POV
MAI
Nagisng ako na namamaga ang mga mata ko buong gabi ako umiyak dahil sa nangyari. Ayoko ng isipin dahil nasasaktan ako T.T .
Naisip ko na magpunta sa park pra malibang ako.
Nakakakita ako ng mga couples na.masayang masaya at sweets.
Kapag ba nagtatagal ang relasyon dumadating ba talaga sa point na nagsasawa ang tao?
Kailangan ba na magbago habang tumatagal? Eh ang nararamdaman oo nagbabago pero kung mahal mo naman ang isang tao diba mag sstay kayo kung saan kayo nag umpisa at hindi magbabago ang nararamdaman niyo diba?
Kung totoong nagmamahal ka bakit may mga taong kayang saktan yung taong mahal nila?
Mahal ko siya ng sobra pero :( pero bakit kailangan na mangyare yung ganito?-_-
Mahal ko yung pamilya niya kaya kapag naiisip ko na maghihiwalay na kame mas nasasaktan ako :(
"Ah, excuse me eto oh panyo. sabi ng isang babae.
Hindi ko namalayan na lumuluha na pala ang mga mata ko. Kinuha ko yung panyo at pinunasan ko ang mga mata ko.
"Lahat naman tayo nasasaktan lumuluha at nahihirapan pero hindi naman ibig sabihin nun mamamatay na tayo o dapat igive up na naten ang buhay naten.sabi niya.
"Ako naisip ko na mag suicide dahil sa lagi akong naloloko pagdating sa kaibigan at pangalawa nung hiniwalayan niya ko. Sobrang mahal ko kasi siya eh ayun sa huli naiwan ako ng walang kaalam alam kung bakit?sabi niya pa.
"T-thank you sa panyo.sabi ko.
"Minsan kailangan lang din naten ng makakausap para gumaan ang pakiramdam naten. Ano bang nangyari? tanong niya.
Kinuwento ko lahat lahat sa kanya.
"Alam mo kung mahal mo talaga papatawarin mo bibigyan mo ng chance hindi naman masama na mag take ka pa ng risk ulet para maayos kayo eh. Hayaan mo lang na mahalin mo siya ng mahalin at hanggang sa mapagod ka rin. Kukusa ka rin para sa sarili mo mag desisyon.sabi niya.
"Wag mong hayaan na isuko ka niya ng ganun ganun lang kung hindi niya kayang lumaban para sayo ikaw ang lumaban para saiyo at para sainyo.sabi niya.
"Maging matapang ka dahil walang magagawa ang pag iyak lang sa tabi at lalong walang mangyayari kung tatakbuhan mo lang at kakalimutan.sabi pa niya.
"Salamat.sabi ko.
"Una na ko saiyo na yang panyo ko :) Kaya mo yan. Bye. sabi niya.
Napaisip ako sa mga sinabi niya wala ngang mangyayari kung magtatago lang ako.
Walang mangyayari kung tatakbuhan ko lang at iiwasan kailangan kong harapin :)
Gumaan ang pakiramdam ko umuwi ako para makapag bihis . Umuwi muna ako sa bahay namen pagkatapos ay dumaretso ako sa bahay nila Kazuki.
Naabutan ko ang mama niya na nagluluto nagulat nga ng makita ako hindi raw niya alam na darating ako.
Nakaupo lang ako sa sala at kausap ang bunsong kapatid ni Kazuki.
"Ate alam mo ba nagkukulong lang si kuya sa kwarto niya?sabi ng bunso nila.
"B-bakit daw?Tanong ko.
"Hindi ko po alam naabutan pa nga ni mama na nagwawala eh ang kalat ng kwarto niya. Wala nga siyang pinapapasok dun eh hanggang ngayon ganun pa rin siya.sabi pa niya.
"Nag away ba kayo nak?tanong ng mama niya.
"Mahirap po kasing ipaliwanag po.sabi ko.
"Oh siya halika na huh kumaen na tayo.sabi ng mama nila.
"Nak, tawagin mo nga ang kuya mo para sumabay na.sabi ng mama nila.
Kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung anong reaksiyon ni Kazuki kung makikita niya ako ngayon.
Pagbaba naman ng kapatid ni Kazuki.
"Sunod na raw ma. sabi niya.
Maya maya nakababa na siya at hindi niya ako agad napansin ng tumingin siya saakin nakatitig lang din ako sa kanya. Plain na itsura hindi makikita kung ano bang nararamdaman ko.
Yung mukha niya O_O ganyan gulat na gulat tapos biglang lumapit saakin at niyakap ako. Sobrang higpit ng yakap niya saakin.
"Mai ikaw ba talaga yan hindi ba ako nananaginip?tanong niya.
"H-hindi A-ko ma-makahinga.sabi ko.
"Sorry sorry sorry talaga.sabi niya.
"Mamaya na yan nak kaen na tayo.sabi ng mama niya.
Kumaen na kame pagkatapos naman.
Hinihila na ko ni Kazuki mag uusap daw kame.
"T-teka tutulungan ko na muna si mama mo.sabi ko.
"Sige na nak mag usap na kayo.sabi ng mama niya.
Pag akyat namen sa kwarto niya yunh mata ko o_O ganyan paano ba naman ang gulo ng kwarto niya ang dameng nakakalat.
Inumpisahan naman namen linisin yung kwarto niya. Habang binabalik ko yung mga libro sa shelf nun nabigla naman ako ng yakapin ako mula sa likod ni Kazuki.
"Akala ko mawawala ka na talaga sa akin. Mai hindi ko kaya na mawala ka sa akin. Pakiusap wag mo kong iwan alam ko may mali ako pero bigyan mo pa ko ng chance pangako aayusin ko na lahat wag mo lang ako iwan pakiusap.sabi niya.
Humarap ako sa kanya , lumuluha siya oo alam ko naman na mahal niya talaga ako pero hindi ko lang maintindhan kung bakit ganun ang nangyari saamen.
Nginitian ko siya at niyakapa ko siya ng mahigpit.
"Mahal kita sobra hindi ko rin naman kaya kung wala ka kasi alam kong mas masasaktan ako kung wala ka sa akin. sabi ko.
Narealize ko na mas masasaktan talaga ako kung wala siya kaya naman kailangan din naten mag take ng risk para masubukan kung hanggang saan ba yung kaya namin.
"Im sorry. Thakyou dahil bumalik ka.sabi niya.
"I love you sabi ko.
"i love you too. sabi niya.
After nun ayun nilinis namen yung kwarto niya tapos kinukwento niya sa akin kung anong ginagawa niya nung time na hindi niya ko mahanap. Tapos sinabi niya rin sa akin na galit daw sa kanya yung mga tropa niya dahil sa ginawa niya sa akin.
Sinabi ko sa kanya na puntahan namin sila ayun pumayag din siya nakulitan ata sa akin.
Sana this time maayos na talaga ang lahat...
BINABASA MO ANG
Hurtful Feelings
Teen Fiction.Para sa mga nasaktan at nasasaktan, kaya mo bang sumugal para maging masaya? Paano nga ba haharapin ni Mai Hachiko ang hamon ng buhay? Matapos niyang masaktan ng paulit ulit ano nga bang gagawin niya?
