Sultan Murat Han, rüyalarında gördüğü kıza aşık olmuştu. Ay yüzlü kadını bulamayacağını sanıyordu lakin kadın çok yakınındaydı.
*Gerçek değildir, kurgudur.*
#1tarihikurgu
#1tarih
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gelir gelmez bir anda kendini sarayda bulmuştu. Şimdi ise herşeyi konuşmak için Valide Aysima Sultanın yanına gidiyordu. Melike hatun onu görünce bir baş selamı verip kapıyı açtı. İçeri girdiğinde Aysima büyük, gösterişli bir tahtta oturuyordu. Eğilip saygısını sundu. Aysima ise onu görünce gülümsedi.
"hoşgeldiniz kızım gel otur."
Etrafa bakınca Aybüke Sultan'ın da burada olduğunu gördü. Ona olan bakışları anlamış ki konuştu.
"Validemin mektubunda haberdarım. Ağabeyimin validem ve rahmetli sultan babam gibi bir aşk yaşamasını çok istiyordum. Kendini harap etti. Artık onunda mutlu olmasını istiyorum. Senden yana da hiç şüphem yok. Buraya gelişin kolay olmadı sonuçta."
Oda Aybüke gibi kenarda ki minderi üstüne oturdu.
"seninde oğluma olan aşkın gözlerinden belli. Onu nasıl tanıdın bilinmeyen gelecekte?"
Ne diyeceksin kitaplardan tarihten görüp mü aşık oldum.
Tam olarak onu söyleyeceğim içses.
"aslında konu biraz alakasız. Ben 21.yüzyıldan geldim. O zamanlar tarih okuyordum. Sıra padişahlar gelince ona karşı bir sıcaklık hissettim. Kalbimde neden olduğunu bilmediğim bir sızı oluştu. Nedendir bilmem. Onu ne zaman araştırsam kalbim, hızlı atıyordu. Buraya gelmeden, o günün sabahında kalbim çok hızlı atıyordu. Özellikle gezi için Manisa Sarayına gittiğim gün. Sonra ise kendimi burada buldum."
Aysima'nın aklına evladının ki kadar karışık olmasa da kendi aşkı ve rahmetli Murad'ı geldi. Yüzünde acı bir gülüş olunca kendini topladı.
Biraz daha sohbet ederlerken havanın karadığını fark etti.
"izninizle ben kalkayım sultanım. Mâlum hava karardı."
"yemeği birlikte yeseydik."
"yok sultanım ben gideyim."
Aysima başını sallayıp gülümseyince Aydilge eğilerek odadan çıktı.
Kendi odasına ilerlerken Aysima Sultan'ın kendisine verdiği iki cariye de arkasından geliyordu.
Odasına girince hemen üstüne rahat birşeyler giydi. Korse ve elbisenin sıkı olması onu rahatsız etmişti, alışık değildi bunlara.
Yemek yemek istemediği için terasa çıktı. Gecenin karanlığıyla parlayan yıldızlara bakarken göğsünün sıkılması ile derin nefesler almaya başladı.
O sırada onu merakla izleyen ve kalbi hızlanan adamın farkında değildi.
Sonunda bölümü yazabildim. Şimdi uzun zamandır bölüm yazmadığım James Potter kuruma gidiyorum. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
