Ερεθίζοντας τον Κηπουρό (2 βιβλίο) ολοκληρωμένο

Κεφάλαιο 44

            Ένας μήνας αργότερα..

"Συγχαρητήρια Μάργκαρετ! Διανύεις την έκτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης σου! Από ότι βλέπω στον υπέρηχο, όλα κυλούν φυσιολογικά." Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα χαράς αυτή την φορά.

Καθώς με τον Αχιλλέα είχαμε αποφασίσει να κάνουμε δεύτερο παιδί και προσπαθούσαμε εντατικά όλο τον προηγούμενο μήνα, Όμως από ότι φαίνεται, ήμουν ήδη έγκυος και δεν το είχα αντιληφθεί..Έφυγα βιαστικά από τον γυναικολόγο μου, καθώς δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. Ήθελα να ανακοινώσω στον Αχιλλέα μου, ότι θα γινόμασταν για δεύτερη φορά, γονείς. Τον κάλεσα στο τηλέφωνο και το έβαλα αμέσως σε ανοιχτή ακρόαση ενώ έμπαινα ταυτόχρονα μέσα στο τζιπ, για να βρεθώ γρήγορα κοντά του.

'Που σε πετυχαίνω αγάπη μου;' Τον ρώτησα χαμογελαστή, ενώ σκεφτόμουν πόσο θα χαιρόταν με τα νέα, που είχα να του ανακοινώσω.

'Έχω έρθει για ψώνια με τον γιο μας. Εσύ που έχεις εξαφανιστεί; Ξύπνησα το πρωί, και δεν μου άρεσε καθόλου που δεν σε βρήκα δίπλα μου!' Που να ήξερε..

'Άφησε τον Αλέξανδρο στον πατέρα μου, και γύρνα στο σπίτι μας!' Για λίγο έμεινε σιωπηλός.

'Έχει συμβεί κάτι; Για αυτό έλειπες το πρωί, και είχες κλειστό, το κινητό σου;' Με ρώτησε αγχωμένος και εγώ χαμογέλασα, κοιτάζοντας την κοιλιά μου.

'Θα τα πούμε από κοντά! Εγώ σε είκοσι λεπτά, θα έχω φτάσει στο σπίτι. Σε αφήνω τώρα, γιατί οδηγάω.' Ένιωθα την καρδιά μου, έτοιμη να σπάσει από ευτυχία.

Είκοσι λεπτά μετά πάρκαρα στο γκαράζ, και έμεινα για λίγα λεπτά να χαιδεύω την επίπεδη κοιλιά μου. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά από την πρώτη μου εγκυμοσύνη.. αυτή την φορά ο Αχιλλέας ήταν δίπλα μου, ενώ κάθε στιγμή μου έδειχνε πόσο με αγαπούσε.

Βγήκα από το τζιπ και αμέσως ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ξεκλείδωσα  γρήγορα το αυτοκίνητο και μόλις άνοιξα την πόρτα, ένιωσα ένα δυνατό κράτημα στο μπράτσο μου. Μόλις μύρισα το άρωμα του, πανικοβλήθηκα. Έναν μήνα τώρα, δεν είχε σταματήσει να μου στέλνει μήνυμα, ενώ πολλές φορές όταν έβγαινα με την Ελίζα για καφέ, εμφανιζόταν μπροστά μου και απαιτούσε να μιλήσουμε.

"Άφησε το χέρι μου!" Του φώναξα εξοργισμένη, ο άνθρωπος ήταν τρελός νόμιζε ότι του ανήκω λες και ήμουν ένα αντικείμενο.

"Δεν θα σε αφήσω να τρέχεις άλλο μακριά μου!" Με τράβηξε με την βία στο αυτοκίνητο του και τα έχασα εντελώς. Ήταν αρκετά μεγαλόσωμος από εμένα και δεν μπορούσα να τα βάλω μαζί του, δεν έκανε στην κατάσταση μου..