Ερεθίζοντας τον Κηπουρό (2 βιβλίο) ολοκληρωμένο

Κεφάλαιο 32

Είχε περάσει μισή ώρα που ανταλλάσσαμε καυτές ματιές μεταξύ μας. Ανατωτιομουν πόσο πιστός ήταν στα αλήθεια αυτός ο άντρας; Καθώς δεν δυσκολεύτηκα καθόλου για να του τραβήξω την προσοχή. Καθόμουν σε μία άκρη, κρατώντας στα χέρια μου ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.

Ήταν απλό, στην σουίτα που είχα κλείσει για αυτό το βράδυ με περίμενε ήδη ένας φωτογράφος ο οποίος, θα απαθανάτιζε τις στιγμές που θα έριχνα στο κρεβάτι μου τον Τζον Σίλβερ.. Πώς θα ένιωθε άραγε η μανούλα μου όταν θα έβλεπε, αυτές τις φωτογραφίες; Τον άντρα της ζωής της, να πηδάει την κόρη της;

Θα το μάθαινα σύντομα...σκέφτηκα χαμογελώντας σαγινευτικά, όταν είδα τον Τζον Σίλβερ να κατευθύνεται προς το μέρος μου.

"Πώς γίνεται ένα πλάσμα σαν και εσένα, να είναι μόνο του;" Σοβαρά; Με αυτές τις μαλ@κιες έριχνε τις γκόμενες;

Από κοντά ήταν ακόμα πιο όμορφος, δεν χρειαζόταν να πει κάποια έξυπνη ατάκα για να ρίξει μία γκόμενα. Η ομορφιά του και η σιγουριά που αποπνέει το βλέμμα του, ήταν αρκετά..υπέρ αρκετά.

"Δυστυχώς, δεν βρίσκομαι εδώ για διασκέδαση.." Χαμογελάω ντροπαλά και αμέσως αλλάζω όλο το σχέδιο στο μυαλό μου. Δεν θέλω απλά να την πονέσω...δεν μου αρκεί αυτό. Θέλω να της διαλύσω τον γάμο, και να της κλέψω τον άντρα...να τον κάνω να με ερωτευτεί παράφορα να την εγκαταλείψει για εμένα. Τότε θα πάρω την λύτρωση που ζητάω μία ολόκληρη ζωή.

"Νόμιζα ότι ήσουν στην παρέα, της Καρολάιν." Τι ήθελε να αναφερθεί σε εκείνη; Η δράση του ηρεμιστικού είχε αρχίσει να περνάει, και τα νεύρα μου δεν ήταν πολύ καλά. Ήθελα να πάω και να της βγάλω το μαλλί τρίχα τρίχα, που εξαιτίας της έχασα τον άντρα της ζωής μου.

Έριξα μία ματιά προς το μέρος τους, και σοκαρισμένη διαπίστωσα ότι ο Αχιλλέας είχε στραμμένη όλη του την προσοχή πάνω μου. Είχε απομακρυνθεί από την την παρέα της Καρολάιν και έπινε αρκετά αναστατωμένος. Ζήλευε; Θεέ μου, ζήλευε!

"Δεν είμαστε φίλες με την κόρη του προέδρου...Ανήκω στην προσωπική της ασφάλεια." Ήμουν μυστική, κανονικά δεν έπρεπε να του αποκαλύψω το επάγγελμα μου. Όμως ήθελα πάση θυσία, να τον εντυπωσιάσω..και από το βλέμμα του, κατάλαβα ότι το είχα πετύχει έστω και λίγο.

"Δεν θα μου περνούσε ποτέ από το μυαλό...επέλεξες ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα. Ο πρόεδρος για να έχει εμπιστευτεί σε εσένα, την ζωή της την κόρη του, πάει να πει ότι είσαι πολύ καλή στην δουλειά σου." Όσο εκείνος μου μιλούσε εγώ παρατηρούσα ένα μυστήριο τύπο στην άλλη πλευρά της αίθουσας. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο πάνω στην Καρολάιν.