Curse Of Love

Chapter 9

Kanina pa irap nang irap itong kasama ko. Hawak ko pa rin ang kamay niya, kahit parang sasakalin na niya ako anumang oras.
 
Dahil pa rin kaya ito sa pagtapon ko sa sapatos? Eh, siya naman itong may ayaw isuot. Alangan naman hayaan ko rin siyang mag-paa nang mag-isa? S'yempre, sinamahan ko siya para hindi naman siya magmukhang batang nawawala sa kalsada.
 
"Bakit gan'yan ang mukha mo?"

Hindi ko na napigilang magtanong.
 
Hindi niya ako pinansin. Diretso lamang siya na nakatingin sa kalsada na akala mo'y walang kasama. How mean. I'm even holding her hand, but she's acting like I'm not with her.
 
"Ziena, why?" hinarap ko 'yong mukha ko sa mukha niya, pero iwas lang siya nang iwas.
 
Huminto ako sa paglakad, kaya napahinto na rin siya.
 
Lumingon siya sa 'kin, at sinamaan ako nang tingin, "Bakit ka huminto?" asik niya.
 
"Ayaw mo akong pansinin," I almost pouted.
 
Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ako nagka g-ganito kapag sa kan'ya.
 
"Bakit mo kasi tinapon?!" she shouted at me.
 
"The shoes? I already told you why," I calmly replied.
 
"Sana pinilit mo pa ako!" she furiously answered before walking ahead of me.
 
"Ziena, wait!"
 
This woman is really weird. She refused to wear it when I asked her to wear it, but now she's mad because I threw it? And because I didn't force her to wear it? Really weird.
 
Nang makarating kami sa bahay nila, diretso lang siyang pumasok sa loob at hindi pa rin ako pinansin. Grabe naman ang galit nito sa 'kin dahil lang sa sapatos.
 
"Ziena, talk to me," I said while following her upstairs.
 
"Umuwi ka na, Leonidas," she answered before she entered her room.
 
Sumunod naman ako sa loob, "Bakit ka ba kasi galit?"
 
"Hindi ba, mayaman ka?! Eh, 'di for sure mahal 'yong sapatos mo! Sayang 'yon! P'wede kong ibenta!" nanggigigil niyang sigaw. 
 
So, she's mad because of the value of my shoes? 'Cause she thinks she can sell it? She's really, really, really weird.
 
"Dahil lang diyan?" maang kong tanong.
 
"Anong 'lang'?! Sayang iyon!" she shouted again.
 
"I have several shoes at home, and I can give you as many as you want, so you don't have to be mad because of those shoes," I calmly explained.
 
"Ayan, kaya wala lang sa 'yo na itapon 'yon kasi marami kang reserba. Parang sa mga babae lang, 'di ba?" asik niya sa 'kin.
 
"Paano naman napasok 'yan sa usapan?" I shook my head a bit.
 
"Bakit? Totoo naman, 'di ba?" she seriously asked.
 
Yeah, she's right. Hundred percent right.
 
"Oh, hindi ka na nakasagot," dagdag niya nang hindi ako agad makasagot.
 
"I just threw those shoes away because I don't want you to walk alone barefooted, not because I can easily replace them," I answered.
 
Malayo sa tanong niya ang sagot ko, pero totoo naman iyon. I just don't want to admit that she's right about how fast I can replace a girl. 
 
I don't want her to think of me that way.
 
"Oh, ano? Hindi ka na rin nakasagot?" I teasingly asked.
 
"Ewan ko sa 'yo! Lumabas ka nga!" iginiya niya ako palabas at marahang tinulak-tulak hanggang sa makalabas ako ng k'warto.
 
"Wait, I don't want to go home yet," I said.
 
"Eh, 'di h'wag kang umuwi! Magbibihis ako, alangan naman nandito ka sa loob?" she sarcastically answered.
 
I mischievously grinned, "Why not?"
 
"Why not mo mukha mo!" asik niya bago mabilis na isinara ang pinto.
 
Hindi ko maiwasang mapatawa. Kakaiba talaga ang babaeng iyon. Hindi ko alam kung paano niya nagagawang maging ganito sa akin.
 
Bumaba ako sa kusina para magluto. Sigurado akong gutom na si Ziena dahil sa paglakad namin kanina at sa pangingialam niya roon sa mga lalaki.
 
Naghanap ako sa ref ng p'wedeng lutuin, pero wala silang stock na manok o anumang karne. Bahay ba talaga ito?
 
May nakita naman akong tirang adobong manok sa loob ng ref, kaya 'yon na lang ang kinuha ko, may tira ring kanin sa kaldero. May sibuyas at bawang sa lagayan, at may nakita rin akong kangkong kaya naisipan ko na ring isama sa lulutuin.
 
Inalis ko sa buto ang mga manok at hinimay ito. 'Tsaka ko hiniwa ang iba pang rekado na ilalagay. Dinurog ko rin ang kanin.
 
Pinainit ko ang mantika sa kawali bago nilagay ang bawang at sibuyas. Nang maluto ito'y isinunod ko naman ang kangkong, sumunod ang isda. Nang maluto na lahat ay nilagay ko na rin ang kanin 'tsaka naglagay ng mga pampalasa.
 
"Leo? Nasaan ka?" Ziena shouted.
 
"I'm here in the kitchen," sagot ko habang hinahalo ang kanin.
 
"Ano nama'ng ginagawa mo riyan?" she asked.
 
"Cooking, obviously," I sarcastically answered.
 
"Ano na naman ang niluluto mo?" tanong niya ulit, ramdam kong nasa likod ko na siya.
 
Gumilid ako at humarap sa kan'ya. "See for yourself," I replied.
 
Lumapit siya at sinilip ang kawali, "Fried rice?"
 
"Yeah, wala kasing laman ang ref n'yo. Walang ibang maluto," I explained.
 
"Makakain naman kaya 'yan?" she asked while raising her left eyebrow.
 
"Definitely yes," I proudly answered.
 
"Sige, aayusin ko na ang mesa."
 
Inayos ko sa dalawang plato ang pagkain nang matapos ako. Naka-ayos na ang mesa paglabas ko ng kusina at mayro'n na ring pitsel ng juice. Nakaupo si Ziena sa isa sa mga upuan at tahimik na naghihintay sa 'kin.
 
"Gutom ka na ba?" I asked while placing the plates on the table.
 
"Medyo, nakapapagod kasi 'yong mga lalaki kanina na may saltik sa utak," she irritably replied.
 
"Baka i-damay mo na naman ako riyan."
 
"May sinabi ba akong kasama si "Leonidas? ," she sarcastically answered.
 
"Wala pa. Kaya nga inunahan na kita," I pouted.
 
"Kumain na nga lang tayo," asik niya.
 
Nagsimula na siyang kumain, pero hindi niya magawang alisin ang phone sa kamay niya. Panay ang tingin niya rito na akala mo'y may hinihintay.
 
Sino naman kaya ang kausap niya nang ganitong oras? Sobrang importante ba at hindi niya magawang mag-focus sa pagkain? Aish! Ano ba ang pakialam ko sa kausap niya? Bakit ko naman aalamin?
 
"Sino 'yang kausap mo?" napa-iwas ako nang tingin ng lumingon siya.
 
Bakit ko kasi tinanong?
 
"U-Uhm, ano... Kaibigan lang," nauutal niyang sagot, "Teka, bakit mo naman tinatanong?" Tanong niya habang nakataas ang kanang kilay.
 
"W-Wala lang. Just curious," umiwas ako sa tingin niya at tuloy-tuloy na sumubo ng kanin.
 
"Bakit? Akala mo boyfriend ko?" she teasingly asked.
 
"No, it's not like that. I'm really just curious," I explained.
 
"Okay, sabi mo, eh."
 
Bumalik siya sa pagkain, habang hawak pa rin ang cellphone niya. Kaibigan niya lang ba talaga iyon? Pero bakit hindi niya magawang bitawan ang cellphone?
 
"Kaibigan mo lang talaga iyan?" I hesitatingly asked.
 
"Oo nga, bakit ba?" she insisted.
 
"Curious."
 
"Curious lang ba talaga?" she meaningfully questioned.
 
How should I tell her that I don't want her talking to other men?
 
"Halika, lumapit ka sa 'kin."
 
"Bakit lalapit pa?" she countered.
 
"Basta, halika nga," I ordered.
 
Napipilitan siyang lumapit sa 'kin. Tumayo siya sa gilid ko at pinag-cross ang mga braso niya sa harap ng dibdib.
 
"Ano?" maang niyang tanong.
 
I pulled her from her waist, so she ended up sitting on my lap. Sinamaan niya naman ako nang tingin at nagpumiglas sa pagkayayakap ko sa beywang niya.
 
"Ano ba, Leo!" she hissed.
 
"Ayokong nakikipag-usap ka sa ibang lalaki, kahit pa sa chat," I whispered to her ears.
 
"A-Ano ba'ng sinasabi mo, Leo? Bakit?" she unknowingly asked.
 
"Bawal ka sa iba," I authoritatively said.
 
"Nababaliw ka na naman," she mocked.
 
I held her left cheek to face me, then I kissed her lips before she could even argue.
 
Mabilis naman siyang napatayo nang bumitaw na ako sa halik. Hinampas niya ako sa braso at halatang inis na inis.
 
She's really cute when she's mad.
 
"Magnanakaw!" she shouted at me.
 
I just laughed. "What did I steal from you?"
 
"First kiss ko 'yon! Kainis ka!" she groaned.
 
"Why don't we do another first in your life?" I smirked, then I carried her like a bride.
 
"Leonidas Dargan!"
 
I carried her to her room. I laid her down on the bed, then I started kissing her lips. I passionately kissed her, and she soon started kissing me back.
 
I slowly removed the buttons from her shirt while still kissing her. She surprisingly didn't refuse or stop me.
 
"I want you, Ziena," I seductively whispered.
 
Hindi siya kaagad nakasagot at tila nag-isip nang isasagot sa sinabi ko. She closed her eyes, then bowed her head a bit.
 
"I am yours, Leo."