Ερεθίζοντας τον Κηπουρό (2 βιβλίο) ολοκληρωμένο

Κεφάλαιο 30

      Ντουμπάι..ένα μήνα αργότερα..

"Μαμά;" Άφησα το λάπτοπ μου, πάνω στο τραπεζάκι του καθιστικού, όταν είδα τον Αλέξανδρο να τρέχει προς το μέρος μου αρκετά αναστατωμένος.

"Τί έγινε αγάπη μου; Γιατί είσαι ανήσυχος;" Χώθηκε στην αγκαλιά μου, ενώ όλο το κορμάκι του έτρεμε.

"Αυτή η κακιά, θα μας πάρει τον μπαμπά!" Προσπάθησα να βγάλω κάποιο νόημα, όταν πρόσεξα τα δάκρυα στα μάτια του και τότε έχασα εντελώς την ψυχραιμία μου. Δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να πληγώσει τον ένα και μοναδικό άντρα της ζωής μου, τον γιος μου! Εκείνος ήταν όλη μου ζωή, το φως μου.

"Ποιος σε πείραξε λατρεία μου;" Μόλις ήρθαν στο μεγάλο καθιστικό, ο Αχιλλέας με την Καρολάιν. Ο Αλέξανδρος έκρυψε το πρόσωπο του στον λαιμό μου και με κράτησε δυνατά με τα μικρά του χεράκια. Για την κόρη του προέδρου έλεγε πριν;

Μία ματιά τους έριξα, η οποία ήταν υπέρ της αρκετή για να καταλάβω ότι η Καρολάιν γλυκοκοίταζε τον Αχιλλέα. Δεν μπορούσα όμως να αντιληφθώ αν ενδιαφερόταν και ο ίδιος. Αυτό είχε ταράξει τον γιο μου; Χάιδεψα απαλά την μικρή του πλατούλα, όσο σκεφτόμουν ότι είχε έρθει η ώρα να δώσω στον γιο μου την οικογένεια που χρειαζόταν, αφού πρώτα περνούσα τον πατέρα του από σαράντα κύματα.

"Τί έχει ο μικρός; Μόλις μας είδε άρχισε να τρέχει σαν να είδε φάντασμα." Αρκετά τον είχα αφήσει να τσιλιμπουρδίζει με την μία και την άλλη. Είχε έρθει η ώρα να τον βάλω μία για πάντα μέσα στο στρινγκ μου!

"Δεν έχει να κάνει με εσάς, ο μικρός συμπαθεί πολύ την Καρολάιν, απλώς είδε ένα κακό όνειρο που τον έφερε σε αυτή την κατάσταση. Το βράδυ μου ζήτησε να κοιμηθεί μαζί σου." Τέλος τα βράδια που γέμιζες τον καιρό σου με ανόητα πηδήματα...ήρθε η ώρα να γυρίσεις στο "σπίτι" σου, εκεί που άνηκες εξ αρχής. Μόνο η Καρολάιν δεν γνώριζε ότι ο πατέρας του παιδιού μου ήταν ο Αχιλλέας, όμως είχε έρθει η ώρα να το μάθει..

"Το βράδυ η Καρολάιν θα παρεβρεθεί σε μία δεξίωση.." Του χαμογέλασα ειρωνικά και δεν τον άφησα να συνεχίσει, εγώ ήμουν η αρχηγός του..τις δικές μου εντολές έπρεπε να υπακούει από εδώ και πέρα.. είχαν αλλάξει όλα πια..Δεν

"Εγώ με άλλα έξι άτομα από την ομάδα, θα συνοδεύσουμε την Καρολάιν. Πίσω στο "σπίτι" θα μείνουν είκοσι άτομα, τα οποία θα φυλάνε το σπίτι και εσάς." Το ύφος μου ήταν πολύ αυστηρό, δεν τον έπαιρνε για να φέρει αντιρρήσεις. Ο Αλέξανδρος με κοίταξε έκπληκτος χωρίς να μπορεί μα πιστέψει αυτό που είχε ακούσει. Ήταν χαρούμενος που κατάφερα να χωρίσω αυτό το δίδυμο..