Twisted Fate

Chapter 1

Yakap-yakap ang sarili at naglalakad sa dalampasigan. Damang-dama ko ang pagkapino ng buhagin at ang lamig sa talampakan dahil hinahampas nang maliit na alon ang aking mga binti. Nakatayo lang ako at hinahayaang mayakap ng hanging kay lamig sa balat. Itinaas at itinuro ko ang buwang kay liwanag na parang araw at bilog na parang crystal. Tuwang-tuwa ako dahil pakiramdam ko kahit malayo ito ay naaabot ko.

Isang malakas na pagtawag ang narinig ko sa likuran tinanong kung bakit ako umalis sa bonfire ng grupo. Hindi ko rin alam ang sagot sa tanong pero ang alam ng kalooban ko ay gusto kong mapag-isa kahit panandalian lang.

"Violet, ano naman ginagawa mo rito?" Inakbayan siya ng kaibigan niya sa mga balikat at tumawa nang mahina.

"Gusto ko mapag-isa, I guess? Gusto ko lang maramdaman na may kalayaan pa ako kahit saglit." Pagtingin naman nito sa mga mata ng lalaki at ngumiti.

"Hindi tayo tatagal bilang magkaibigan kung hindi ko makikilala ang mga ngiting 'yan," tumawa ito, "Halatang pagod na pagod ka na sa buhay." At agaran niyakap si Violet.

"What's your problem, Star?" Violet asked.
"Wala naman! Gusto lang kita bigyan ng yakap dahil alam ko na marami kang iniisip." Star said in his deep tone.

Umalis sa pagkayap si Violet at nag-umpisang maglakad muli. Pilit siyang pinapasaya ni Sky. "Iba ka talaga, Star! Ikaw lang yung lalaki na malambot ang puso." Violet thoughts about Star.

Tumakbo si Star papunta sa tubig at kumuha par isaboy kay Violet. Namura siya nito nang malakas dahil parang yelo ang lamig ng tubig. Naghabulan sila sa tubig hanggang sa matapos ang kulitan ay naupo.
Sabay nilang tinitigan ang kalawakan. Nakangiti lamang sila at hinahabol ang paghinga. Ilang sandali lang ay nagsalita na si Sky.

"Onyeng!" Pagtawag nito.

"Hoy! Baka may ibang makarinig ng palayaw ko." Hinampas ni Violet ang balikat ng katabi niya.

"Scared of Onyeng, huh! Hindi na sa ipis?" Pang-aasar naman na sagot ni Star.

"90% ng tao ay hindi takot sa ipis unless lumipad ito pero huwag mo ako tawagin sa palayaw ko!" Pakiusap nito.

Star laughed. "Oo na! Gusto lang kita tanungin bakit hanggang ngayon wala ka pa ring karelasyon? We're turning 25." Nawala ang ngiti sa mga labi ni Violet at nag-umpisang mag-isip.

"Kailangan ba 'yon sa buhay ng tao? I mean, what's the essence of having relationship? Kung hindi ka naman financially stable at wala pang stable work. Mas uunahin ko ang responsibilidad ko bilang anak pero yung ganiyang bagay sobrang labo mangyari." Violet answered the question bitterly and it was writtern in her face.

Star laughs. "Masyado ka kasing nag-focus sa happiness ng iba. Oo! May responsibilidad bilang anak pero dapat iniisip mo rin yung sarili mo. Mamaya tumanda kang dalaga." Saby ngisi nito.

"Tumanda man akong dalaga at least maganda!" Pagmamataray ni Violet habang nilalaro ang buhangin. "Katulad ng buhangin dito 'andito lang lang sila kasi nagbibigay sila ng atraksyon sa mga tao." Violet added.

Bumuntong-hininga si Star sa kanyang mga narinig. "Tatanda ka talagang mag-isa!" Mga salitang ayaw niya bitawan dahil kilala niya ang kanyang kaibigan. Alam na alam kasi niya na ayaw ni Violet na makarinig ng mga salitang nagpapamukha sa kanya na siya na lang mag-isa sa buhay.

Violet starts to open his mouth with sadness in her face.

"Star! Alam mo simula ng mga bata pa tayo lagi ko ring tinatanong ang sarili ko kung talaga bang ako lang mag-isa. Si Mama nakakulong pa rin hanggang ngayon dahil napatay niya si Papa sa sobrang galit. I lost my parents and my good life. Mas gugustuhin ko pang magkahiwalay na lang sila kung wala na talagang pagmamahal sa puso nila. Tignan mo," namumuo ang mga luha sa mga mata ni Violet, "Mag-isa akong lumalaban para sa sarili ko na paulit-ulit binabalikan ng nakaraan." Lumuha nang tuluyan ito.

Hinawakan naman ni Star ang likod ng kanyang kaibigan at inumpisahan hagurin ito para sabihin na ayos lang. "Listen, Violet! Kilalang-kilala na kita pati na rin ang mga nararamdaman mo. Wala ako sa tamang posisyon para sabihin ito sa 'yo pero baka yung taong nakalaan para sa 'yo ay nasa maling tao pa o naghihintay din." Yakap-yakap niya ang kanyang kaibigan.

"Sana alam mo ring mahal kita." Sa isipan ni Star na ayaw bigkasin ng kanyang labi. Ngumiti na lamang siya dahil sa sakit na nararamdaman niya sa tuwing nakikitang malungkot si Violet.

Ganito ang mundo ka-cruel ang mundo para sa mga taong may lihim na pagmamahal sa mga taong hindi makaramdam. Mahirap umamin sa taong minamahal kung ito ay hindi na naniniwala sa salitang "pagmamahal."

Bumalik na sila sa bonfire na magkahawak kamay. Agaran naman silang inasar ng mga kasama nila sa pagbabakasyon.

"Mukhang nagkakamabutihan na ang dalawang ito at nag-solo sa malayo para hindi maistorbo." Tumawa na lamang ang dalawa at ngumiti sa isa't isa.

Nag-umpisang maglabas ng marshmallows ang kasamahan nila para may makain sila habang naglalabasan ng problema. Sobrang suwerte ng isang tao kung makatagpo siya ng mga totoong kaibigan na tumatanggap ng kamalian, masamang nakaraan, at hindi mapanghusga. Alam naman natin na ang mundong ito ay madaya at mahilig makipaglaro.