevrouw Winter legt de blaadjes omgekeerd neer op tafel. Als iedereen zijn blaadje heeft gaat ze weer zitten "Draai jullie blaadjes maar om" zegt ze. Ik draai mijn blaadje om en ga op zoek naar mijn groepje. Ik schrik als ik de namen van de kinderen uit mijn groepje zie. "Ahw, ik zit met het prinsesje in een groep" Zoey kijkt teleurgesteld naar haar blaadje. "Wees blij" zeg ik "ik zit met little miss psycho, ene Bram en dat nerdje Erin. Zoey moet lachen om mijn opmerking "Little miss psycho! Dat maakt mijn dag weer goed!". Ik negeer haar maar even, zo grappig vind ik het namelijk helemaal niet. Het is natuurlijk superleuk dat ze ons in groepjes verdelen om elkaar beter te leren kennen. Maar door alleen al te lezen bij wie ik in het groepje zit, word het leven al uit me gezogen. Dit word nog een mooi jaar...

"Hoi Emilia hoe was het op school?" zegt mijn moeder als ik thuiskom. Ik doe mijn schoenen uit en ga op de bank zitten. "Ging goed hoor mam". Mijn moeder komt komt naast me zitten en geeft me een kop thee. "Heb je al nieuwe vrienden gemaakt?" vraagt ze. "Niet echt maar ik heb wel een paar interessante kinderen gezien" beantwoord ik haar vraag. Ze kijkt me vragend aan "Liefje, vind je het wel een leuke school?" vraagt ze bezorgd. "Tuurlijk wel mam". "Echt?" vraagt ze weer. Ik moet lachen "Ja echt mama". Mijn moeder is altijd zo bezorgd. Als iets niet perfect gaat denkt ze altijd dat er iets ernstigs aan de hand is. Bergijp me niet verkeerd, ik hou van mijn moeder, maar al die bezorgdheid kan ook best irritant zijn. Er valt een ongemakkelijke stilte. Ik pak mijn tas van de grond en loop naar mijn kamer. "Hoi Amy" mijn zus Kira kijkt me vrolijk aan "hoe was het op school?". "Het ging wel" zeg ik en ik ga op bed liggen. Kira en ik zijn altijd beste vriendinnen geweest. Ze was ooit mijn grote voorbeeld, maar dat veranderde toen ze naar het MBO ging. Ze had een vriendje, maar hij was niet goed voor haar. Hij gebruikte haar, waardoor zij met de verkeerde mensen omging en verslaafd raakte aan alcohol. Nadat ze drie maanden ik coma had gelegen, besloot ze om een tijdje te stoppen met school, zodat ze weer thuis kon wonen. Kira en ik zijn gelukkig nog steeds vriendinnen, alleen onze band is wel een beetje achteruit gegaan. "Wat heb je vandaag gedaan?" vraag ik, het is even stil "Kira?" zeg ik. Kira kijkt me verdrietig aan. "Ik ben vandaag even langs mijn school gegaan, om mijn boeken in te leveren" zegt ze "ik denk dat het gewoon tijd word voor een andere school Amy". "Wat bedoel je?" vraag ik verbaast "ik dacht dat je die school zo leuk vond". "Vind ik ook" zegt Kira "maar ik heb mezelf daar een naam gegeven, ik sta daar bekend als de junk". Ik heb mijn vrienden en mijn familie teleurgesteld door naar die school te gaan en dat wil ik nu goed maken". Ik kijk Kira aan. Zachtjes kamt ze met haar vingers door haar haar, dat det ze altijd als ze altijd als er iets is. Mijn mond valt open van schrik "Jij wil bij mij op school komen!" gil ik. Kira lacht "Vind je dat goed?". Ik kan het niet geloven, mijn grote zus komt bij mij op school? Dat is geweldig! "Wanneer kom je?" vraag ik enthausiast. "Na het eerste semester". Ik gil van enthausiasme en geef Kira een knuffel. Ik ben erg blij om te horen dat ze haar fouten probeert recht te zetten. Zo ken ik haar weer. Mijn moeder en ik gingen een tijdje door een zware periode toen mijn zus verslaafd was, maar blijkbaar heeft ze nu haar lesje geleerd. Ik kan niet wachten tot het eerste semester voorbij is.

Het eerste hoofdstuk! Wat vinden jullie ervan? Het einde is wel een beetje klef maar ik beloof jullie, het word beter!

Groetjes,
Luviex

Ps: vanaf hoodstuk 2 zal ik jullie iedere keer een geheim vertellen over het volgende hoofdstuk.