𝐖𝐨𝐫𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐚𝐝 𝐂𝐄𝐎(Completed)

𝐶ℎ𝑎𝑝𝑡𝑒𝑟 𝑡ℎ𝑖𝑟𝑡𝑦-𝑛𝑖𝑛𝑒

Unti unti ko nang hinahanda ang mga bagahe na dadalhin ni Tyler papuntang L.A. kakatapos lang naming mag dinner at mag che-check out narin kami at tuluyan nang lilisanin ang boracay. Hindi ko mapigilang hindi mapa hikbi kapag naiisip ko na maya maya ay ako nalang mag isa. Na aalis na si Tyler at ito ako walang ibang magawa kung hindi hintayin nalang ang pagbalik nya.

"𝐁𝐚𝐛𝐞 𝐡𝐚𝐯𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐬𝐞𝐞𝐧 𝐦𝐲 𝐖𝐡𝐢𝐭𝐞 𝐓-𝐒𝐡𝐢𝐫𝐭?"-Tanong ni Tyler paglabas ng Banyo.

Dali dali kong pinunasan ang luha ko at humarap sa kanya. He's topless while having a towel around his waist. Nginitian ko sya.

"𝐇𝐞𝐲, 𝐖𝐡𝐚𝐭'𝐬 𝐰𝐫𝐨𝐧𝐠? 𝐀𝐫𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐜𝐫𝐲𝐢𝐧𝐠?"-Nagtatakang tanong nito.

Imbis na sagutin sya ay tumayo nalang ako at niyakap sya. I gave him   a smack kiss and hug him so tight again.

"𝐈-𝐈 𝐰𝐢𝐥𝐥 𝐦𝐢𝐬𝐬 𝐲𝐨𝐮 𝐬𝐨 𝐛𝐚𝐝...𝐏𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞 𝐭𝐚𝐤𝐞 𝐜𝐚𝐫𝐞 𝐨𝐟 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐬𝐞𝐥𝐟. 𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐬𝐭𝐫𝐞𝐬𝐬 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐬𝐞𝐥𝐟. 𝐈'𝐦 𝐧𝐨𝐭 𝐜𝐨𝐦𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐲𝐨𝐮 𝐭𝐨 𝐤𝐞𝐞𝐩 𝐚𝐧 𝐞𝐲𝐞 𝐭𝐨 𝐲𝐨𝐮."-Paiyak na sabi ko.

Inalis nya ang pagkakayakap ko at hinawakan ang magkabilang pisnge ko.

"𝐖𝐡𝐲 𝐚𝐫𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐬𝐚𝐲𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐡𝐚𝐭?...𝐘𝐨𝐮 𝐬𝐡𝐨𝐮𝐥𝐝 𝐛𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐨𝐧𝐞 𝐰𝐡𝐨 𝐛𝐞 𝐜𝐚𝐫𝐞𝐟𝐮𝐥. 𝐘𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐧𝐨𝐭 𝐭𝐨𝐭𝐚𝐥𝐥𝐲 𝐫𝐞𝐜𝐨𝐯𝐞𝐫𝐞𝐝 𝐛𝐮𝐭 𝐃𝐚𝐦𝐧 𝐢'𝐦 𝐠𝐨𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐥𝐞𝐚𝐯𝐞 𝐲𝐨𝐮...𝐉𝐮𝐬𝐭 𝐭𝐞𝐥𝐥 𝐦𝐞 𝐭𝐨 𝐬𝐭𝐚𝐲 𝐚𝐧𝐝 𝐢 𝐰𝐨𝐧'𝐭 𝐠𝐨...𝐁𝐚𝐛𝐞, 𝐩𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞!"-Saad nito habang nasa mga mata ko ang tingin.

Hindi ako kumibo at napa ilang nalang. Tumalikod na ako sa kanya at pinagpatuloy nalang ang pag aayos ng mga bagahe nya.

Naramdaman kong may yumakap sa likod ko. Ibinaon nya ang ulo nya sa leeg ko. Damn he's gaving me a hard time...

"𝐌𝐚𝐠 𝐛𝐢𝐡𝐢𝐬 𝐤𝐚𝐧𝐚 𝐚𝐭 𝐛𝐚𝐤𝐚 𝐦𝐚 𝐥𝐚𝐭𝐞 𝐤𝐚𝐩𝐚 𝐬𝐚 𝐟𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐦𝐨...𝐍𝐚𝐬𝐚 𝐀𝐢𝐫𝐩𝐨𝐫𝐭 𝐧𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐝𝐚𝐰 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐧𝐭𝐬 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧."-Saad ko habang hindi parin sya nililingon.

"𝐆𝐮𝐬𝐭𝐨 𝐦𝐨𝐧𝐚 𝐛𝐚 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐮𝐦𝐚𝐥𝐢𝐬?𝐅𝐯𝐜𝐤 𝐢 𝐜𝐚𝐧'𝐭 𝐥𝐞𝐚𝐯𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐛𝐲 𝐬𝐞𝐞𝐢𝐧𝐠 𝐲𝐨𝐮 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐭𝐡𝐢𝐬!𝐅𝐚𝐜𝐞 𝐦𝐞 𝐁𝐥𝐲𝐭𝐡𝐞, 𝐒𝐚𝐲 𝐬𝐨𝐦𝐞𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠.."-Nag aalangang saad nito.

Unti unti nang nagsibagsakan ang mga luhang kanina kopa pinipigilan.

Hinarap ako ni Tyler sa kanya. At pinunasan ang mga luha sa pisnge ko.

"𝐏-𝐏𝐫𝐨𝐦𝐢𝐬𝐞 𝐦𝐞 𝐧𝐚 𝐛𝐚𝐛𝐚𝐥𝐢𝐤 𝐤𝐚 𝐚𝐠𝐚𝐝 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐧 𝐓𝐲𝐥𝐞𝐫. 𝐋𝐚𝐠𝐢 𝐤𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠 𝐭𝐞 𝐭𝐞𝐱𝐭 𝐨 𝐭𝐚𝐭𝐚𝐰𝐚𝐠 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐧. 𝐇𝐮𝐰𝐚𝐠 𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐩𝐚𝐠𝐮𝐫𝐢𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐫𝐢𝐥𝐢 𝐦𝐨..."-Niyakap ko sya ulit. "𝐋𝐚𝐠𝐢 𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐭𝐚𝐧𝐝𝐚𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐧𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐠𝐡𝐢𝐡𝐢𝐧𝐭𝐚𝐲 𝐬𝐚𝐲𝐨."-Then i kiss him.

Matapos ang emosyonal na usapan ay nagbihis na nga si Tyler. Naka handa narin lahat ng gamit nya. Ang sasakyan nalang namin papuntang Airport ang kulang.

Nag check out na kami at pinagtulungang dalhin ang mga gamit papasok sa Kotse ni Tyler.

Pagdating sa Airport ay agad kaming nilapitan ng mga parents ni Tyler. Kasama ni Tyler ang Dad nya sa flight pero agad din naman itong babalik dahil sumama lang sya para sandaling i guide si Tyler sa L.A.

"𝐓𝐡𝐚𝐧𝐤𝐬 𝐆𝐨𝐝 𝐲𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐟𝐢𝐧𝐚𝐥𝐥𝐲 𝐡𝐞𝐫𝐞...𝐀𝐤𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐨 𝐭𝐢𝐧𝐚𝐤𝐚𝐬 𝐤𝐚𝐧𝐚 𝐧𝐢 𝐁𝐥𝐲𝐭𝐡𝐞..."-Pabirong saad ng Dad ni Tyler.

Napangiti nalang ako sa Dad ni Tyler.

"𝐊𝐚𝐦𝐮𝐬𝐭𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐚 𝐁𝐥𝐲𝐭𝐡𝐞?"-Nakangiting tanong ng mom ni Tyler.

"𝐎𝐤𝐚𝐲 𝐧𝐚 𝐩𝐨 𝐚𝐤𝐨. 𝐒𝐚𝐥𝐚𝐦𝐚𝐭. 𝐍𝐚𝐬𝐚𝐚𝐧 𝐩𝐨 𝐬𝐢𝐥𝐚 𝐌𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐭 𝐩𝐚𝐩𝐚?"Tanong ko naman pabalik.

Maya maya ay may bigla namang dumating at walang iba kundi ang parents ko.

"𝐏𝐚𝐬𝐞𝐧𝐬𝐲𝐚 𝐧𝐚 𝐍𝐠𝐚𝐲𝐨𝐧 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐦𝐢...𝐀𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐚𝐬 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐧𝐠 𝐭𝐫𝐚𝐟𝐢𝐜...𝐁𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐧𝐚𝐧𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐩𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐨 𝐬𝐚 𝐥𝐚𝐛𝐚𝐬?"Tanong ni mama.

Napa-ilang nalang ako sa kanila. Ang sabi ni mama sa text kanina padaw sila nandito sa Airport yun pala kanina pa sila na Trafic.

"𝐁𝐮𝐭𝐢 𝐧𝐚𝐧𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐧𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐤𝐚𝐲𝐨...𝐓𝐚𝐫𝐚 𝐢𝐡𝐚𝐭𝐢𝐝 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐬𝐢𝐥𝐚 𝐬𝐚 𝐞𝐧𝐭𝐫𝐚𝐧𝐜𝐞."-Pag anyaya ng mom ni Tyler.

Sabay sabay naming hinatid sila Tyler at Dad nya sa Entrance.

"𝐌𝐚𝐠 𝐢𝐢𝐧𝐠𝐚𝐭 𝐤𝐚 𝐝𝐨𝐨𝐧 𝐒𝐨𝐧. 𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐰𝐨𝐫𝐫𝐲 𝐤𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐡𝐚𝐥𝐚 𝐬𝐚 𝐏𝐢𝐧𝐚𝐤𝐚-𝐦𝐚𝐦𝐚𝐡𝐚𝐥 𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐁𝐥𝐲𝐭𝐡𝐞. "Saad ng Mom ni Tyler sabay yakap sa kanya. Napangiti naman si Tyler.

"𝐌𝐚𝐠 𝐢𝐢𝐧𝐠𝐚𝐭 𝐤𝐚 𝐈𝐡𝐨...𝐏𝐚𝐠𝐛𝐚𝐥𝐢𝐤 𝐦𝐨 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞 𝐧𝐚."-Pakindat na saad ni papa kay Tyler. Sabay silang napatawa ng mahina ganun din sila mama at mom ni Tyler. At duon ko napag tanto kung ano ang ibig sabihin sa sinabi ni papa. Napa irap nalang ako.

"𝐒𝐢𝐠𝐞 𝐏𝐨, 𝐊𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐢𝐧𝐠 𝐮𝐦𝐚𝐥𝐢𝐬."-Ani Tyler sabay yakap sakin.

"𝐓𝐮𝐦𝐚𝐰𝐚𝐠 𝐤𝐚 𝐩𝐚𝐠𝐝𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐨 𝐝𝐮𝐧 𝐚𝐡."-Nakangiting sabi ko.

Tahimik lang naming tinatanaw ang pagpasok ni Tyler at ng Dad nya sa Entrance hanggang na hindi na namin ito matanaw nang lumiko sila ng daan.

"𝐒𝐨, 𝐖𝐡𝐚𝐭'𝐬 𝐧𝐞𝐱𝐭?"-Nakangiting saad Ni Mommy Rita-mom ni Tyler.

"𝐊𝐚𝐢𝐧 𝐧𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐮𝐧𝐚 𝐓𝐚𝐲𝐨...𝐍𝐚𝐤𝐚𝐤𝐚𝐠𝐮𝐭𝐨𝐦 𝐩𝐚𝐥𝐚."-Patawang saad ni Papa habang hawak hawak ang tyan nito.

Sabay sabay kaming kumain sa isang malapit na restaurant. Hindi na ako umorder kinain ko nalang kung ano ang mga inorder nila. Wala rin kasi akong gana.

Parang kaninang umaga lang ang saya naming nag bo bonding ni Tyler sa Boracay. Ang sayang pinag lalaruan ang mga buhangin. Ang sayang pinapanood ang palubog na araw. Hays...kelan kaya balik nya?

Ilang minuto pa nga lang ang nakakalipas miss kona agad sya. Paano pa kaya pag linggo, Buwan o taon pa? Sana lang talaga maayos nya agad ang problema nila sa negosyo nang sa ganon makabalik rin sya agad.

𝑫𝒂𝒎𝒏, 𝑺𝒉𝒂𝒘𝒏 𝑻𝒚𝒍𝒆𝒓 𝑽𝒊𝒍𝒍𝒂𝒇𝒐𝒓𝒕𝒆...𝑰 𝒎𝒊𝒔𝒔 𝒀𝒐𝒖 𝑨𝒍𝒓𝒆𝒂𝒅𝒚!

_________________________________