Gelecek ile ilgili planlarım yok. Aslında olmasını istemiyorum. Sanki gelecek hak eden biri değilim. Neden olamayacak şeyler için hayal kurup üzüleyim ki. Planlamak istemiyorum.
Hayatım sürpriz olsun istiyorum.
Canım çok sıkkın. Kendimden sıkıldım. Çok banel bir insanım. O kadar iğrencim ki. Etrafımdaki kimseye yararım yok. Yok olsam pek sorun olmaz gibi.
Düşüncelerimiz hareketlerimizi etkilermiş. Sanırım bu yüzden yanlızken bir bok parçası gibi hissediyorum. İnsanlar yanındaki halin kaygısız ve kibar.
Ama yanlız kalınca işler değişiyor tâbi. Yanlız halim depresif, acı içinde ve kendinden nefret ediyor.
Sanırım fazla acımasızım. Kendimi neden bu kadar yok sayıyorum ki?
En fazla acı çekmesi gereken kişi benmişim gibi.
Ama bu adil olmaz ki.
Adil olması gerek değil mi?
Ya çektikleri acılar benimkinden değerli ise.
Belki kendimi cezalandırdığım şeyler başkaları için sıkıntı bile değil.
