Kafam çok fazla gitmeye başladı.Şizofrenik birtakım görüntüler görüyorum.Herkes ve herşey çok hızlı ve ben çok yavaşım.Başım çok dönüyo,gözlerim bir anda bulaniklasiyo ve gözümün önündeki görmekte zorlanıyorum.Cok sinirlenmeye ve acımam olmamaya başladı.Fazla açıksözlüleştim,kalbim bir anda çok hızlı atıyo,hiçbir şeye yetişemiyorum ve yetisesim de yok açıkçası.Nefesim daraliyo,bir anda kuvvetli bir çığlık atmak geliyo içimden.Disardan bisi duysam veya görsem hemen üstüme alınıyorum.Aklım çok karışık.Beynimin içi bi fazla sıkışık trafikli ya da bi fazla ıssız.
İnsanlardan uzaklaşmak istiyorum;onların iyiliği için.
Galipten sesler duyuyorum,çok garip görüntüler görmeye başladım.Mesela 5 gün önce beni yanağımdan öpen arkadaşımın dudaklarını hala daha yanağımda hissediyorum.
Herkes kötü niyetli,herkes kibirli ve kimse beni istemiyo,sevmiyor.
Napacagimi bilmiyorum ,kimseye kendimi açamıyorum ama şu an ağalayamıyorum;ağzına kadar doluyum.
Bedenim tekrardan beni bunaltmaya başladı;onu olum diyetine soksam iyi olacak sanırım ve şu an ne yapacağımı bilmiyorum.
Arkadaşlarımın kalbimini kırmak istemiyorum,sinirim çok bozuk.
Renkler çok canımı yakmaya başladı,loş ışığa geçmeye hazırlanıyorum.
Nesnelere ve jnsanlara dikkatli baktıkça çok ürkütücü buluyorum ,garip bir korku sarıyor bedenimi.
Çok güz bir oyun oynuyorum ama kendimi kandıramıyorum ,psikoloğu bile üzülmemeyi ve bana ilaç yazdirmamasi için (daha doğrusu aileme söyleyip ortalığın karışmaması için) iyileşmiş taklidi yapıyorum. Ama ruhum çürümenin kokuşmuş durumda.Bakislarim tekrardan canlılığını yitirdi.
İnsanlara laf sokmaya başladım ama bunu çok bariz yapıyorum ve benden beklemedikleri için de bipolar oldugumu fazlasıyla belli ediyorum.(ki ben gereksiz insanlara gereksiz bilgilerimi gereksiz yerlerde vermeye bayılan biri olsam bile ışık hızında pişman olma hızından dolayı en sevdiğim rengi bile kimsenin bilememişim isterim)
Kendimi çok çirkin görüyorum, tiksiniyorum.Ölmek istiyorum.Nedret ediyorum herseyden kusmak istiyorum,içip içip sabahlara kadar bayılıp kusmak ayipana kadar da ağlayarak uyumak istiyorum.
Yeni bir şehre taşınıp yeni bir hayat kurmak istiyorum.Çünkü eskisine alışamıyorum.
Vücut titremelerim başladı.Herkes çok kalp kırıcı konusuyo canım çok yanıyor ve can havliyle ben daha çok yıkıp döküyorum ama görünüşe bakılınca ben daha fazla hasar veriyorum.
İç sesim tekrardan uykusundan uyandı ve dün gece odamın onunda kendi küçüklüğünü o elbiseyle gördüm.
Ben de gerçekten sevgiyi tatmak ve sevilmek istiyorum,kalbim çok ağrıyor anne,yardım et Allahım!
Bir erkek ,bir kız arkadaş, bir kardeş, bir anne bir baba...Bunlardan biri tarafından kalbimdeki hastalığı iğne ucu kadar etkileyecek bir parça sevgi istiyorum.Ben de insanlara güvenebilip sarılmak istiyorum.Soğuk nevare gibi insanlara bakmak gerçekten de elimde değil ve isteyerek de yapmıyorum.Sol tarafımda biri tarafından izlendiğimi hissediyorum ve kafamı sol tarafıma çeviremiyorum.O yüzden kendimi hep gülmek zorunda hissediyorum.
SEN HASTASIN
VE
BUNU SAKLA-
YAMAZSIN!!!
Şişman, asalak,bakımsız çirkin pis kokulu iğrenç bir yaratığım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
(+18)Kendi Ağzından "Bi'Bipoların Hikayesi"
Non-FictionBen bu hikayeye noktayı koyana kadar bana eşlik edenlerle birlikte iç dünyamda son bir gezintiye çıkıcaz...
