Twisted Fate

Chapter 19

Inaasikaso sa loob ng kuwarto ito at nasa labas naman si Violet para maghintay when a strange woman appear in her sight. "You look so nice but you're not my type for my son." Nanglaki ang mga mata ni Violet sa kaniyang narinig. "Isn't obvious? Ako ang nanay ng lalaking ng nasa coma ngayon." Nagtataka si Violet kung bakit tila hindi nag-aalala ang nanay ni Walter.

"Alam kong tatanungin mo ako kung bakit hindi ako nag-aalala sa anak ko. Dahil alam kong hindi siya bibitaw agad. Ayaw ko naman malungkot agad knowing that my son still fighting at for sure paggising niya puno na ng galit ang puso niya." At tumawa ito nang mahina pero puno ng pagkatuwa.

"Huwag na huwag mo sasabihin na kahit kanino na kilala mo ako at sana naman ingatan mo ang anak ko dahil may laban pa siyang kahaharapin. Ang katotohanan, ang pangloloko, at paggamit sa kanya." Sumilip lang nanay ni Walter sa kuwarto at umalis na rin.

"Is that his mom?" Habang pinagmamasdan ni Violet hanggang sa mawala ito sa kanyang paningin.

"Malungkot man ako na hindi kita maalagaan ay na kasama sa paglaki pero dahil iyon sa mga nag-aaruga sa 'yo ngayon." Sabay pagpunas ng luha ng Ina ni Walter bago tuluyang sumakay ng kotse.
Matapos ang isang buwan sa pagiging coma ni Walter ay gumising na ito. Kitang-kita ni Violet ang pagdilat ng mga mata ng lalaking nakahiga sa kaniyang tabi habang naghihiwa ng prutas. Tinignan lamang siya ni Walter.

"Sabi ko na nga ba gigising ka, eh!" Violet words.

"S–sino ka?" Walter asked.

"Si Violet." Takang-taka ito dahil hindi siya makilala ni Walter.

Tinawag niya ang Doctor na naka-appoint for Walter assisstance. At sinabing natural lang daw na mawalan ng alaala ang isang tao na sangkot sa car accident at na coma pero panandalian lang naman daw ito at in no time matatandaan niya ang lahat before the accident happen.

Diego arrives and Violet told him that his brother temporarily loss his memories. Sa kabilang banda, "Let me play a role that nobody can do better than me." Nagpapanggap lang si Walter na walang na aalala. "I need to know what was the real thing happened to my parents in that day. I'm a victim now ako naman ang mangbibiktima sa mga taong ito." Walter thoughts.

"Kuya!" Malakas na pagtawag ni Diego sa kanyang Kuya na takang-taka kung sino ba siya. "Don't ask me but I am your little brother as always." Tears of joy and excitement ang nakita ni Walter kay Diego.

He can't deny the fact na naging maayos ang samahan nilang dalawa kahit na nagkaroon ng misunderstanding sa pagitan niya at sa trato ng parents niya sa kanilang dalawa. Walter felt the most love while Diego is not.

Sa malamig at kalmadong agos ng tubig sa anumang anyong tubig ay laging may nakaabang na panganib. This is the reality of Walter and Diego's life. Kung sino pa ang itrinatong tama ay siya pala talaga ang naloko at kung sino pa ang itrinatong mali ay siya pala talagang tunay at totoong anak. How cruel the world is?
Hindi maitatangging mas matalino si Walter kaysa sa kanyang kapatid dahil sa bilis nitong matutuhan ang mga kaalamanan. Sa abilidad at diskarte naman lumamang si Diego marahil na rin sa pagtrato sa kanya ng kanyang mga magulang sa maling paraan.

Walter pretend that he can't move his legs. Ilang araw lang ang lumipas pagkatapos niyang gumising ay pinayagan na siyang makalabas ng Hospital. That time his real mother appear in his sight. "Dear! It's time to see what's true behind the lies." Pagbulong nito sa kanya. Takang-taka siya kung sino ang babaeng iyon pero nanahimik lang si Violet na may hawak-hawak ng handle ng wheelchair na gamit ni Walter.

Ramdam na ramdam ni Violet ang tensyon sa mga titig sa kanya ng magulang ni Walter. Animo'y hangin lang ito na dumaan sa kanilang dalawa at nakita iyon ni Diego.
"Who's that woman in black dress?" Diego asked while holding the bag of things of his brother.

"Well! I do not know her, ikaw ba kilala mo 'yon?" Walter asked Violet.

Violet nodded her head telling she didn't know the woman in black. Inalalayan niya ito habang nagmamaneho naman si Diego.
"You can sleep along the ride, Miss Violet! Since maayos na rin naman ang kalagayan ni Kuya gigisingin na lang kita kapag nasa bahay na tayo." Walter stare at him and smiled.

"It's okay! Naka-leave naman ako with the permission of my Boss. Nothing to worry wala naman akong gagawin after assissting your Kuya." Violet replied.

"Ah gano'n ba? You really made a decision para lang maalagaan mo si Kuya." Diego smiled.

"Why is she important to me, Diego?" Malamig na tono nang pananalita nito na sinamahan pa nang titig na sobrang lamig.
Sasagutin sana ni Diego but Violet stop him. "No! I'm not important to you, Walter." she sighed. "Then stop acting you're a nice person, can you?" Walter replied.

She just nodded her head. "Diego pagkauwi natin sa bahay make sure nando'n sina Mama at Papa, I want to see them." Sabay kamot batok si Diego dahil alam niyang ang magulang niya ang dahilan kung bakit na aksidente ito.

"Call them that we're going home, okay!" Walter said and he sleep.