Twisted Fate

Chapter 18

Dahilan upang mapaatras at tumulo ang luha ni Walter sa kanyang mga narinig. "What did you say? Hindi ako ang niloko ninyo kung hindi si Kuya?" Diego's word na puno nang pagkabigla.

Tumakbo papalabas at nagmaneho ng sasakyan si Walter na may namumuong galit at pagkamuhi. Hanggang sa mawalan ng kontrol ang sasakyan at tumamasa poste.
"Ma'am! Si Sir. Walter na aksidente at nasa hospital ngayon." Diego stop her Mom to go at the Hospital but he come.

Kitang-kita niya kung papaano asikasuhin ng mga Doctor at Nurse ang Kuya niya. "Masama akong anak pero hindi ka naging masama sa akin. You always been compared to someone o sa akin. Kailangan mong mabuhay kung hindi mas lalo akong magagalit sa 'yo." Diego start to cry.

Ilang oras lang ang lumipas at naging maayos na ang lahat. "Kaano-ano mo ang pasyente?" Doctor asked. "Kapatid niya ako." Napaupo na lamang ito na marinig na ang Kuya niya ay nasa coma situation dahil sa lakas ng impact ng sasakyan sa poster ang dahilan upang mapalakas ang untog ng ulo ng kanyang kapatid sa manibela ng sasakyan.

"Gusto ko mapunta sa akin ang kompanya pero hindi ko alam kung paano patakbuhin ito nang maayos. Kuya you have the power to punish my parents from what they did pero gumising ka." His words.

Tumawag sa kanya ang kanilang Ina at galit na galit niya itong kinausap. "You gave too much pressure to him, you compared him to others, you both acted like you don't know everything, and how terrible you are to call him as your son. Kung alam ninyo na kayo ang rason nang pagkamatay ng magulang niya." Gigil na gigil siyang ibinaba ang tawag at pumasok sa kuwarto ng kanyang Kuya.

Kitang-kita ng mga mata niya kung papaano siya protektahan nito sa lahat ng pagkakataon. "Dahil sa inggit ko sa 'yo nalaman mo ang katotohanang ibinabaon na pala sa limot ng mga magulang ko. You always there for me. Hindi man kita kadugo pero mas matimbang pa doon ang samahang nabuo natin." Paghawak niya sa kamay ng kanyang Kuya.

"Promise! I'll make sure that my parents will be punish when you wake up. Tatanggapin ko ang parusa ng pamilya ko na manggagaling sa 'yo mismo." His words.

"Good morning Ma'am Violet!" A greet coming from her co-workmates.

She smiled back. At nagtataka na ito kung bakit hindi pa muling nagpapakita ang lalaking humingi sa kaniya ng ikalawang pagkakataon para patunayan ang kaniyang pagmamahal at sarili. Sinubukan niyang tawagan ang cellphone number nito pero walang sumasagot. In 2 weeks Walter phone received a lot of messages and calls coming from different people. Hindi naman mabuksan ng sinuman ang kanyang gamit dahil sa code na nakaharang dito.

"Ano kayang nangyari sa kaniya? Hindi naman sa hinahanap ko siya pero iba talaga pakiramdam ko for the past days parang may nawawala sa akin." She said while looking the papers she hold.

The policy of the company of Violet's working is to not go outside of the office without any permission coming from the head. Malaki ang kahalagahan nito para sa kompanya para masigurado ang kaligtasan ng kanilang trabahador kaya nagpaalam ito at pinagbigyan.

A while ago before the lunch she recieved a message coming from a unknown number that the person she's waiting was in Hospital. Kaya agaran siyang tumakbo sa kanilang head para magpaalam.

"Ano ba kasi nangyari sa lalaking iyon?" she said.

After 30 minutes dumating na siya sa Hospital and urgently asked the front desk assigned person for the room of Walter. Agaran niyang binuksan ang pinto at nakita niya si Diego na yakap-yakap ang Kuya niya.
"Who are you?" Violet asked.

"I'm his brother and you are?" Diego replied.

"I'm Violet! Are you the one who sent me a message?" She asked.

Diego smiled and nod his head. "I saw your number in my brother's notebook and I also read the note he wrote on it." At binigay ni Diego ang notebook na nakita niya sa kuwarto ng Kuya niya. "Puwede bang ikaw muna magbantay sa kaniya? I will be back soon may aayusin lang ako sa bahay." And she agreed without actually saying it.

"Hoy! Hindi ko alam kung ano ba talagang nangyari sa 'yo pero nag-aalala ako. Gigising ka, ah?" Then she open the notebook.

Ang mga salitang na isulat nito ang rason kung bakit tumutulo ang luha ni Violet. "Nandoon ka pala sa mga oras na pakiramdam ko walang-wala ako. Nandoon ka pala sa mga panahon na mag-isa lang ako habang sinisisi ang buong mundo. Nandoon ka pero hindi ko manlang na pansin." Her thoughts hanggang sa maalala niya si Star.

"Ang tanga ko sobra para hindi makita ang halaga ninyo. I lost Star because I didn't realize how important he is to me, nandoon din siya literal sa mga panahong kailangan ko ng karamay and you're just watching us from a far while Star gave me butterflies in my stomach." She hold Walter hands.

"Gigising ka, ah? I'll make sure na hindi ka na maghihintay pa." Hinalikan niya ang kamay ng lalaking gusto niyang makasama.

"He is a good friend of mine na lagi ring nandiyaan para sa akin pero ikaw ang ilaw sa dilim ng buhay ko. Takot akong pasukan kaya hindi ko maramdaman na nandoon ka rin para sa akin." Hawak-hawak niya ang mga kamay nito habang hinahaplos hanggang sa mag-collapse ang katawan ni Walter.

Malakas na sigaw at yapak ng mga paa papalabas ng kuwarto para magtawag ng Doctor para asikasuhin si Walter. Agarang inasikaso ng mga ito ang nangyayari sa katawan ng pasyente.