Ερεθίζοντας τον Κηπουρό (2 βιβλίο) ολοκληρωμένο

Κεφάλαιο 19

Είχε περάσει ένας μήνας από την μέρα που πήρα την απόφαση να κάνω μία νέα αρχή. Να φύγω μακριά από όλα και όλους. Έφτασα στο αεροδρόμιο χωρίς να να γνωρίζω τον προορισμό μου. Μέχρι που το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην πτήση για Ρώμη, που αναχωρούσε σε 60 λεπτά. Όταν πάτησα το πόδι μου στην Ιταλία και ενημέρωσα την Ελίζα για ότι είχε συμβεί στην Ελλάδα, καταλήξαμε να ταξιδεύουμε μαζί, από πόλη σε πόλη.

Την τελευταία εβδομάδα εξερευνούσαμε την Νάπολι, πιο συγκεκριμένα εγώ ανακάλυπτα τα ωραία τοπικά μαγαζιά, και η Ελίζα τους ωραίους Ναπολιτάνους.
Όλα είχαν αρχίσει να μπαίνουν σε μία σειρά μέσα στο κεφάλι μου. Αυτό το μεγάλο ταξίδι μου έδωσε το περιθώριο να δω τα πράγματα από απόσταση και να μπορέσω να πάρω σημαντικές αποφάσεις για την ζωή μου.

Μέχρι που προέκυψε κάτι που ανέτρεψε την ζωή μου για άλλη μία φορά. Κάτι το οποίο είχε σκάσει σαν βόμβα...έτοιμο να ανατινάξει τα πάντα. Η φίλη μου έτεινε το χέρι της δίνοντας μου το τεστ, αλλά εγώ έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και έπεσα με φόρα πίσω στο κρεβάτι, αρνούμενη να δεχτώ αυτό που συνέβαινε..

"Μην με κοιτάς με αυτό το ύφος! Πρέπει να σιγουρευτούμε, οποιοδήποτε αποτέλεσμα και να δείξει θα είμαστε μαζί σε αυτό! Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη σου." Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη, κοιτούσα το τεστ εγκυμοσύνης με τρόμο. Όλα είχαν αρχίσει να πέρνουν τον δρόμο τους, όταν έντρομη συνειδητοποίησα ότι είχα καθυστέρηση μερικών εβδομάδων.

"Δεν έχω να σκεφτώ απολύτως τίποτα Ελίζα! Αν είναι θετικό, αύριο κιόλας θα πάω να κάνω έκτρωση!" Δεν μου απάντησε απλά μου έκανε νόημα να πάω να το κάνω. Λες και ήταν κάτι απλό...δεν ήθελα ούτε μία στις χίλιες να γίνω μητέρα. Δεν ήταν εύκολο για μένα να σκοτώσω ένα αθώο πλάσμα, το οποίο έπαιρνε ζωή από εμένα την ίδια. Όμως αν το έφερνα στον κόσμο θα υπέφερε, έχοντας μητέρα κάποια σαν εμένα.

Όταν κλείστηκα στο μπάνιο του ξενοδοχείου, έκανα όλη την διαδικασία που χρειαζόταν μηχανικά και ψυχρά, ενώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν πως άλλες γυναίκες στην θέση μου, θα ένιωθαν τουλάχιστον ευλογημένες στην σκέψη και μόνο ότι θα έφερναν στον κόσμο μία ζωή.
Εγώ όταν είδα το αποτέλεσμα, κατέρρευσα στο πάτωμα και ξέσπασα σε λυγμούς. Γιατί μου φερόταν τόσο σκληρά η ζωή; Γιατί με έβαζε σε αυτή την διαδικασία;

Εκείνο το βράδυ, έζησα την όμορφη πλευρά της ζωής μέσα στην αγκαλιά του Αχιλλέα...άσχετα τον τρόπο που μου φέρθηκε στην συνέχεια. Εκείνο το βράδυ δεν κατέκτησε μόνο το σώμα μου...με κέρδισε ολόκληρη. Όμως το αποτέλεσμα αυτής της βραδιάς, το οποίο πλέον μεγάλωνε μέσα μου...ήταν το τελικό χτύπημα...Η Ελίζα άνοιξε διάπλατα την πόρτα, αφού είχαν περάσει αρκετά λεπτά που με ζητούσε απέξω από την τουαλέτα και δεν έπαιρνε καμία απάντηση από εμένα. Όταν είδε την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν, αμέσως έτρεξε κοντά μου.