𝐖𝐨𝐫𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐚𝐝 𝐂𝐄𝐎(Completed)

𝐶ℎ𝑎𝑝𝑡𝑒𝑟 𝑁𝑖𝑛𝑒

"𝐋𝐞𝐭'𝐬 𝐠𝐨 𝐟𝐫𝐢𝐞𝐧𝐝! 𝐓𝐚𝐫𝐚 𝐛𝐚𝐤𝐚 𝐦𝐚 𝐥𝐚𝐭𝐞 𝐩𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨!"
Excited na sabi sakin ni Dara.
niyaya ko kasi sya papuntang Boracay kasi may party na magaganap at si Tyler ang may pakulo ng party nayun.
Akalain nyo yung beach party pala ang reward ko!
Matatawag ko bang reward yun kung kaming lahat naman ang nasayahan?
Ang hirap talaga intindihin ng ugali ni Tyler.
Akala ko pa naman bibigyan nya ko ng pera hindi pala!...

"𝐁𝐞𝐬𝐭 𝐫𝐞𝐥𝐚𝐱 𝐨𝐤𝐚𝐲? 𝐌𝐚𝐬 𝐞𝐱𝐜𝐢𝐭𝐞𝐝 𝐤𝐚𝐩𝐚 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐧 𝐞. 𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐟𝐨𝐫𝐠𝐞𝐭 𝐩𝐚𝐫𝐭𝐲 𝐧𝐠 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐚𝐧𝐲 𝐧𝐚𝐦𝐢𝐧 𝐲𝐮𝐧 𝐧𝐢𝐲𝐚𝐲𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐢𝐭𝐚!"
Pabirong saad ko sa kanya.
Atat na atat eh sobra.

"𝐆𝐫𝐚𝐛𝐢 𝐤𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧. 𝐄𝐱𝐜𝐢𝐭𝐞𝐝 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐭𝐬𝐮𝐫𝐚 𝐧𝐠 𝐓𝐲𝐥𝐞𝐫 𝐧𝐚𝐲𝐮𝐧."
Saad nito.
Ikinu kwento ko kasi sa kanya ang mga pinag gagagawa sakin ng boss ko at nung nalaman nya na madalas akong pahirapan ni Tyler ay ganun na lang ang galit nya kay Tyler.

"𝐈𝐭𝐨 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐚𝐛𝐢𝐫𝐨, 𝐓𝐚𝐫𝐚 𝐧𝐚 𝐧𝐠𝐚."

Agad na kaming sumakay sa kotse ni Tyler pero Correction hindi si tyler ang driver.
Nag hire sya ng driver na maghahatid samin papuntang boracay at sya kahapon pa naka rating dun.

"𝐁𝐮𝐭𝐢 𝐩𝐮𝐦𝐚𝐲𝐚𝐠 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐛𝐨𝐬𝐬 𝐦𝐨 𝐧𝐚 𝐢𝐩𝐚𝐡𝐚𝐭𝐢𝐝 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐬𝐚 𝐛𝐨𝐫𝐚𝐜𝐚𝐲? 𝐀𝐤𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐨 𝐛𝐚 𝐛𝐚𝐝 𝐬𝐲𝐚?"
Nagtatakang tanong nito.

"𝐎𝐨 𝐛𝐚𝐝 𝐬𝐲𝐚! 𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐚𝐤𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐝𝐚𝐡𝐢𝐥𝐚𝐧 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐬𝐲𝐚 𝐧𝐚𝐠𝐩𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐭𝐲 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐧𝐚𝐤𝐮𝐦𝐛𝐢𝐧𝐬𝐢 𝐤𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐬𝐚 𝐬𝐚 𝐦𝐠𝐚 𝐢𝐧𝐯𝐞𝐬𝐭𝐨𝐫𝐬 𝐧𝐲𝐚 𝐧𝐚 𝐦𝐚𝐠 𝐢𝐧𝐯𝐞𝐬𝐭 𝐬𝐚 𝐤𝐨𝐦𝐩𝐚𝐧𝐲𝐚 𝐧𝐲𝐚..𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐰𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐚𝐠𝐚𝐧𝐚𝐩 𝐧𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐭𝐲 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐚𝐤𝐨!"
Inilugay kopa ang buhok ko sa harapan nya at sinabi iyon.

"𝐇𝐚𝐛𝐚 𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐢𝐫 𝐦𝐨 𝐠𝐢𝐫𝐥!"

Sabay kaming tumawa at masaya lang kaming nag kwentuhan habang nasa loob ng kotse.
Sa sobrang pagod namin ay nakatulog kami sa gitna ng byahe.

-------------------------

"𝐌𝐚'𝐚𝐦 𝐠𝐢𝐬𝐢𝐧𝐠! 𝐍𝐚𝐧𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐧𝐚𝐩𝐨 𝐭𝐚𝐲𝐨."
Naalimpungatan ako ng may biglang tumapik sa balikat ko dahilan para magising ako.

Tinignan ko ang labas ng kotse at natanaw ng mga mata ko ang napakagandang dagat at puting buhangin.
Pagtingin ko sa relo ko ay hapon na pala kaya agad kong ginising si Dara na nakatulog din sa balikat ko.

"𝐃𝐚𝐫𝐚 𝐰𝐚𝐤𝐞 𝐮𝐩! 𝐖𝐞'𝐫𝐞 𝐡𝐞𝐫𝐞."
Bungad ko sa kanya kaya agad din naman syang nagising.

Sabay kaming bumaba sa magkabilang pintuan ng kotse at nag pasalamat sa driver na naghatid samin.

Nilibot ko muna ang paningin ko sa buong lugar. Napakaganda talaga ng boracay. The sun is already setting and its beautiful.

"𝐌𝐬. 𝐙𝐡𝐮𝐫𝐯𝐚𝐧𝐞 𝐛𝐮𝐭𝐢 𝐧𝐚𝐤𝐚𝐫𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐨, 𝐃𝐢𝐭𝐨 𝐭𝐚𝐲𝐨!"
Agad akong napa lingon sa sumigaw sakin at isa pala ito sa mga empleyado ni Tyler.
Nakapwesto sya sa isang malaking cottage kasama si Tyler at ang iba nya pang mga empleyado.
Mukhang ako na lang ata ang kulang.
Hinila ko si Dara at sabay kaming naglakad papalapit sa kanila.

"𝐓𝐚𝐫𝐚 𝐤𝐮𝐦𝐚𝐢𝐧 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐨 𝐩𝐚𝐧𝐢𝐠𝐮𝐫𝐚𝐝𝐨 𝐧𝐚𝐠𝐮𝐭𝐨𝐦 𝐤𝐚𝐲𝐨 𝐬𝐚 𝐛𝐲𝐚𝐡𝐞 𝐧𝐲𝐨 𝐧𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐢𝐛𝐢𝐠𝐚𝐧  𝐦𝐨."
Pag anyaya sakin ni Rose.
sya yung babaeng kina usap ko dati malapit sa main entrance ng kompanya.
Rose pala ang name nya.

"𝐀𝐠𝐚𝐝 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐦𝐢𝐧𝐠 𝐮𝐦𝐮𝐩𝐨 𝐚𝐭 𝐧𝐚𝐠 𝐬𝐢𝐦𝐮𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐮𝐦𝐚𝐢𝐧."
Grabi ang daming pagkain.
Fried chiken, Beef steak, Mechado, Afritada at marami pang masasarap na dishes.
May Spaghetti, ice cream at fruit salad din para sa dessert.
mapapa wow ka lang talaga sa sarap ng mga pagkain.

"𝐒𝐢𝐠𝐞 𝐌𝐬. 𝐙𝐡𝐮𝐫𝐯𝐚𝐧𝐞 𝐤𝐚𝐢𝐧 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐲𝐨 𝐣𝐚𝐧 𝐦𝐚𝐥𝐢𝐠𝐨 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐮𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐠 𝐝𝐚𝐠𝐚𝐭."
Agad na sumang ayon ang mga kasama namin sa sinabi ni Rose.
Akalain nyo pati si Dara ay sumang ayon din at sumama sa kanila na maligo ng dagat.
nagulat panga ako ng hubarin nya ang short nya at T-shirt nya at bumungad samin ang katawan nya.
Ang gaga na naka swimsuit na pala sya kanina pang umaga sinapawan nya lang.

Naiwan akong kumakain at sa kasamaang palad pati si Tyer nag paiwan din.

"𝐃𝐢𝐝 𝐲𝐨𝐮 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐫𝐞𝐰𝐚𝐫𝐝?"
Nabaling ang tuon ko sa nag salita.
Seryosong naka tingin sakin si Tyler.

"𝐖𝐞 𝐚𝐥𝐥 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐢𝐭!"
Tanging sagot ko
"𝐀𝐤𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐨 𝐩𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐢𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐫𝐞𝐰𝐚𝐫𝐝 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐛𝐢𝐛𝐢𝐠𝐚𝐲 𝐦𝐨."
Dagdag ko.

"𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐝𝐨 𝐲𝐨𝐮 𝐦𝐞𝐚𝐧? 𝐃𝐨 𝐲𝐨𝐮 𝐡𝐚𝐯𝐞 𝐚𝐧𝐲 𝐞𝐱𝐩𝐞𝐜𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐬?"
he asked curiously.

"𝐍𝐨!"
pagsisinungaling kong sabi sa kanya.

Tumango lang sya at agad na tumayo at lumakad papalayo sakin.
huminto sya sa lugar kung saan tanaw na tanaw nya ang sunset at maingat na umupo sa buhangin.

Agad kong tinapos ang pagkain ko at napag desisyonang sundan sya.
Nung nasa tabi na nya ako ay hindi sya kumibo at nakatitig lang sa sunset.
walang kahit anong bakas ng reaksyon ang mukha nya.
Umupo ako at tumabi sa kanya.

"𝐒𝐨𝐫𝐫𝐲 𝐀𝐡!"
Hindi ko alam pero kusa nalang yung lumabas sa bibig ko.

"𝐅𝐨𝐫 𝐰𝐡𝐚𝐭?"
Inalis nya ang pagkakatitig sa palubog na araw at tumingin sakin.

"𝐀𝐤𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐨 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐧𝐚𝐚𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐦𝐨 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐬𝐲𝐚."
Ang lungkot ng boses ko habang sinasabi iyon.
Tumingin na lang din ako sa sunset.

"𝐖𝐚𝐠 𝐦𝐮𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐩𝐚𝐠 𝐮𝐬𝐚𝐩𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐮𝐧𝐠𝐤𝐨𝐥 𝐬𝐚 𝐛𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐧𝐚𝐲𝐮𝐧, 𝐧𝐨𝐭 𝐧𝐨𝐰. 𝐖𝐞'𝐫𝐞 𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐭𝐨 𝐟𝐢𝐧𝐝 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐢𝐧𝐞𝐬𝐬."
Litanya nya.
Bakit bigla yata nag bago ang ugali nya?
Tumango nalang ako sa sinabi nya at nagpatuloy na tignan ang sunset.

Totoo nga pala ang sabi ng iba
Sunset sometimes a stress reliever.

--------------------------
𝐷𝑜𝑛'𝑡 𝑓𝑜𝑟𝑔𝑒𝑡 𝑡𝑜 𝑉𝑜𝑡𝑒 𝑎𝑛𝑑 𝐶𝑜𝑚𝑚𝑒𝑛𝑡.
𝑇ℎ𝑎𝑛𝑘 𝑦𝑜𝑢!