Met het As Verbonden

Hoofdstuk 8.1: De politiewagen

I wouldn't want to be like you, yeah

If I was high class

I wouldn't need a buck to pass

And if I was a fall guy

I wouldn't need no alibi

The Alan Parsons Project (1977)

 -- ✿ --

Nick en Liber liepen door een natuur streek in Edinburgh. Nick genoot van het landschap. Hier kon hij zijn gedachten even op een rijtje zetten. Hier hoefde hij niet steeds te denken aan het verhaal wat hij Liber net had verteld. Hij wist dat Liber nog met veel vragen zat, maar dat ze aanvoelde dat ze ze beter niet kon stellen nu.
In doodse stilte liepen ze naast elkaar. Het was een heuvelachtig landschap. Links en rechts stonden weelderige bosjes. De bomen stonden dicht op elkaar, maar in de verte waren weilanden te zien.
Nick en Liber hadden tegen Bruce gezegd dat ze een eindje gingen wandelen. Dat hadden ze beide nodig. Bruce had deze plek aangewezen als prachtige wandelroute.
Nick kon ze nog niet zien, maar hij hoorde de schapen die daar stonden. De wind ruiste door de struiken en de blaadjes van de bomen. Hij genoot van het geluid en snoof de geur van de bomen op terwijl hij verwonderd om zich heen keek. Het was vreemd, maar in deze streek zou je niet zeggen dat er iets verderop een groot hotel stond.

'Laten we zo maar terug gaan. Ik heb geen zin om hier nog te blijven.' mompelde Liber na een tijdje. Nick keek verbaasd opzij. Hij kende Liber als een avontuurlijk persoon. Ze wilde altijd de hele omgeving verkennen.
'Ik dacht dat je deze wandeling fijn vond, zo in de natuur.' zei Nick. Liber haalde haar schouders op en keek mistroostig in de verte. Nick stopte met lopen en keek haar onderzoekend aan.
'Wat is er?' vroeg hij bezorgd. Liber wiebelde haar voeten heen en weer en ontweek zijn blik.
'Nick, ik heb geen zin om erover te praten.' mompelde ze. Nick keek haar niet-begrijpend aan, maar toen drong het tot hem door.
'Je mist Benno.' zei hij zacht. Liber zweeg en veegde met haar mouw langs haar oog.
'Nick..' begon ze, maar verder kwam ze niet.
In de verte zagen ze een auto naderen.
'Je mag hier helemaal niet komen met de auto.' voegde ze er verontwaardigd aan toe. Nick kneep zijn ogen tot spleetjes en probeerde te zien of het misschien een van de auto's was die normaal bij het hotel stonden.
'Misschien is de bestuurder de weg even kwijt?' opperde Nick, maar Liber haalde geschokt adem.
'Nick.' siste ze. 'Het is een politieauto.'
Met een gloeiend rode sirene kwam de auto op Nick en Liber af.

Nick's nekharen gingen recht overeind staan. Het kon niet waar zijn. Hadden de ouders van Liber de politie eindelijk ingelicht? Kwam deze wagen de weggelopen Liber terughalen om vervolgens terug te sturen naar haar ouders? En wat zou de politie vinden wanneer ze Liber aantroffen met een oudere man? Zouden ze de zwerver Nick aanzien als haar kidnapper, net zoals de jongemannen in Dundee, die hem in elkaar geslagen hadden?
Liber keek wild om zich heen en wenkte Nick.
'We moeten de bosjes in!' riep ze. Haar ogen puilde bijna uit haar hoofd van angst. Nick keek naar de bosjes en toen naar de naderende politiewagen.
'Liber..' mompelde hij.
Liber had hem inmiddels vastgepakt aan zijn arm en probeerde hem mee de bosjes in te sleuren.
'Liber! Luister!' riep Nick. 'De bosjes zijn veel te klein om ons te verbergen. En er zijn geen andere wegen waar we in kunnen afslaan. We gaan niet ontkomen.' zei hij. Liber liet zijn arm los. Ze keek hem ongelovig aan.
'Geef je nou gewoon op?' vroeg ze. Nick ontweek haar blik. Liber zuchtte.
'Ja dus. Je geeft gewoon op.' zei ze. Haar stem klonk verontwaardigd. Nick schudde zijn hoofd.
'Ik weet wanneer ik voor een zaak sta waar ik niet langer meer voor kan vechten.' Liber keek hem aan. Nick's ogen stonden treurig, maar vastberaden. Liber liet haar hoofd hangen.
'Ik wil gewoon niet terug naar mijn ouders.' mompelde ze. Nick knikte.
'We zullen er alles aan doen om onze vrijheid te behouden. We hebben niks verkeerd gedaan. Misschien zien de agenten dat ook in, als we ons vredig overgeven.' zei Nick naïef.. Liber negeerde de aarzeling in zijn stem en haalde diep adem.
'En misschien komen ze niet eens voor ons!' voegde ze eraan toe.
Nick zweeg.
Samen keken ze naar de politiewagen. Beiden hadden het sterke vermoeden dat de politie wel voor hen kwam.

Vlak voor Nick en Liber hield de wagen stil. De piepende wagen van de gitzwarte wagen lieten sporen achter in het onverharde weggetje.

Twee agenten stapten uit en één van hun richtte een pistool op Liber. 'Niet bewegen!' riep de agent. Automatisch hield Liber haar handen omhoog, het ging allemaal heel snel en abrupt. Nick stapte naar voren, maar de agent richtte zijn pistool op hem. 'Niet op hem schieten!' riep een bekende stem.Een jonge man in het donkere uniform van een politieofficier stapte de auto uit. Hij droeg een lange jas en op zijn hoofd een hoge helm met een blinkend zilveren ster. Hij had zwart haar, dat er in wilde plukken onderuit stak en felblauwe ogen. Toen de jongeman hun kant op keek herkende ze hem meteen. Benno was de auto uitgestapt. 'Jullie moeten haar hebben!' riep hij en hij wees op Liber. 'Benno?' zei Liber zacht. 'Wat heeft dit te betekenen?' vroeg ze. Benno liep naar haar toe en duwde in het voorbijgaan de agent uit de weg. 'Liber, je weet waarom ik hier ben. We nemen je mee terug naar je ouders.' zei hij. Liber deinsde achteruit. 'W-wat? Maar jij-' stamelde ze. Nick liep boos op Benno af. 'Wat heeft dit te betekenen? Waarom ben jij hier? Vertel op!' riep hij. Benno glimlachte. 'Zoals ik al zei, kom ik Liber meenemen. Haar ouders willen haar terug. Verder hebben ze ook vernomen dat iemand al hun geld had gestolen.' legde Benno uit. Liber trok wit weg. Zij was degene die het geld van haar ouders had meegenomen.Toen ze van huis wegliep, was dat een van de enige dingen die ze had meegenomen. Ze dacht dat het geld van pas zou komen. Dit verhaal had ze Benno tijdens een van hun vele wandelingen verteld. En nu stond hij voor haar, met het bevel van haar eigen ouders om de dief achter slot en grendel op te sluiten. Liber was de dief en Benno wist het. 'Ik..' sputterde ze. 'Ik snap niet...Waarom?' vroeg ze. Benno keek haar aan. 'Je ouders hebben mij een tijd geleden bereikt. Hun enige dochter was weg. Ze dachten eerst dat je was ontvoerd voor losgeld. Ik vroeg ze alles wat ze wisten over je. Dit bleek niet erg veel te zijn, ook al ben je hun enige kind. Maar wat ze wel wisten was dat je de laatste tijd erg veel omging met een bepaalde jongen.' zei Benno. Liber staarde hem ongelovig aan.'Ik was ook niet ontvoerd door hem. Ik ging vrijwillig met hem mee. Ik...Ik dacht dat hij van me hield.' fluisterde ze met een gebroken stem. Ze merkte dat ze emotioneel werd en veegde een traan van haar wang. Benno keek haar genadeloos aan. 'Dat dacht ik ook al. Alle sporen wezen er op dat je zelf was weggegaan en het geld had gestolen.' zei hij. 'Het maakt niet uit.' zei Nick. 'Liber heeft er zelf voor gekozen.'Hij deed er alles aan om er voor te zorgen dat Liber niet zou worden opgepakt en terug zou moeten naar haar ouders, maar Benno leek niet onder de indruk. 'Nick, Ik bespaar je de verdere moeite voor dit mooie toneelstuk. Mijn besluit staat vast, Liber gaat mee. Als je nu gewoon braaf aan de kant gaat, dan zal jou niks overkomen.' mompelde Benno.Nick bewoog zich niet.