Ashley Ortega's Point of View
I don't know how i became in this situation again. Palagi ko na lang 'atang nararanasan ang magkaroon ng ganitong issue kahit na wala naman akong kahit na anong ginagawa. I just remembered the first time we've met. I was walking on the hallway near the gate of the school when suddenly i heard some noises from the students. When i intently looked at the commotion ay hindi na ako nagulat sa nakita.
So it's her again? I wonder kung kailan niya kaya titigilan ang mga ganitong ginagawa niya. Since the very first time na nakita ko siya ay nakilala ko na siya as a brat and bully. I was once became their target in the past.
Dahan dahan naman akong naglakad patungo sa direksiyon ng kumpulan at tumigil sa puwestong sapat na para marinig ang usapan nila, pero hindi sapat para makita nila. Im just silently watching them from the side when suddenly Estella the bully gone fuming mad when the girl unconcsiously pushed her. Akma na itong gaganti sa ginawa ng babae at dahan dahan na nitong itinataas ang kamay para sampalin ito, good thing my refelexes became more active the past years. Kung dati ay ako ang ginaganito nila and im not doing anything against them, i can't let them do the same thing to anyone right now, well not on my watch.
Nang mga sandaling nahawakan ko ang kamay ni Estella ay samo't saring reaksiyon ang nakuha ko mula sa kumpol ng mga taong nanunuod sa kaganapan. It's funny to think that a big crowd's watching the commotion yet they seems to enjoy it rather than stop what's happening. I heard gasps from the people na siguro ay nakikilala o natatandaan ang mukha ko. I shifted my gazed on the girl beside me at naabutan ko itong nakapikit habang naghihintay sa palad ni Estella na lumapat sa pisngi niya. I found it pathetic to do such thing when in fact you know within yourself that you can fight. Well i still can't blame those persons like her because i was once became like that too.
"Long time no see Estella hindi ka pa rin talaga nagbabago," sarkastikong saad ko dito pero pinanatili ko pa din ang mga ngiti sa labi ko habang sinasabi ko ito.
Dumaan naman ang inis sa itsura ni Estella pero kahit anong tago niya ay hindi niya maitatago sa akin ang totoong nararamdaman. I know that she looks tough in physical appearance but i can sense her fear based on her reactions.
"At mukhang n-nagbago ka na, ki- kinakalaban mo na ako ngayon" bagaman sarkastiko ang pagkakasabi nito ay hindi niya naiwasan ang pagkautal sa boses niya. I mentally smirked upon hearing her scared voice although pilit niyang itinatago ang takot sa pagiging sarkastiko ay hindi makakatakas sa pandinig ko ang pagiging utal nito sa pagbigkas ng mga salita.
I faced her again and looked straightly in her eyes bago muling ibinaling ang paningin sa babaeng ngayon ay naguguluhan ng nakatingin sa aming dalawa ni Estella. I just give her a sweet smile and walk towards her direction. Hesitations and a tint of fear covered her face kahit pilit nitong pinagmumukhang ayos ang sarili. Again, for another time ay napapatawa na lang ako sa aking isipan habang pinagmamasdan ang mga nagiging reaksiyon nila.
When i finally stood infront of her ay agad ko ulit itong nginitian bago marahang hinawakan ang braso nito at hinila ito papalayo sa eksenang 'yon. Goodness! I really hate too much attention.
I walked as fast as i can- almost half-run to be exact para lamang makalayo sa kumpulan ng mga tao. Their mere presence gave me so much chills. Im not afraid but i just feel uncomfortable when a lot of people surrounds me. Pakiramdam ko ay pinapanuod nila ang bawat galaw ko at hinuhusgahan na nila ang bawat maling nagagawa ko. Well, as if i care about what they're thinking... i just doesn't want too much attention. Period.
Tumigil naman kami nang bigla siyang tumigil sa paglalakad. Nang lumingon ako sa pinagmulan namin ay doon ko napansin na nakalayo na pala kami sa mga mata ng mga estudyanteng nanunuod sa amin kanina. Binitawan ko na din ang kamay nitong hawak ko at dito ko na ito muling hinarap.
