Twisted Fate

Chapter 15

"Kailan ba dapat magmahal? At papaano ba magmahal? When I already lost the person I want." Violet screams so loud in her room holding the photo album of their friendship.

Violet is crying in her room when Walter call her saying sorry for failure of their relationship. She doubts it but she give another chance to try baka sakaling mag-work na ang relationship nila.

"Violet let's start a new chapter? I promise na babaguhin ko na ang mga nakagisnan ko. I'm admitting all the mistakes na ginawa ko. Ako naman kasi talaga may kasalan I am the man pero ako pa itong binubuhat mo sa relasyon kaya this time gusto ko sabay na tayo?" Voice of being honest of Walter.

She turned off the phone at muling hinawakan ang mga litratong kasama niya pa ang lalaking minamahal niya ngayon. "Masyado akong nabulag sa mga problema ko hanggang sa hindi ko makita ang halag mo sa buhay ko and now you're happy to somene else." Pagpipigil sa kanyang boses na pahagulgol na.

"Violet, ang tanga mo! Ang tanga-tanga mo! Dapat sa iyo siya sasaya at dapat siya ang kasama mo pero hinayaan mo mawala ang lalaking nagtiis sa ugali mo." She added habang yakap-yakap ang sarili sa kama.

Lumipas ang ilang araw ay nag-date muli silang dalawa pero taliwas na ang nararamdaman ni Violet while Walter is getting more manly at proud. Mula sa malamig na pakitutungo nito ay kabaliktaran ngayon.

"Vio have you try the perya?" Walter ask having a smile.

"Akala ko puro pang mayaman lang ang alam mong lugar." Violet start to smiled.

"Hindi! Alam mo mas may alam pa nga ako sa 'yo pagdating sa mga lugar na gano'n kasi adopted child lang naman ako at mas nauna akong mabuhay sa simple lang." Walter smile pero malungkot ang tono ng mga salita.

"What do you mean?" Violet ask with curiosity in her eyes.

Hinila ni Walter ang kamay ni Violet. "Gusto mo malaman? Edi sasama ka sa itaas." Malaki ang mga ngiti nito at may saya sa mga mata.

"Ngayon ko lang naramdaman ang ganito simula nang makasama ko siya. Sobrang kakaiba! Kumakabog ang puso ko sa mga ngiti niyang puno ng saya." Violet thoughts habang tumatakbo sila ni Walter.

Parehas nilang hinabol ang paghinga. "Grabe nakakapagod tumakbo." Violet bursted while holding her chest.

"Gan'yan pakiramdam ko kapag nasosobrahan na sa kape." Pagbibiro naman ni Walter.

"Malaki kaibahan nang nabigla sa nagkakape!" Naiinis na pagtugon sa kanya ng babae.

"Okay lang 'yan kasi doon sa itaas hindi ka na hihingalin dahil ramdam mo na ang langit." Sabay turo ni Walter sa Ferriswheel na sobrang laki at taas.

He grab the hands of Violet at this point Violet start realizing na may pagbabago sa lalaking kasama niya. Ang dating malamig na pakikitungo ay na palitan ng kaba, tensyon, at kakaibang kabog ng puso.

Nakaupo na ang dalawa at pansin na pansin ang paraan nang pagkahawak ni Walter sa mga kamay ng babaeng kasama niya. Paghawak animo'y ayaw niyang pakawalan at tuluyang mawala.

Ang ngiti niya na habang tumatagal ay mas masarap pagmasdan at ang mga mata na humihila papalapit mismo sa kanya. Hindi maalis ni Violet ang kanyang titig sa lalaking katabi niya.

Nag-umpisa nang umandar ang sinakyan nila. Unti-unting umaagat at marahan lang ito sa bawat pag-ikot hanggang mas naging makabuluhan ito para sa dalawa. Walter start to get his tears habang nakatingin lang sa buong paligid.

"Hindi ba dapat masaya tayo rito bakit ngayon papaiyak ka na?" Aniya ni Violet na aakmang pupunasan ang luha sa mga mata ng lalaking kasama niya.

"Pagmasdan mo ang lahat hindi ba sobrang ganda? Hindi ba payapa? Hindi ba masarap sa pakiramdam? Hindi masayang makita na ayos lang lahat?" Pahagulgol na pagsasalita ni Walter.

Ibinaling naman ni Violet ang kamay niya sa likuran ng lalaking tumutulo ang luha. "Ayos lang ba ang lahat? Kung kailangan mo nang makakausap nandito lang." She said habang hinahagod niya ang balikat at likuran nito.

"I'm fine but not okay! Too much expectation coming from my parents, comparison between me and the legal child, pressure in work and academic, personal doubts and issues, and adjustment for everyone. I'm fine but not okay! I'm freakin' out of my own self." Gumahagulgol nitong pagpapaalam sa babaeng kasama niya at sa buong mundo.

Violet start to hugged him. "Hey, It's okay! Nandito lang ako para sa 'yo. Sige ilabas mo lahat ng gusto mong sabihin." Pagpapakalma nitong salita sa lalaking yakap-yakap niya.

"I am a failure! That's why I failed being your lover." Walter blaming himself in everything.

"Huwag ka nang umiyak kasi nawawala yung kagwapuhan mo. Hindi bagay sa 'yo! Look, kung failure ka bakit nandiyaan ka ngayon sa posisyon mo na halos galangin ka ng lahat? Bakit ka nandito sa tabi ko?" Pagbibirong salita ni Violet habang pilit ang mga ngiti.

"Sa totoo lang I used to be cold all this time pero hindi ko na kaya. At dahil sa malamig kong pagtrato sa 'yo noon ay nagkahiwalay tayo." Walter added.

"You used being cold while me being attention seeker all this time. Gusto ko maramdaman kung may pakielam ka ba? May nararamdaman ka rin ba para sa akin? Gusto mo ba talagang makasama ako? I used be the girl na laging naghahanap ng kalinga pero sumuko ako nang biglaan. I never try to ask you why, how, and when. I never asked you if you're okay or not. And I never understand you kasi hindi ako nakinig." Violet start to cry when she found herself as selfish all this time thinking his man is in pain.