La Señora: Changes (On-going)

PROLOGUE

"Good morning Mom." Malambing na bungad ko sa kakapasok lang na tao dito sa kwarto.

Kita ko ang malamlam na asul nitong mga mata at mga matatamis na ngiti, na laging sumasalubong sakin.

"Good morning din Baby ko~." Pag bati nito pabalik.

Kagaya ng kinagawian ko, pinanood ko lang si Mommy na ayusin ang mga gamot ko na naka lagay sa cart bago umupo sa tabi ng kama ko.

"How's the book i gave you?." Tanong nito kaya napatingin ako sa hawak-hawak kong libro. Mom gave me this Romance Book yesterday at dahil wala naman ako masyadong ginagawa, ay binasa ko na ito at tinapos.

"It's amazing Mom, but i hate the two main lead's tho....akalain mo iyon, para lang mag kasama silang dalawa at mag karoon ng happy ending, kailangan may mag sacrifice and mamatay...i can't believe it! Pati, the villainess doesn't deserve that kind of life, kaya lang naman sya naging ganun dahil ang dami nyang napag daanan." I dramatically said, bago huminga ng malalim dahil sa sunod-sunod kong pag-sasalita.

I really hate those two main lead's, sa sobrang hook ko sa story ay napatingin na din ako sa internet, and like me, may iba ding naiinis sa love life ng dalawang main lead's.

I mean like, yes di mag kakaroon ng thrill ang book kung walang villain/villainess pero, it doesn't mean na kailangan nun mamatay! Pati bakit kailangan mag sacrifice ng iba tao para sa love life nung dalawa, right?!.

"Chill my lovely daughter...we can't change their fate, pati it's just a story 'nak. Ang mahalaga ay nagampanan nila ang role nila sa buhay at nalag pasan nila ang mga pag subok." Mahinahon na sabi nito at hinawakan ang mga kamay ko, dahilan para mapatingin ako sakanya.

"Anak, this is the day of your surgery..just like the characters inside the book, you need to fight at lagpasan ang sakit na ito." Nakangiti nitong sabi, pero kita ko paden ang lungkot sa mga mata nya.

Now na pinaalala ni Mommy ang araw na ito, bigla akong nakaramdam ng takot at saya.

Masyado ata akong na preoccupied sa kwento at nakalimutan ko na ang mahalagang araw ngayon.

"Wait natin ang Daddy mo, pinabili ko lang iyon cake and balloons...i can't believe that my panganay is 18 years old na."

Yah it's also my 18th birthday, it's been 8 years simula nang mabuhay ako dito sa hospital, i was diagnosed na may leukemia ako. At first ayaw kong pumunta sa Hospital dahil natatakot ako, pero nag kasunod-sunod lumabas yung mga symptoms.

"Mommy kamusta na pala si Baby?." Pag-iiba ko ng usapan.

Last month kasi sinabi nya samin na buntis sya and sobrang saya ko dahil sa ilang years kong hinihiling kay Lord na sana mag karoon ako ng kapatid l, para may kasama sila Mommy and Daddy pag nawala ako, natupad na din.

Kita ko ang pag liwanag ng mukha ni mommy, bago dali daling lumapit sa bag nya at may kinuha doong envelope.

"Here anak...hihihi, ang cute cute ng kapatid mo anak. Kamukha mo." Parang batang sabi nito.

Napakunot naman noo ko dahil sa sinabi nya, 2 months palang naman syang nag bubuntis ah?.

Pag kabukas ko ng envelope ay napangiti ako dahil picture ito ng ultrasounds nya. Makikita na pa form palang ang katawan ni Baby, i wish sana lalaki itong kapatid ko.

"Mom, paano ko magiging kamukha 'eh, two months ka palang nag bubuntis. Pati jusko Mom, pabuo palang ang kapatid ko." Natatawang sabi ko sabay iling, my mom is a little bit childish, pero ayun ang nagustuhan ni Daddy sakanya.

Di ko masasabing perfect ang pamilya namin dahil may araw na nag aaway sila dahil sa pagiging moody ni Mommy, pero na-aayos din naman bago lumipas ang isang araw.  And that's the love that i want, yung love na katulad ng kina Mommy.