Met het As Verbonden

Hoofdstuk 8.2: De politiewagen

"I don't care

What you doI wouldn't want to be like you, oh, oh, oh"

The Alan Parsons Project (1977)

 -- ✿ --

'Hoe ben je ons op het spoor gekomen?' vroeg Nick, om Benno's aandacht op iets anders te vestigen. Benno rolde met zijn ogen.
'Dat was niet erg moeilijk. Ik heb contacten in verschillende steden waar jullie toevallig langs kwamen. Verschillende agenten hebben jullie gespot. Op een gegeven moment was ik jullie spoor kwijt, maar doordat je zorgde voor een nogal groot spektakel in Dundee, wist ik waar jullie waren. Zo ben ik jullie achtervolgt. Ik kwam elke keer net te laat. Dan waren jullie naar een andere stad gegaan. Maar in Dundee zaten jullie recht voor me op het terras. Het was erg toevallig dat ik daar was. Ik vermoedde dat jullie op weg waren naar Edinburgh. Dit vermoeden werd bevestigd door de lieve, oude dame van het hotel. Op het terras schreeuwde ze heel de boel bij elkaar. Ze had het over een zwerver en een jong meisje. Eerst dacht ik dat ze met de zwerver Libers voormalige vriend bedoelde, maar toen ik Liber uiteindelijk vond en ontmoette vertelde ze me over haar mislukte relatie.' legde Benno uit. Hij keek weer naar Liber. 'Je bent erg slecht in het onderhouden van relaties.' grinnikte hij. Liber keek hem treurig glimlachend aan.
'Nee, ik ben gewoon slecht in het uitkiezen van de geschikte personen.' zei ze. Benno zuchtte.
'Nou oké, wat jij wilt. Maar goed, het blijft een feit dat ik jullie heb gevonden.' zei hij.
Nick huiverde. Hij was bang wat er komen zou. Hij wilde niet dat Liber wegging, dat hun avontuur eindigde. Ze waren zo dichtbij en hij wilde met haar naar het huis van Chris Hammond.

'Liber liep alleen van huis weg, omdat ze thuis niet prettig werd behandeld. Haar ouders waren veel te streng voor haar.' legde Nick uit. Benno haalde zijn schouders op.
'Niks mee te maken. Liber had naar haar ouders moeten luisteren. Zij weten wat goed voor haar is. Als mijn vader zo streng was geweest voor mij, had ik het misschien nog hoger kunnen schoppen.' mompelde Benno verbitterd. Liber keek op.
'Ik dacht dat je juist was weggelopen van huis omdat je ouders te strenge eisen hadden!' riep ze. Benno lachte.
'Snap je het dan nog steeds niet, dom wicht! Ik heb al die tijd tegen je gelogen! Mijn moeder is jong gestorven en mijn vader deed niets anders dan om haar rouwen.'
Liber zweeg en streek haar lange haren uit haar gezicht.
'Dus ook je oudoom in Dumbarton bestaat niet? Het is gelogen? Allemaal? Heet je überhaupt wel Benno Bientje? Is dat je echte naam of is dat een of andere achterlijke schuilnaam?' vroeg Liber. Benno's blik verstrakte.
'Ik heet echt Benno Bientje.'
Liber slikte. 'Oh..' Benno Bientje vond ze een naam die klonk alsof een klein kind hem bedacht had.
Nick grinnikte nerveus, maar stopte snel toen hij Benno's blik zag.
'We hebben genoeg tijd verspilt... Liber, bij deze arresteer ik je. Nick, wat jij doet mag me eerlijk gezegd gestolen worden.' zei Benno. Hij liep op Liber af en wilde haar bij haar arm pakken, maar Liber deinsde naar achter.
'Ik snap niet hoe je dit kan doen!' riep ze.

Één van de twee agenten liep samen met Benno op Liber af en pakte haar bij haar armen. De andere agent hield zijn pistool op Liber gericht, voor het geval ze zou tegen spartelen. Liber begon te snikken toen Benno haar hardhandig naar de auto leidde.
'Ze gaan me vermoorden! Ze willen mij helemaal niet als dochter, dat hebben ze lang geleden al duidelijk gemaakt!' riep ze. Ze keek over haar schouder naar Nick, die verstijfd stond toe te kijken.
'Nick..' begon Liber, maar Benno duwde haar met haar buik tegen de wagen aan en hield haar strak tegen zich aan.
'Stop nou eens met praten.' siste hij. 'Boyd! Doe het portier open!' riep Benno naar de agent die Liber nog steeds vast had aan één van haar schouders. Boyd gehoorzaamde meteen en hobbelde op een drafje naar het portier.

Nick beet op zijn lip. Liber had niks gedaan. Ze konden haar niet arresteren vanwege haar wil naar vrijheid. Oké, het geld stelen was niet handig, maar verder had Liber nog nooit een vlieg kwaad gedaan. De echte boosdoeners waren Benno en haar ouders. Om iemand zo te verraden, nadat ze haar hart had uitgestort bij hem, dat kon niet.
Nick nam vliegensvlug een besluit.
De agent met het pistool was gefocust op Liber en Benno. Nick rende op hem af en voordat de agent zich om kon draaien, sprong Nick op zijn rug.

Nick en de agent vielen op de grond neer. De agent probeerde met één hand Nick van zich af te duwen en met zijn andere hand het pistool goed vast te houden. Nick rukte aan de handen van de agent.
'Laat los idioot!' riep Nick.
'Laat Birk los!' schreeuwde Boyd tegelijkertijd. Hij rende weg van de auto en wilde Birk bevrijden, maar Nick kwam triomfantelijk overeind met het pistool in zijn handen.
'Tada!' riep hij.
Boyd liet het er niet bij zitten en kwam op Nick af.
Het was een breede agent en zijn ogen spuwden vuur. Toen Nick Boyd door kreeg, vervaagde zijn glimlach. Zijn instinct zei hem om te vluchten, maar met de gedachten aan Liber, richtte hij zijn pistool op Boyd.
Boyd hield halt en keek geschrokken naar de loop van het pistool. Langzaam deed hij zijn handen omhoog. Birk was intussen opgestaan en keek Nick met een donkere blik aan.
'Je kunt het pistool niet op ons beide richtten. Je zult een keuze moeten maken jongen.' zei Birk grijnzend. Nick haalde diep adem.
'Oké.' zei hij en hij richtte zijn pistool op Benno. 'Als ik niet kan kiezen tussen jullie, dan schiet ik jullie baas maar neer.'
Benno liet Liber geschrokken los. 'Waag het eens om te schieten.' siste hij woedend. Boyd en Birk stonden verward naast elkaar.
'Agent Bientje? Wat zijn uw orders?' vroeg Boyd. Benno antwoordde niet, starend keek hij naar Nick en het pistool. Liber schuifelde op haar plek.

Rennen! Dacht Nick, maar Liber bleef staan waar ze stond. Nick probeerde haar te seinen, met zijn ogen, maar Liber ontweek zijn blik. Boyd en Birk stonden rusteloos voor Nick, ze wachtten op een moment dat Nick's aandacht zou verslappen.

'We kunnen hier rustig over praten.' zei Benno zo kalm mogelijk. Met zijn handen voor zijn borst probeerde hij vreedzaam over te komen en de situatie te sussen. Langzaam liep hij Nick's kant op, maar zonder Liber uit het oog te verliezen.'Geef het pistool weer terug aan Birk, Nick. Dan zal niks je overkomen.'
Nick glimlachte.
'En Liber? Wat zal haar dan overkomen?' vroeg hij. Benno leek zijn woorden zorgvuldig af te wegen.
'Dat zien we wel. Zodra jij het pistool teruggeeft, gaan we eens goed praten met elkaar.' zei hij.
Nick was niet overtuigd. Hij kende dit soort praat.
Toen hij in het leger zat en er was een gijzelaar gevangen, was dit de praat die hij telkens weer opnieuw hoorde. De militairen uit Nick's leger praatte dan eerst met een kalme toon tegen het slachtoffer, alsof er niks zou gaan gebeuren, zolang hij maar praatte. Dat was natuurlijk niet waar. Of de gijzelaar nou wel of niet praatte, het was en bleef de vijand. Uren lange martelingen was zijn beloning.
Nick zou niet in Benno's val trappen. Dat had hij voor zichzelf besloten. Ook wist hij nu dat praten geen zin meer had. Het liefst had Nick dat wel gewild, maar nu hij wist van Benno's verraad, kon Nick niet meer vredig met hem onderhandelen.

'Benno, ik wil dat je aan de kant gaat. Ga weg van Liber, dan zal ik je niet neerschieten. Ik beloof het.' zei Nick. Benno lachte nerveus.
'Natuurlijk.'zei Benno. Hij hield zijn handen omhoog, terwijl hij voorzichtig een paar stappen achteruit liep.
'Geef nu het pistool terug aan Birk. Dan laten we je gaan.' voegde Benno eraan toe. Nick grijnsde.
'Fout. Op het aanvallen van een agent staan zware straffen.' lachte hij.
Nick wist niet waarom hij zo stond te lachen. De situatie waarin hij zich bevond zag er niet goed uit. Hij had een agent aangevallen en bedreigde nu drie agenten met een vuurwapen. Daarbij kwam dat Liber nog altijd niet wegrende. Hoe kon hij zich hieruit redden?

'Als Liber zo wegrent, beveel ik jullie niet achter haar aan te gaan. Anders los ik een schot. Begrepen?' zei Nick. Benno fronste en keek van Nick naar Liber.
'Nick, ik laat je hier niet achter met hun!' riep Liber. Ze was overstuur, dat kon Nick horen aan haar stem. Haar stem sloeg over en trilde. Nick begreep het nu. Zoals hij Elliott had achtergelaten was niet iets dat mensen normaal doen. Liber zou hem niet achterlaten bij de agenten. Ze zou niet wegrennen. Ze zou blijven staan.
Er was maar één oplossing.