Twisted Fate

Chapter 21

Violet just at her and Star smiled at her calmy. Umalis na rin siya at lumipas ang ilang araw ay nagdesisyon na itong samahan si Walter sa anumang sitwasyon. She also had the contact sa tunay na nanay ng lalaking mahal niya. Umalis sa trabaho at iniwan ang position na pinaghirapan niyang makuha.

It was the day when Walter Mom's call her.
"Don't hesisate to love child at kahit hindi kita tipo para sa anak ko, wala akong magagawa dahil matagal ko ng alam na ikaw ang gusto niya but for the meantime gawin mo lahat para maging safe siya." A direct to the point words of Walter's Mom.

"Yes, Ma'am!" She replied confusely.

Dalawang linggo na rin ang lumipas nang makalabas si Walter sa Hospital at sa loob ng mga araw na iyon mas naging agresibo ito na animo'y ipinapain ang kanyang sarili sa bitag na ginawa niya para sa tunay na kalaban. Ang pagpapanggap niyang wala maalala ay ipinagpapatuloy niya at nakikisama ng maayos sa pamilyang kumupkop at nag-aruga sa kanya. Patunay na kahit ang taong pinagkakatiwalaan ay may lihim na kalokohan.

"You lied to me, you killed my parents, and you betrayed Diego. It is not the love we want to feel." At sabay pagpunit sa litrato ng family picture na itinabi niya.

Diego saw what was Walter did. And that time he realize that his brother isn't ill but pretending. He decided to betray everyone but he heard the last words of his brother.

"Mahal ko kayo lalo na si Diego dahil siya ang mas nasaktan sa lahat ng 'to. Inalis ninyo sa kanya ang pagmamahal at pag-aaruga na dapat naramdaman niya. You gave it to me para lang makabawi sa nagawang kasalanan ninyo from the past. Hindi naman gamit na basta-basta lang ginagamit may halaga, importansiya, at karapatan kaming sumaya." Diego start to cry.

"Hindi mo ako kinakaawaan at hindi ka galit sa akin. At iyon ang ikinagagalit ko, Kuya! Dahil kahit kailan hindi mo ako pinabayaan sa lahat ng problema ko. Ikaw yung hindi ako ikinahiya at itinaboy just like my parents did." Diego thoughts habang nakasarado ang mga kamay.

"We're too inoccent kaya pinaglaruan ninyo kaming dalawa. Binaliktad ninyo ang mundo namin ng hindi namin namamalayan." Walter madness turns into rivalry. His eyes became sharp even though it was red dahil sa pag-iyak.

"Masyado kang malamig, Kuya! Gayunpaman mas kilala kita dahil ikaw ang patunay na hindi lahat ng makasarili ay makasarili talaga. Palagi rin naman kitang nahuhuli na umiiyak. Ako naman ang babawi sa 'yo." Umalis na sa pintuan ito habang nagpupunas ng luha.

Dalawang buwan nang lumipas at nag-expand na ng Business si Star. That made Walter and him have a connection because of patnership. Magkaiba ang Business nilang dalawa. Walter holds a corporation while Star is special eatery.

Dahil dito ay nagkakaroon sila ng oras para makapag-usap without their love ones. They're both holding cup of coffee in a place where the whole city can be seen. A high area that full of peace.

Magkasama sila noon at pinagmamasdan ang buong lugar.

"Have you seen this kind of sea of lights?" Walter asked having a smile.

Star smiled back. "I saw it multiple time but in this kind of place hindi pa." At yinakap nito ang kanyang sarili pagkatapos niyang ilapag ang kape sa sinasandalan nilang bahagi ng kotse.

"Star I have question," Star let his friend speak. "Anong gagawin mo kung nasasaktan mo na ang taong mahal mo pero hindi mo naman intensyon talaga na mawala siya?" Walter smiled unhappy.

Star laughed quietly. "Kung wala kang intensyon na mawala yung tao sa 'yo kahit nasasaktan mo siya iparamdam mo sa kanya sa ibang paraan ang pagmamahal mo. Hindi naman sa paggawa ng mabuti nakasalalay ang koneksyon ninyong dalawa. Nasa sitwasyon na maiintindihan niyo lang." At muling pag-inom ng kape nilang dalawa.

"Masdan mo itong nasa harapan natin. Nasa dilim tayo pero may liwanag tayong nakikita kung mali man ang ginagawa natin pero may rason naman kung bakit mas mainam na iyon kaysa naman gumawa ng tama pero mali pala talaga at kapahamakan lang ang dala." Star added.

"How is it possible na maiintindihan niya ako?" Walter asked with sadness in his eyes.

"Posible niya iyong maintindihan kapag nakita niya ang ugali mo noon. She will start to think what's right and what's wrong to do. When she understand you and your doings posible pa ngang makasama mo siya sa laban nang palihim." Star answered him with encouragement.

Kibit-balikat at malalim na buntong-hininga ni Star bago siya muling nagsalita. Tumitig siya sa mga mata ni Walter at hinawakan niya ang mga balikat nito. Malaki ang pagkagulat nito kaya napatitig din siya sa mga mata ni Star.

"T—teka!" Walter words with confusion.
Nanatiling nakahawak lang sa kanya si Star at ngumiti. At hinawakan ang kanyang ulo papunta sa dibdib niya.

"Pakinggan mo iyang tibok ng puso ko." Star said.

Walter feels the embarrasment kaya inangat niya ang kanyang ulo na agaran din ibinalik ni Star. Hindi maipinta ang mukha niya dahil sa hiyang nararamdaman niya sa sarili.

"Hindi ko sinabing pumasok ka sa loob. Ang sabi ko pakinggan mo lang 'yan." Star said.
Dahan-dahang hinawakan ni Walter ang dibdib ni Star.

"How is it?" Star asked him without any malicious feeling.

"Sobrang lakas nang kabog at ang bilis nito." Pagtatakang aniya ni Walter. "Para saan naman itong pinagawa mo sa akin?" he added.

"Alam mo alam kong matalino kang tao pero ang bobo mo pala sa ganitong bagay. Ganito uulitin ko at hayaan mo 'yang sarili mo namaramdam ang nararamdaman ng isang tao sa 'yo." Star grab his friend waist at malaki ang pagkabigla ni Walter dahil hindi niya pa iyon nararanasan from the past years of his existence.

A moment that can bring himself into realization. Ang dalawa ay animo'y magkarelasyong nasa gilid ng dagat ng bituin. Ang mga titig ni Star ay mas naging malalim at unti-unti ring pumapalagay ang loob ni Walter sa kanilang ginawa. Hinayaan nitong sundan ang agos ng bawat tagpo sa kanilang dalawa.

"Pakiramdam mo ulit ang puso ko gamit ang titig at isipin mong ako ang taong minamahal mo." Star said and smile.

Ipinikit ni Walter ang kanyang mga mata at sa kanyang pagkamulat ay nakikita na niya ang imahe ni Violet na nakangiti at hawak-hawak siya. His eyes full of tears now of letting his feelings out of nowhere.
"I'm sorry, Violet!" his voice that full of regretion in his decisions.

"No, its okay!" Star hold his friend's face.
"Ayaw ko lang na madamay ka sa mga nangyayari ngayon at maiipit ka lang. Wala akong magawa kung 'di isakripisyo ka pansamantala." Pahagulgol na mga salita nito.

"Alam ko na ginagawa mo ang mga bagay na ito para rin sa ikabubuti mo pero huwag mong kakalimutan na naririto ako para sa 'yo." Star replied.

"I promised that I will not leave you but now I'm fighting alone just to secure your safety." He added.