August25,
ႏွစ္,ႏွစ္ေက်ာ္အထိ ကိုရီးယားကို အေျခမခ်ရဲသည့္ကြၽန္ေတာ္ ခ်န္းေလာ့ရဲ႕ debutကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔ရာ ကိုရီးယားေျမကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ေၾကာက္လန္႔ရသည္။ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕မွာကို။ေတြ႕ခဲ့ရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ ရင္မဆိုင္ရဲပါ။
ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး သားေလးကို ေ႐ြးခဲ့တာမို႔ထိုကိစၥခ်န္းေယာလ္သိလို႔ မျဖစ္။အကယ္၍ သိသြားခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္ကို ႐ြံ႕စရာအေကာင္ဆိုၿပီး မုန္းသြားမွာ..။ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ေဝးရာအရပ္မွာ ေနႏိုင္ေပမယ့္ ခ်န္းေယာလ္ဆီက အမုန္းကိုေတာ့ မခံစားႏိုင္တာ အမွန္ပင္။
သားေလးက ကြၽန္ေတာ္အတြက္ အၿမဲဂုဏ္ယူစရာျဖစ္သည္။သားေလးအေၾကာင္းေျပာေနရရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္သည္။သားေလးအေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္သိကြၽမ္းသည့္မည္သူကိုမဆို ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ေျပာတတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္က ခ်န္းေယာလ္ကိုေတာ့ ထိုကိစၥ ေယာင္ရမ္းလို႔ေတာင္ ထုတ္မေျပာႏိုင္။ယုတ္စြာအဆုံး ထုတ္ေျပာဖို႔စိတ္ကူးထဲေတာင္ ႐ွိမေနပါ။ျပန္၍လည္း ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ မေတြ႕ဆုံခ်င္ပါ။စိတ္နာသြားတာ၊မခ်စ္ေတာ့တာမဟုတ္ဘဲ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ထိုကိစၥကို မသိေစခ်င္႐ုံသာ။
သားေလးကို ႐ွန္ဟိုင္းမွာ ထားခဲ့ခ်င္ေပမယ့္ တူေလးကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ခ်န္းေလာ့က အတင္းမရမကာ ေခၚဖို႔ပူဆာ၍ မလႊဲသာ၊မေ႐ွာင္တာ ေခၚခဲ့ရသည္။ကိုရီးယားေျမမွာ ၾကာ႐ွည္ေနတာ သားေလးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္အတြက္ေကာင္းတာမ႐ွိႏိုင္။အဲ့ေတာ့ ပြဲၿပီး ေနာက္ေန႔ ႐ွန္ဟိုင္း ျပန္မည္။
သားေလးခရီးပင္ပန္းမွာ စိုးရိမ္၍ ခ်န္းေလာ့ဒယ္ျဗဳဒိတ္(August25)မတိုင္မွီ တစ္ရက္ေစာလာရ၏။သားေလးက ငယ္ေသးလို႔ထင္ပါရဲ႕။ပင္ပန္း တာ သိပ္မခံႏိုင္ပါ။
ခ်န္းေလာ့က ေျပာတယ္။ဒီေန႔ပြဲက ၃နာရီမွာစမယ္တဲ့ေလ။တစ္ရက္ေစာလာတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အတြက္အခ်ိန္ပိုေန၏။မေတြ႕တာၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဆယ္ဟြန္းတို႔ႏွင့္ ေတြ႕ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။သားေလးကိုေတာ့ ခ်န္းေလာ့တို႔ႏွင့္အတူ ထားခဲ့ရမွာပဲ။
YOU ARE READING
DREAM
Fanfiction(Uni) ကိုယ့်သား မဟုတ်ဘူးလို့ ငြင်းနေတဲ့ မင်းကို ဆင်တူပါးချိုင့်လေးက လှောင်နေတယ် အချစ်ရဲ့' . Park Chan Yeol ' အရင်လို ကျွန်တော်ကို မောင် မပိုင်တော့ဘူး' ...
