Bıktım. Yaptıkları şeyleri yapmak istememek beni değişik mi yapıyor?
Hâlbuki yaşadıkları hiçbir şey bana gerçekçi gelmiyor artık. Sanki bir kurgunun parçası sanki. Herşey planlanmış, onlarda onlara verilen karakterleri canlandırıyor. Asla seneryodan çıkmayarak. Ben seneryoya uymak istemediğim için ya da o aptal tiyatrodan kaçmak istediğim için mi farklıyım? Yaşamın anlamı ne o zaman mal mal zaman öldürmek mi? Kitap okumayı bile saçma bulan insanlar (okusalar bile saçma salak hiçbir anlamı olmayan kitapları okurlar).
Sürekli beni yargılayıp duruyorlar. Güzel olmaya çalışmadığım ya da sevgili bulup onlarla takılmadığım için.
Yaptıklarınızı anlamıyorum.
Hiç birini.
Mantıklı değiller bile.
Tek istediğiniz bir oğlanın peşinden koşmak.
Beni nasıl anlayabilirsiniz ki?
Hayatı ne olarak görüyorsunuz ki?
Mağarınızdan çıkmadan anlayamazsınız siz bunu.
Ben ise size göre neyim?
İnek.
Çalışkan.
Saçma kalıplarını benden uzak tutun.
Bir insan sadece bir sevgiliyle mutlu olamaz.
Hayat size göründüğü gibi değil.
Sadece aşk ve paradan ibaret değil.
Başka şeylerde var.
Ama siz onlar yokmuş gibi davranıyorsunuz.
Cidden anlamıyorum.
Gerçek klişeden oluşan insanlarsınız siz, beni yargılamayı kesin.
Ben sizden biri değilim.
Eğer sizin gibi olursam ruhum yok olmuştur zaten.
Diğerlerine benzememek suç olmamalı.
Farklılık sadece görünüşte değildir.
Ruhumuzda farklı olabiceğini o kafanıza sokun isterim.
Bu halde kalırsanız sadece iyi bir eş olursunuz.
İnsan olmazsınız.
Ama bunu umursadığınızı düşünmüyorum.
Ben sizi umursamak istemiyorum.
Bu yüzden sizden tek isteğim düşüncelerinizi alıp çekip gitmeniz.
Üç ay sonra bir daha görüşmek isteyeceğimi bile sanmıyorum sizinle.
O yüzden kısıtlı kalan zamanımızda sizden nefret etmeme sebep olmayın.
Mezun olduktan sonra sizi görmek istememe neden olmayın.
Bırakın beni kendi halimle.
Kendi boktan sıkıntılarınızla uğraşın.
Ama bana bulaşmayın.
Kendiniz ne yaparsanız yapın.
Ben sizi yargılamamaya çalışıyorum.
Bu yüzden yaşam şeklime karışmayın.
Benim hayatım beni ilgilendirir.
Sizi değil.
