KÜSTÜM ÇİÇEĞİ (tamamlandı)

Küstüm Çiçeği 3

"teyzem benim, canımın içi. Sen olmasaydın biz ne yapardık. Keşke ikiniz birden gelseniz."

"çocuklar burada düzenini kurdu. Hepimiz alıştık düzenimize. Biz iyiyiz, mutluyuz, rahatımız yerinde şükürler olsun. Annen benim yol arkadaşım, diğer yarım. Sen oku, askerliğini yap, gel yuvanı burada kur. Hep birlikte yaşar gideriz. Üç beş sene daha sık dişini güzel oğlum. "

Annesi ablasını onaylıyordu

" hmmmm"

" anladım anneciğim. Sen burada mutlusun."

"hmmmm"

Buğra her gittiğinde, annesi ile dönmek istediğini söylüyor, fakat her defasında aynı cevabı alıyordu. "Sen bizi elleme, istiyorsan sen gel" . Özge'den önce niyeti liseyi bitirip Fransa'ya yerleşmekti. Bu güzel şehrin, insanı dinlendiren bir atmosferi vardı. Burada evlerin duvarları, kapıları, pencereleri, kaldırımları bile konuşuyorken, insanları kendisi kadar suskundu. Beş adımda Ren nehrinden Almanya sınırına geçtiğinizde, bir anda hava bile değişiyordu sanki. Hiç durmadan çalışan insanlar, sokakları dolduran kısa pantolonlu, geneli sarı saçlı, mavi gözlü çocuklar, görüntünün neredeyse aynı, yaşamın farklı olduğunu açıkça gösteriyordu. Strazburg yaşanılası sakinliği ile Buğra'yı cezbediyordu. Ama Özge ile aynı semt de ayrı olmak ile farklı ülkelerde ayrı olmak çok başka şeylerdi. O Özge'yi Çeşme'de ki evde hayal ediyordu. Eğer o gün gelir, Özge de isterse, seve seve bu şehirde ömrünün sonuna kadar yaşayabilirdi. Ama şimdilik dönmek zorundaydı.

Beyhan eğer evli bir kadın değil de iki ay önceki liseli kız olsaydı, gidip o Nur'un saçını başını yolar, galerinin milyonluk vitrininde onu sergilerdi ya, maalesef kendini tutmak zorundaydı. Serap ile konuşmuş, Buğra'nın iki gün evvel döndüğünü öğrenmişti. Zaten hiç haz etmiyordu Nur'u. En yakın arkadaşını, sürekli kendi tarafına çekmeye çalıştığını düşünüyordu. Beyhan umursamaz görünse de bundan müthiş rahatsız oluyordu. Özge bu iki kişi arasında lastik gibi uzuyordu sürekli. Ortak arkadaşları dışında ona fazlaca samimiyet gösteren kim olursa olsun, göreceği muamele Nur'un gördüğü muameleden farklı olmazdı. Beyhan birinden hoşlanmazsa, bunu bütün bedeniyle ve o çok sakıncalı sivri diliyle belli ederdi. Özge onun bu sivri dilini baya törpülemişti ama belli bir yere kadar. Nihayetinde can çıkar, huy çıkmazdı. Karakter olarak Özge'ye daha çok benzeyen arkadaşları, Beyhan gibi ukala biriyle nasıl anlaşabildiğini merak edip duruyorlardı. Zıt kutupların uyumu devreye giriyor, değişik enerjileri birbirleriyle ahenk içinde olmalarını sağlıyordu. Yoksa gerçekten de biri siyah ise, biri beyazdı. Özge herkese karşı ılımlı bir tutum içindeyken , Beyhan bütün ilişkilerini ılımlıymış gibi görünerek kurardı. Gerçekten sevdiği iki kız arkadaşı ve iki üç erkek arkadaşı dışında, bütün ilişkileri genel olarak sahte ve menfaate dayalıydı. Birisi ile okulda ki ününden dolayı , diğeri ile çalışkan olduğu için, bir diğeri ile moda anlayışını beğendiği için, başka biriyle sırf marka ürünler kullandığı için görüşebiliyordu. Ona göre önemli olan ilk önce maddi durum, sonra dış görünüştü. Yanında gezdirmeye layık bulması için öncelikli kıstasları bunlardı. İnsanların ilk önce kusurlarını görür ve bunu hadsizce yüzlerine söylerdi. Bundan da asla çekinmezdi. O kişiyi tanıyor olması bile gerekmezdi, o derece hadsizdi. Bir gün yolda gördüğü birine

"ayol! şimdi bu eteğin üzerine, bu bluz olmuş mu? Bunun üzerine düz renk, mesela beyaz bir şey olur. Ayyy gözlerim döküldü yerinden. Git git hadi zevksiz şey. Mis gibi eteği almayı bilmişin ama başka da bir şey bilememişin. Azcık moda dergisi karıştır kızım sen. Olmaz böyle. "

Başka bir gün, yine tanımadığı birine

" tatlım ya! Sizin evde ayna yok mu? Hadi diyelim ki yok! seni uyaracak benim gibi biri de mi yok? Dibin gelmiş dibin. O boya akmış pembe pembe olmuş. Dipler siyah , ay beyazları da var. Kız senin yaşın kaç daha." sonra kendisini susturmaya çalışan Özge'ye dönüp " yazık genetik galiba" demiş, kıza geri dönüp "arka sokakta ki kuaföre git. Biraz pahalı ama anca o toplar bu saçı. Gitmişken bıyıklarını da aldır, dudakların görünmüyor"