Met het As Verbonden

Fragment VI.II | Tany Tazana!

"Ey, land ho!

Well, if I get back home and I feel alright

You know, babe, I'm gonna love you tonight

Love you right"

The Doors (1970)

-- ❀ --

Chris keek naar het grote schip van de kapitein. Asher en de rest van de bemanning waren de afgelopen dagen bezig geweest met de plannen voor hun invasie op Carcass Island. Jules had ze alles verteld wat hij kon vertellen over de Fransen en hun gewoontes. Elke oorlogsstrategie die ze gebruikten, elk stukje munitie, alles maar dan ook alles wat Jules zich kon herinneren. Hij was er natuurlijk niet zeker van of de Fransen zich nog steeds aan hun gewoontes hielden. Hij had bijna een jaar op Swan Island gezeten, dus hij hoopte dat de Fransen niet waren veranderd. Chris wist niet of ze het zouden redden. Het opnemen tegen de Fransen vergde natuurlijk wel enige inspanning. Maar Chris zag het als een nieuw avontuur. Hij wist niet of hij zou slagen. Maar in elk geval had deze missie een nobel doel.


Naast hem kwamen Willem en Koos staan. 'Ik neem even een pauze hoor. Ik zie scheel van al die plannen.' zei Willem. Koos knikte wild en plofte neer op een steen die precies op de grens van water en zand lag. 'Denk je dat het ons lukt?' vroeg Koos. Chris haalde zijn schouders op. 'Ik hoop het.' Willem knikte. 'En anders hebben we altijd nog een nieuwe kameraad in ons midden! Jules! Hij ziet eruit als een vriendelijke kerel. En Cataleya kan als zeemeermin op ons schip dienen.' brabbelde hij. Chris trok een wenkbrauw op. 'Eh..zeemeermin? Oké, maar daar gaat het niet om, Willem. Als de missie niet slaagt zijn we waarschijnlijk dood.' zei Chris scherp. Willem keek hem aan. 'Nou nou, wat een pessimistisch levensbeeld heb jij zeg!' riep hij. 'Niet waar Koos?' voegde hij eraan toe. Het bleef stil. 'Koos?' vroeg Willem. Hij keek opzij. Waar Koos had gezeten was nu niets meer. 'KOOS! HIJ IS WEG! Iemand heeft hem ontvoerd!' schreeuwde Willem angstig. Maar Chris pakte hem bij zijn arm en wees naar het water. Koos zat nog steeds in precies dezelfde houding als toen hij op de steen had gezeten. Alleen..Hij zat niet meer op de steen. Hij dreef. Koos zweefde over het water. 'Koos kan zich over het water verplaatsen zonder boot? Waarom wist ik dat niet!' riep Willem verontwaardigd. Chris schudde zijn hoofd. Hij snapte er niets van. 'Hoe..hoe?' mompelde hij. Plots draaide Koos zich om. 'Jongens! Het is geen steen! Het is geen steen jongens!' riep hij. Chris zette zijn handen tegen zijn mond en brulde: 'WAT? WAT BEDOEL JE, KOOS?' Koos leek krampachtig zijn evenwicht te bewaren. 'HET. IS. EEN. SCHILDPAD!' schreeuwde hij woord voor woord, zodat de boodschap duidelijk aankwam bij zijn collega's. 'Help! voegde hij eraan toe. Hij zwaaide wild met zijn armen en moest moeite doen zijn evenwicht te bewaren, zonder succes.
Koos viel met een kleine plons in het water. 'HELP!' Willem sloeg zijn hand voor zijn mond. 'KOOS!' riep hij. Hij rende naar het water en sprong in erin. Hij viel plat op zijn buik. Chris ijsbeerde heen en weer langs de waterlijn. Willem luisterde niet en sleepte zich aan het zand voort naar het diepere deel. 'IK KOM ERAAN KOOS!' riep hij. Een golf spoelde over Willem heen. Chris zag Willem verwoerd watertrappelen en uiteindelijk ook kopje onder gaan, net als Koos. 'Nee...' verzuchtte Chris. Hij rende naar de plek waar Willem kopje onder was gegaan en woelde met zijn handen door het water. Hij voelde het scherpe zand langs zijn vingers schuren, tot hij een schouder voelde. Hij greep Willem bij zijn oksels en trok hem omhoog. 'Ga terug naar de kant. Ik regel dit wel!' siste Chris in Willems oor. Willem waadde door het water, terug naar het strand.
Chris zwom ondertussen snel naar de plek waar Koos kopje onder was gegaan. 'Koos. Wees alsjeblieft niet dood.' mompelde Chris moeizaam. Hij had eerder achter Koos aan moeten gaan, bedacht hij. Als Koos was verdronken betekende dit dat er nu al twee leden van de bemanning waren verdronken. En daarbij kwam dat Willem ontroostbaar zou zijn. Hij had al genoeg aan de ontroostbare Charles, dacht hij.
'Koos!' hoorde Chris Willem roepen vanaf het strand. Chris dacht dat hij de plek had bereikt. Hier was Koos onder water gegaan. Chris haalde diep adem en dook. Hij kon gelukkig nog best goed zien onder het wateroppervlak al prikte het zoute water in zijn ogen. De oceaan was hier licht van kleur. Chris zag allerlei koralen. Het was prachtig. Het leven onder water verschilde veel met de buitenwereld. Het water was rustig. Vissen zwommen vlak langs Chris. Maar Chris kon nu niet te veel genieten van deze aparte wereld. Hij moest Koos vinden. Hij zwom dieper. Daar! Koos' lichaam was slap geworden. Zijn haar zweefde als wier om zijn hoofd heen. Zijn kleren stonden bol van het water. Chris zwom naar hem toe en pakte Koos bij zijn oksels. Hij was iets zwaarder dan Willem, maar door het water kon Chris hem makkelijk omhoog tillen. Samen met Koos zwom hij naar het wateroppervlakte. Chris had dringend lucht nodig. Hij voelde zijn longen onder druk staan. Maar hij wist dat Koos het nog zwaarder had. Met een hand woelde hij door het water en probeerde hij zo snel mogelijk omhoog te komen. Bijna..dacht Chris. Zijn oren plopten toen hij door het wateroppervlak heen brak. Hij proestte en kuchte. Met moeite wist hij zich drijvend te houden. Zijn benen waren moe van het watertrappelen. Chris zwom met zijn hoofd naar het strand toe, hij hield Koos stevig vast in zijn handen. Hij hoopte maar dat Koos het zou overleven.

'KOOS!' schreeuwde Willem. Hij holde naar Koos en Chris toe. Chris was bijna bij het strand en voelde zijn armen steeds meer verstijven. Willem had hen bereikt en nam Koos van Chris over. 'Gaat het?' vroeg hij bezorgd. Chris wist niet of hij het tegen hem of Koos had. Chris stond op en hijgde. 'We moeten hem redden Willem. Dat moet.' zei hij ademloos. Willem knikte. Hij keek Chris dankbaar aan. Toen legde hij Koos op het warme zand neer en schudde hem door elkaar. 'Willem? Volgens mij is dat niet hoe je dat doet.' zei Chris. Hij gaf Willem een zacht duwtje, zodat hij opzij ging. Hij knielde neer bij Koos en drukte met zijn handen tegen diens borst. 'Wat doe je nou?' vroeg Willem verbaasd. 'Hij moet gered worden, je moet niet op hem trommelen.' voegde hij er bezorgd aan toe. 'Heeft het water je brein aangetast?' Chris schudde koppig zijn hoofd. 'Ik red zijn leven.'