Ερεθίζοντας τον Κηπουρό (2 βιβλίο) ολοκληρωμένο

Κεφάλαιο 49

Ξαφνικά η ατμόσφαιρα στο σπίτι μας ήταν πολύ τεταμένη. Ο Αχιλλέας έριχνε συνεχώς άγριες ματιές στον Τζόνι και εκείνος φρόντιζε να τον προκαλεί με κάθε τρόπο. Με φλέρταρε κανονικά μπροστά στον σύντροφό μου, χωρίς κανέναν ενδοιασμό..ενώ σε κάθε ευκαιρία τον κοιτούσε υποτιμητικά.. επειδή καθόταν στο αμαξίδιο..

"Δεν φανταζόμουν ότι θα ήσουν τόσο ήρεμος, ύστερα από ότι συνέβη." Ο Θανάσης τώρα με κοιτούσε με ευγνωμοσύνη.

Καθώς ήταν σίγουρος πως εγώ ήμουν ο λόγος που αυτές τις στιγμές, ο Αχιλλέας παρέμενε ευδιάθετος..Όλοι περιμέναμε διάφορες εκρήξεις θυμού το πρώτο διάστημα. Όμως οι φίλοι ήταν χαρούμενοι που έβλεπαν τον Αχιλλέα ήρεμο δίπλα μου. Ήξερα ότι ακόμα ήμασταν στην αρχή..είχε ξεσπάσει πριν έρθουν τα παιδιά..οι επόμενοι μήνες θα ήταν αρκετά δύσκολοι, αλλά θα ήμουν δίπλα του.. μαζί θα το περνούσαμε αυτό που του συνέβαινε!

"Μα δεν άλλαξε κάτι Θανάση, η γυναίκα που αγαπάω είναι δίπλα μου..αυτό έχει σημασία για εμένα." Κράτησε το χέρι μου μέσα στο δικό του, και τότε πρόσεξα τον Τζόνι..το βλέμμα του ήταν σκοτεινό.

Προφανώς δεν περίμενε να μας βρει καλά, ύστερα από τις φιτιλιές που είχε βάλει ανάμεσα μας. Δεν έπαιζε σωστά.. ακόμα και αν ήταν ερωτευμένος μαζί μου, έπρεπε να σεβαστεί το γεγονός, ότι ο Αχιλλέας ήταν ο άντρας της ζωής μου. Τότε συνέβη κάτι που.. έκανε την καρδιά μου να χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς. Ο Αχιλλέας εμφάνισε ένα μικρό κόκκινο κουτάκι.. μέσα από το σακάκι που φορούσε. Πίστευα ότι ήθελε να ντυθεί καλά, για να δείξει στον Τζόνι πως παρέμενε ενεργός και πως δεν θα τον άφηνε να με πάρει από εκείνον, αλλά αυτός..ωω θεέ μου..

"Μάγκι μου; Θέλεις να με παντρευτείς;" Γαμώτο..σκεφτόμουν ότι αυτό είχε αργήσει υπερβολικά πολύ..έξι χρόνια..

Όμως...τώρα ήταν εδώ και δεν δίστασε να προβάλει το κορμί του, μπροστά από μία σφαίρα, για να μου σώσει την ζωή. Όσο ρομαντικό και αν ακουγόταν, χωρίς εκείνον θα ήμουν ακόμα χαμένη..θα αναλωνόμουν με τον έναν και τον άλλον, και δεν θα γινόμουν ποτέ ευτυχισμένη.. Ήταν ο πατέρας των παιδιών μου..χάρη σε εκείνον, ένιωσα το πιο όμορφο συναίσθημα στον κόσμο..με έκανε μητέρα. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να αγαπήσω κάποιον τόσο πολύ..Ότι θα ήμουν ικανή να συγχωρώ..και όσο και αν τον πόνεσε, ήταν συνεχώς δίπλα μου σε εκείνη την καταραμένη εκδίκηση, που είχα πάρει από την μητέρα μου.

"Σοβαρά τώρα; Θα παντρευτείς έναν ανάπηρο;" Ο Τζόνι στεκόταν μπροστά μας, εξοργισμένος με αυτό που συνέβαινε εκείνη την στιγμή.

Το πρόσωπο του Αχιλλέα είχε χάσει το χρώμα του. Ο μαλάκας, πατούσε συνεχώς πάνω στις αδυναμίες του. Ο Θανάσης με τον Λίαμ ήταν έτοιμοι να του επιτεθούν αλλά ευτυχώς, πρόλαβε να τους εμποδίσει η Ελίζα, δεν θα μου στερούσαν την χαρά να τον χτυπήσω εγώ..

"Ξέρεις κάτι Τζόνι; Ακόμα και αν δεν τον παντρευόμουν ποτέ..από την αρχή σε εκείνον άνηκα. Αυτός ο άντρας κατάφερε πρώτα να κατακτήσει την καρδιά μου και ύστερα το σώμα μου..θα ανήκω σε εκείνον όσα δόλια κόλπα και αν σκεφτείς για να μας χωρίσεις.." Χάιδεψα για λίγα δευτερόλεπτα το χέρι του Αχιλλέα και ύστερα στάθηκα αποφασισμένη μπροστά από τον Τζόνι..

"Ο άντρας μου δεν είναι σακάτης Τζόνι..Δεν έπρεπε να τα βάλεις ποτέ μαζί μου." Το χαστούκι που του έριξα ήταν τόσο δυνατό, που δεν πρόλαβε να συγκρατήσει το χέρι μου, από την δύναμη που έβαλα.

"Σε σιχαινομαι..προσπάθησες να πληγώσεις τον άντρα που αγαπάω! Αύριο το πρωί, θα υποβάλλω περιοριστικά μέτρα..για να μην πλησιάσεις ξανά ούτε εμένα, αλλά ούτε και την οικογένειά μου." Ήταν έτοιμος να με χτυπήσει, όταν μπήκε ο Θανάσης μπροστά μου, για να με προστατεύσει.

"Τόσο άνανδρος είσαι; Τώρα χτυπάς και έγκυες γυναίκες;" Ο Λίαμ με τον Θανάση, τον έβγαλαν με τις κλωτσιές από το σπίτι, ενώ η Ελίζα με είχε αγκαλιάσει, για να με ηρεμήσει.

Ο Αχιλλέας σοκαρισμένος, έμεινε να παρατηρεί την κοιλιά μου. Πριν τρεις ώρες είχα αρνηθεί αυτή την εγκυμοσύνη, γιατί πίστευα ότι δεν ήταν έτοιμος για να το μάθει και συνέχιζα να το πιστεύω. Με πλησίασε με το αμαξίδιο και με τράβηξε να καθίσω πάνω στα πόδια του.

"Μάγκι είσαι έγκυος;" Μόλις ακούμπησε το χέρι του στην κοιλιά μου, τα μάτια του γέμισαν με δάκρυα, για δεύτερη φορά σήμερα.

"Για άλλη μία φορά σου φέρθηκα σαν μαλάκας!" Δεν ήταν μαλάκας.. πονούσε και έλεγε λόγια τα οποία δεν τα εννοούσε.

"Μάγκι..είμαστε και οι δύο άνεργοι..
αλλά για εμένα έτσι και αλλιώς έκλεισαν για πάντα οι πόρτες της υπηρεσίας...Αν δεχτείς να με παντρευτείς, θα μετακομίσουμε για πάντα στην Ελλάδα. Θα αναλάβω τις επιχειρήσεις των γονιών μου, είχα σπουδάσει νομική για να μπορώ να έχω ένα ψεύτικο προφίλ.. Όμως να που τελικά θα μπορέσω να εργαστώ στο δικηγορικό γραφείο των γονιών μου."

"Ωω Κομνηνέ..αν αργούσες περισσότερο..θα σε έσερνα με το ζόρι στην εκκλησία."

2 κεφάλαια μένουν για να ολοκληρωθεί, η ιστορία μου!