Ερεθίζοντας τον Κηπουρό (2 βιβλίο) ολοκληρωμένο

Κεφάλαιο 37

"Μάργκαρετ..ακόμα και ο γιος σου έχει καταλάβει τα συναισθήματα μου για σένα. Ξέρω ότι είσαι ερωτευμένη με τον Αχιλλέα, αλλά δεν του αξίζεις...έχει έναν θησαυρό στα χέρια του και δεν τον εκτιμάει. Δώσε μου μία ευκαιρία.." Ήταν σαν να γύρισα χρόνια πίσω..

Εκείνο το διάστημα που έμενα στην Ελλάδα, όταν ο Κρίστιαν παραδέχτηκε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Ο Αχιλλέας θα αρραβωνιαζόταν κάποια άλλη και εγώ ακόμα και τότε, δεν μπορούσα να φανταστώ κάποιον άλλο άντρα δίπλα μου. Η ίδια ιστορία επαναλαμβανόταν..

"Δεν θέλω να χαλάσω την φιλία μας ενώ ξέρω εξ αρχής ότι δεν θα πετύχει όλο αυτό. Δυστυχώς είμαι καταδικασμένη..να αγαπώ τον Αχιλλέα περισσότερο και από την ίδια μου την ζωή. Ότι και αν μου κάνει, εγώ δεν μπορώ να τον διώξω μακριά μου.." Ήθελα να είμαι ειλικρινής μαζί του, τόσα χρόνια..με όλη την ομάδα μου είχαμε χτίσει μία αληθινή φιλία. Δεν ήθελα να τα διαλύσω όλα.

"Δώσε μου μόνο μία ευκαιρία. Εγώ θα σε κάνω να τον ξεχάσεις!" Ένωσε τα χείλη μας αργά..χάιδεψε απαλά τα πλευρά μου και με έσπρωξε πίσω στο κρεβάτι. Ανέβηκε πάνω μου, τα χείλη του άρχισαν να ρουφάνε λαίμαργα τον λαιμό μου. Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι μου άρεσε όλο αυτό αλλά όταν ένιωσα το χέρι του να περνάει μέσα από το εσώρουχο μου, πάγωσα.

"Σταμάτα!" Του ψιθύρισα τρομαγμένη, δεν μπορούσα, δεν μπορούσα να το κάνω αυτό..

"Σου είπα να σταματήσεις!" Τον έσπρωξα μακριά από το κορμί μου. Ο Τζόνι προσπαθούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που με είχε ενοχλήσει, ενώ ο ίδιος ήταν πολύ προσεκτικός μαζί μου.

Βγήκα τρέχοντας από το δωμάτιο. Χωρίς να το επιθυμεί, μου θύμισε εκείνο το πάρτι, τα ναρκωτικά που μου έδιναν για να μπορούν...τις πρώτες μου φορές να με βιάζουν άνθρωποι που μέχρι πριν από εκείνες τις φρικτές μέρες, εμπιστευόμουν απόλυτα και έπειτα τον Άντριου..να μου σκίζει τα ρούχα μπροστά σε όλη την οργάνωση, μέσα στην έπαυλη του Γουέστον.

Ήθελα να πάω σε ένα δωμάτιο που θα έχει κόσμο για να νιώσω ασφαλής. Όταν βγήκα από τον ανελκυστήρα, στον καναπέ του σαλονιού είδα..την Καρολάιν να έχει καβαλήσει τον Αχιλλέα και είχε χώσει την γλώσσα της στο στόμα του. Πήγα να κάνω αναστροφή για να φύγω, όταν είδα τον Τζόνι να κατεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες και έρχεται προς το μέρος μου.

"Μάργκαρετ δεν ήθελα να σε τρομάξω!" Προσπάθησε να με αγγίξει όμως έκανα γρήγορα ένα βήμα πίσω. Η σκηνή από τον γερουσιαστή, να με τραβάει κοντά του με εκείνη την ζώνη περασμένη στον λαιμό μου, πετάχτηκε μέσα στο μυαλό μου μου και λύγισα.